Lieve kusjes

Date 17 januari 2018

Robbie heeft botkanker. Dat schreef hij me zaterdag. Hij is mijn liefste vriend in Second Life, waar ik hem bijna elf jaar geleden ontmoette, toen hij nog studeerde. Ik was drie keer zo oud als hij, maar ondanks al mijn spirituele pretenties heb ik wellicht meer van hem geleerd dan hij van mij. Dat vriendschap de lichamelijke, materiële wereld overstijgt. Dat er wel degelijk een zielsverbondenheid kan zijn zonder aardse fysieke aanwezigheid. Dat liefde zich niets aantrekt van de beperkingen van ruimte en tijd. Wellicht verklaart dat zijn huiver om elkaar in real life te ontmoeten, alsof dat alleen maar afbreuk kan doen aan onze zielsverbondenheid.

Zijn wij als romantici bang de test en toets van onze vriendschap in het aardse leven niet te zullen doorstaan? Of moeten we leren ons niet teveel aan onze fysieke vorm vast te klampen teneinde ons met wezenlijke waarden als schoonheid, waarheid en goedheid te verbinden? Maar we hoeven ons wezen toch niet eerst in vuil en stof te wentelen om onze ziel te leven? Evenmin als we elkaar echt hoeven te schrijven maar ook telepathisch contact kunnen hebben, wat Robbie en ik regelmatig hadden tijdens onze gesprekken in Second Life.

In één klap is Robbies leven in elkaar gestort. Gaat nu operaties, bestraling en chemotherapie tegemoet. En zal waarschijnlijk niet meer in het normale leven kunnen terugkeren, ook niet in Second Life waar mensen ontroerende brieven aan hem schrijven die ik aan hem doorstuur. Daar heeft hij tien jaar geleden onze gay-community Sweetgrass opgericht, een groen dorpje met veel huisjes, een zwanenmeer, een molen, winkeltjes, een vliegveld, een zwembad, een memorial en last but not least een disco waar ik we elke zondagavond een party hebben. Ik heb dit afgelopen zondag gewoon door laten gaan en Robbie schreef me dit hem goed deed. Hij blijft vechten voor zijn leven, en soms lijkt hij minder somber en verdrietig dan ik.

Natuurlijk heb ik liggen janken toen me vertelde hoe erg zijn toestand was. We hebben zoveel meegemaakt samen en bij elke herinnering schiet ik weer even vol. Zijn katjes die ik in zijn verlaten huis aaide. Onze wandelingen door prachtige natuur, ballontochtjes die we maakten, het oerhollandse huisje waar we met het team vergaderden, skiën in de bergen, vrijpartijen, in een bootje onder een dekentje door mysterieuze landschappen varen, het halskettinkje dat ik hem lang geleden heb gegeven en dat hij altijd is blijven dragen. Is dat allemaal onecht omdat het zich in Second Life afspeelde? Voor ons niet omdat het bezield was. En wat bezield is, is echt. Net als de ‘lieve kusjes’ waarom hij bij ons afscheid altijd vroeg.

Ik ben verdrietig, maar soms is dat hetzelfde als dankbaarheid. Voor een vriend die niet kan uitdrukken hoeveel hij van me houdt. Met wie ik niet alleen in Second Life veel heb meegemaakt, maar met wie ik ook vreugdes en beslommeringen uit real life deelde en hoop te blijven delen zo lang als het kan. ‘Ik ben niet neerslachtig,’ schreef hij. ‘Zitten jullie ook niet bij de pakken neer. Heb plezier. Dan geniet ik in gedachten mee.’ Dank je wel, dierbare Robbie! Voor mij ben je onsterfelijk, en wat bezield is laat onuitwisbare sporen in de kosmos na. Zo ook onze vriendschap. Heel veel sterkte, Robbie! En voor elke ster aan het firmament een lief kusje!

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>