Lof der luiheid

Date 26 maart 2021

In principe ben ik een lui iemand. Dat zei mijn Wetenschappelijke Tante al toen ik nog een kind was. Mijn moeder en ik waren het daar niet mee eens, maar toch zat er een kern van waarheid in. Ik ben liever een nietsdoener dan een doener, want alleen uit dat eerste kunnen de prachtigste ideeën en initiatieven oprijzen. Wat niet spontaan gebeurt, is per definitie onecht en hypocriet. Wat niet uit rust en stilte ontstaat kan alleen maar namaak zijn. Mensen die nooit eens gewoon kunnen luieren zijn in mijn ogen alleen al daarom verdacht. Slapend rijk worden past wel bij mij, en het bestaan blijkt altijd wel weer ervoor te zorgen dat dingen goedkomen. Wie heeft er ooit eens bij een verhuizing geld onder de vloerbedekking gevonden? Ik dus. Wie werd een paar keer werk aangeboden zonder daarom te vragen? Ook dat was ik. Wie ontving een leuke erfenis zodat hij weer een tijd rond kon komen? Precies. We konden ons huis voor een prikkie kopen zodat het inmiddels ruim boven water staat. Dat overkomt ons dus.

Heb ik dat aan mezelf te danken? Ja en nee. Ja, omdat ik relatief zorgeloos door het leven ga. Nee, omdat die levenshouding ook maar iets is dat me overkomen is. Als kind genoot ik van Dorus die op de zaterdagavond voor de radio zijn avonturen vertelde. Een echte zwerver, en ik zong vaak veel liedjes van hem, en die zitten tot vandaag de dag in mijn hoofd. Had ik toen al een zaligmakend gevoel van zorgeloos in het hier en nu leven? Ik hou niet van plannen en organiseren. Ik doe maar wat. Ben ik daardoor minder gelukkig dan hardwerkende Nederlanders? Ik denk het niet. Eerder het omgekeerde. Ik hoef niet zo nodig rijk te zijn, een topbaan te hebben, een mooie auto onder mijn kont en naar verre oorden te vliegen voor vermoeiende vakanties. Als ik maar een dak boven mijn hoofd heb en wat boterhammen met pindakaas kan eten ben ik al heel tevreden. En juist door die levenshouding zorgt het bestaan voor mij. Doen wat ik leuk vind, van mijn hobby mijn werk maken en ik heb niets te klagen. Liever een paar echt goede vrienden dan in december waslijnen vol kerstwensen in de woonkamer.

Ik kan ook hemeltergend eerlijk zijn. Zo verpestte ik eens een kerstviering door voortdurend af te geven op de onzin ervan. Bekende ik eens de vriendin van een vriend dat hij vreemdgegaan was, zodat ik wat hem betreft kon doodvallen en hem nooit meer gezien heb. ‘De waarheid, anders liever dood,’ zei ik eens in puberaal enthousiasme tegen mijn moeder die dat niet echt waardeerde. Niet allemaal even tactisch, maar het heeft wel als een zeef gewerkt waardoor de echte vrienden overbleven. Maak van je hart geen moordkuil. En hoewel ik niet altijd even aardig was voor lieve vrienden, van wie ik wellicht een paar harten heb gebroken, geloof ik nog steeds in mijn eigen onschuld. Ja, als je maar wat aanrotzooit zullen er ook wel dingen verkeerd gegaan zijn, maar toch: je ne regrette rien. Alles heeft kennelijk niet anders kunnen zijn. Het is ook mij allemaal maar overkomen dat ik ben zoals ik ben. Moet ik daar wat van vinden?

Ledigheid is des duivels oorkussen. Wie niet werkt zal niet eten. Wat een onzin allemaal! Ik haat het arbeidsethos omdat dat alleen maar bedoeld is om mensen weg te houden van hun eigen kern, hun eigen stilte. Alsof je leeft om te werken in plaats van omgekeerd. Alsof het echte werk niet juist uit leegheid, stilte en inspiratie ontstaat. Wat is er overgebleven van het ‘ken uzelve?’ Zelfs therapeutische en spirituele groepen maken ook daar weer werk van! Daar wordt dan wel gewezen op de eindigheid van groei, maar intussen willen ze zélf wel blijven groeien. Zelfrealisatie, verlichting en dat soort dingen. Hou daar toch eens mee op! Je kán jezelf helemaal niet in de hand hebben en houden! Wie denk je wel dat je bent? Het bestaan heeft het beter met je voor dan je denkt, is veel intelligenter dan jouw hersens. Vertrouw! Maar ik geef toe: ook dat zijn allemaal dingen die je niet kunt ‘doen’. Wat dan wel? Helemaal niets. Helaas pindakaas. Dingen gebeuren gewoon. Je kan dat willen veranderen, maar je kan er ook mee meegaan en er op een dieper niveau van genieten.

Wie durft er nog echt lui te zijn en genoeg te slapen? Ik dus. Eigenlijk moet iedereen elke dag twintig minuten niksen. Tenzij daar geen tijd voor is, zei de zenmeester, dan moet je elke dag een uur niksen.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>