Mijn avatar en ik

Date 11 maart 2015

‘O was ik zelf maar zo mooi als mijn avatar’ verzucht ik wel eens. ‘Was het maar zo dat ik met hem kon ruilen, zodat niet ik maar hij ouder werd, en ik achter het beeldscherm de eeuwige jeugd kon behouden!’ Hoewel Oscar Wilde in zijn Het Portret van Dorian Gray vertelt dat het vervullen van zo’n wens niet goed afloopt, kan ik toch niet anders dan mijn avatar bewonderen, en verlang ik ernaar om in aanbidding in zijn huid te kruipen, zo mooi is hij. Ik heb hem Ganymedes genoemd, een jongen die zelfs het hart van Zeus stal en tot vandaag de dag als één van zijn grote liefdes als een maan rond Jupiter cirkelt en als Waterman aan de hemel staat. En het gekke is dat ik deze Ganymedes zelf heb gemaakt. Deze maand alweer acht jaar geleden.

In Second Life. Het was niet moeilijk om Ganymedes te scheppen. Avatars hebben maar 77 genen die je met een schuifregelaar in kan stellen op waardes van 0 tot 100. Zijn genoom begint met Body Height 80. Dan komen genen als Forehead Angle, Upper Eyelid Fold, Ears Angle, Nose Top Shape, Mouth Position, Jaw Angle en Neck Length om het laatste restje DNA te stoppen in de Foot Size. Maar zo’n shape moet natuurlijk ook een skin hebben, en die kreeg ik een paar maanden later van Robbie, net als leuk springerig haar op zijn hoofd. Nu had ik eindelijk mijn droomjongen geschapen, mijn ideale ik, mijn hogere zelf. Hij is uiteindelijk ontstaan uit getallen waaruit een beeld is gecreëerd, en ik moet toegeven dat ik verliefd ben op zijn schoonheid. Zoiets kom je in real life maar zelden tegen. Kunst, creativiteit is immers de leermeesteres van de natuur, en niet omgekeerd.

Dus zit ik vaak te spelen achter mijn computerscherm. Daar wandelt, loopt, danst, zwemt, vliegt en vrijt Ganymedes in een groen en zonnig villapark, en geniet hij van een vrolijke wereld waar het leven goed is. Oké, af en toe moet er vergaderd worden, of een lamp in de disco gerepareerd, of is de kat weer eens weggelopen, maar dat maakt het leven juist echter. Ik ben niet alleen blij met hem, maar ook jaloers op hem en zou bij tijd en wijle best in zijn vel willen kruipen. Met mijn avatar, Ganymedes, heb ik kennelijk iets geschapen dat groter en mooier is dan ik zelf ben. Dat lijkt op het eerste gezicht onmogelijk, maar ik denk dat het ook de ervaring van veel kunstenaars is dat er iets ontstaat dat henzelf overstijgt. Omdat ze er zelf even niet zijn tijdens een vlaag van inspiratie. Als ik opensta kan ik van alles en iedereen in me toelaten en in mezelf ontdekken, en zo is het beeldscherm een spiegel waarmee ik iets van mezelf ontmoet en herken.

Dat verklaart wellicht waarom Ganymedes zo echt voor me is. Die me toont dat er een graag dansende discomanager in me schuilt. Die gewoon van een lekker oppervlakkig leventje houdt en graag in een zwembad op een luchtbed in de zon dobbert. Die gewoon geniet. Geen gepieker over spiritualiteit, de big bang of neoliberalisme. Nou ja, soms zet ik daar onder de sterren met Robbie een boom over op. Ik heb wel boeken in mijn kast, maar lezen doe ik niet meer want ze gaan elkaar teveel herhalen, zodat ik een beetje uitgelezen ben. Er is wel internet maar ik daar ga ik zelden surfen – dat doe ik liever op de golven van de zee. De wereld die ik niet zie bestaat gewoon niet. Gewoon leven in het hier en nu. Het is uit met piekeren en filosoferen, waarvan het enige nut is dat je ervan af kan komen. Wat dit laatste betreft zijn zenmeesters het vast met me eens. Met Ganymedes dus, waarvan nu iemand in het zogenaamde real life verslag doet.

Mijn avatar en ik. Ik vind het moeilijk om Ganymedes te vertellen dat hij ‘maar’ virtual reality is en niet meer is dan een groepje pixels, tot leven gebracht in de grafische kaart van mijn computer. Net zoals ik ook niet tegen knuffeldieren Waf en Beertje durf te zeggen dat ze hoofdzakelijk met houtwol of katoen gevuld zijn, want daartegen zouden ze in alle toonaarden protesteren! Liever niet. Aan de andere kant moet ik toegeven niet zo zeker te zijn over wat virtual reality is en wat niet. Omdat ik ergens geloof dat je alles kan belevendigen, niet alleen schilderijen, klokken en teddyberen maar ook fantasieën en beelden op je scherm – wat dit betreft ben ik de ontwikkelingsfase van de magie nog niet voorbij. En het zou best kunnen zijn dat veel van wat we virtueel noemen helemaal niet zo onecht is als we denken. En dat, omgekeerd, de zogenaamde echte wereld maar al te vaak een schijnwereld is. Veel zogenaamde realisten leven volgens mij in een virtuele wereld: de politiek zit er vol mee. En als ik oude Oosterse religie mag geloven is alles schijn, maya, bedrog.

Het boeiende van virtual reality, dat de laatste tijd steeds meer in het nieuws komt, is dat het vragen uitlokt als ‘Wat is echt en wat is illusie?’ Mensen zijn bang dat je het onderscheid tussen schijn en werkelijkheid verliest, maar zijn dat dan écht verschillende werelden? Ik ben er eerlijk gezegd niet zo zeker van. Net als Ilja Leonard Pfeijffer geloof ik niet meer zo in het verschil. Dat is ook moeilijk te rijmen met het non-dualisme waarin eigenlijk alleen maar plaats is (of niet) van één wereld, één werkelijkheid. Alles is echt of alles is schijn en ik kan niet van twee walletjes eten. Ik ben zowel mijn avatar als degene die nu achter het toetsenbord zit te schrijven. Zonder sprookjes, beelden, creativiteit en fantasieën zou ook het zogenaamde real life in elkaar storten. Ik beziel Ganymedes en hij bezielt mij. En omdat we één zijn beziel ik dus eigenlijk mezelf. Hij leeft in mijn hart en dat is voor mij de meest echte realiteit. Gesteld dan dat er iets als realiteit bestaat.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

2 reacties op “Mijn avatar en ik”

  1. Roeland de Looff op Facebook zei:

    Als de Oculus Rift beschikbaar komt wordt het wellicht mogelijk het ik gevoel naar de avatar te verplaatsen.
    Ik zou me zo kunnen voorstellen dat er veel mensen de voorkeur geven aan de virtuele wereld boven het rommelige geheel dat we echte wereld noemen.

  2. Rita Bletgen op Facebook zei:

    Mooi!

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>