Seksuele sport

9 juni 2021

Seks en sport blijven een probleem voor elkaar. Zo lees ik in een artikel in nu.nl dat het merendeel van de voetbalprofs de lbthi-acceptatie in hun kringen een onvoldoende geven. Zo is er tot vandaag de dag geen enkele homo- of biseksuele voetballer in de competitie. De spelers zelf wijzen op homo-onvriendelijke spreekkoren, de machocultuur in de voetbalwereld en de rol van de media. Stephan Hakkers van de Alliantie Gelijkspelen ziet echter toch bij de spelers zelf een groot draagvlak. En tegelijk legt hij de verantwoordelijkheid bij de spelers zelf, zoals in Duitsland waar achthonderd spelers in het betaald voetbal aangaven iemand te zullen steunen als hij uit de kast komt. Kortom er is nog ontzettend veel te winnen. Homo’s in een machowereld, waar intussen wel graag ‘We are the champions’ van Queen gezongen wordt – niet echt een popgroep van heterojongens. Ik vind het moeilijk om de echte schuldigen aan te wijzen van de gebrekkige emancipatie. Want de spelers zelf, de jongens op de tribunes, de machocultuur en de media lijken elkaar te bevestigen en te versterken. En voor zover er homohaat is, kun je die prachtig kwijt in deze wereld. Alleen aan het eind van een wedstrijd is er een beetje plek voor iets homoachtigs als de shirtjes uit gaan en de jongens elkaar omhelzen en knuffelen.

Maar niet alleen in de voetbalwereld is seks een lastig iets. ‘Dat sexy pakje, is dat nou nodig?’ kopt een recent artikel in het AD over de outfits van vrouwelijke sporters. ‘Die nauwsluitende topjes. Dat blote middenrif. Maar bovenal die krappe bikinibroekjes,’ moppert Inge Claringbould, onderzoeker gender en diversiteit aan de Universiteit Utrecht. ‘Ik vind het zó stereotiep. Dat vrouwen er zo uit moeten zien om hun sport aan de man te brengen en dat hun kleding afleidt van waar het om gaat: de prestatie.’ Kijk naar Dafne Schippers, beachvolleybal, tennisspeelsters of turnsters. In de mediawereld maken fotografen graag foto’s waar hun borsten en billen suggestief in beeld zijn. Daar zit natuurlijk ook een hele commerciële wereld achter. Waarom moeten vrouwelijke sprinters wél blote buiken hebben en de Usain Bolts niet, vraagt sportpsycholoog Karin de Bruin zich af. Het gaat niet meer om de sportprestaties, maar om de seks. Bij mij ook wel een beetje, moet ik toegeven, want ik droom ervan dat voetballers zich ook eens in topjes met blote navels gaan hullen. En een paar decennia geleden hadden ze nog échte korte broeken aan! Misschien zijn sport en seks wel moeilijker te scheiden dan je zou willen, want het gaat bij beide om het lichaam.

In de sportgeschiedenis belanden we al snel bij de oude Grieken. Jonge Grieken dan, en dan meestal de mannen. In tegenstelling tot vandaag de dag werd sport daar naakt beoefend. Ons woord ‘Gymnasium’ stamt daarvan af, en het betekent letterlijk ‘naaktschool’. Maar toen we gingen gymmen trokken we daar altijd wat lichte kleren voor aan. En gympjes, welk woord een contradictio in terminis is. Als je naakt gaat sporten is je hele lichaam zichtbaar, dus zie je ook hoe alle spieren al dat prachtige werk doen. Niks op tegen, zou je zeggen, ware het niet dat wij tegenwoordig alle naaktheid met seks associëren. Wellicht was dat in de Griekse cultuur, waar mannelijke schoonheid hoog in het vaandel stond en jongensliefde heel gewoon was, ook in zekere mate het geval. Maar dan nog, want je kunt je ook afvragen of dat dan zo erg is. Nee, wij zelf zijn het probleem door alle naaktheid te onderdrukken en het juist daardoor met seks te associëren. Alsof je een mooi lijf niet gewoon mooi of leuk kan vinden zonder er meteen op te willen springen. Ik ben geen gevaar voor Frenkie de Jong.

Hoe minder krampachtig we met seksualiteit omgaan, hoe makkelijker we ons blootgeven. Het is juist de vrouwenkleding die seksualiseert en de mannenkleding die het omgekeerde doet, en dat geldt niet alleen in de sportwereld. Als je echt gelijkwaardigheid van de geslachten wilt, zou alle kleding uniseks moeten zijn. En die homo’s in de sportwereld? Die moeten natuurlijk allemaal uit de kast komen, en er eventueel voor bedanken een rol in die machocultuur te spelen. Dan maar naar de Gay Games , maar het is jammer dat die nodig zijn.