Perfectie

18 november 2021

Enlightenment is a simple realization that everything is as it should be. That is the definition of enlightenment: everything is as it should be, everything is utterly perfect as it is. Mooie woorden van Osho, maar nu nog even de praktijk …

Mijn vriend herinnert me eraan dat het weer november is. Want áls ik wat ga kwakkelen, dan is het in deze tijd van het jaar. En als ik me wat minder voel ben ik net een gewoon mens. Want voor ik het weet beginnen doemscenario’s in mijn hoofd te cirkelen, iets wat ik gedurende het ouder worden steeds meer terecht lijk te vinden. Onlangs werd ik wakker met een bloedneus en mijn bloeddruk bleek inderdaad te hoog. Ik heb ook iemand gekend die daaraan is overleden. En mijn moeder heeft ooit een tia gehad, een klein herseninfarct waar ze een poos zoet mee was. Zou zoiets me in mijn slaap kunnen overkomen? Voor mezelf vind ik dat niet zo erg, maar des te meer voor wat ik allemaal achterlaat. Vriend die me rond het middaguur eindelijk eens uit bed wil jagen en dan plotseling een dode Satyamo in bed aantreft. Hulptroepen die allemaal moeten worden ingeschakeld om van alles en nog wat snel te regelen. Gelukkig hebben we in onze levenstestamenten al een en ander vastgelegd, maar ik zou het Vriend niet willen aandoen. Ik lees het boek Wat doen we met de spullen? van Dick Wittenberg dat onlangs bij De Correspondent het licht zag. Het lijkt me een crime om alles op te moeten ruimen. Maar het troost me dat ik niet de enige ben met een huis boordevol spullen. Zorgen, zorgen, zorgen.

En dan komen opeens deze woorden van Osho op mijn pad. Niet dat ze echt nieuw zijn voor mij. De taak van een meester is immers niet om je allemaal nieuwe inzichten in te praten, maar om je te herinneren aan wat je eigenlijk diep van binnen allang weet. Zelf heb ik ook wel eens soortgelijke dingen beweerd, zoals dat elk grassprietje precies op zijn eigen plek staat en dat dit niet anders had kunnen zijn. Alles is al perfect zoals het is, en het is alleen mijn ik met zijn brein dat het beter meent te weten. Dat idee geeft me wat rust. Religieuze mensen zouden dat godsvertrouwen noemen, maar dat klinkt me te vroom. Het is goed mezelf eraan te herinneren dat het volmaakte of het perfecte alleen maar in mijn hoofd bestaat, en dat het juist het perfectionisme is dat roet in het eten gooit. Kijk maar naar heer Bommel, die met al zijn goede werken allemaal rampen veroorzaakt, waaruit Tom Poes hem dan weer moet weten te redden. En net als heer Bommel heb ik ook zo mijn idealen over hoe mijn leven er uit zou moeten zien. Zo betrap ik me er bij tijd en wijle op dat er een onderhuidse spanning in mijn lichaam huist, dat ik dus lang niet zo relaxt ben als ik me graag voordoe. Dat ik ervoor moet waken niet meteen te hard van stapel te lopen als ik ergens enthousiast over ben. En dat ik met een pacemaker en een metalen heup rondloop zegt wellicht ook iets over mijn niet ideale levenswijze.

Onzin allemaal. Ik ben die ik ben. Zei God dat ook niet al, zij het met hoofdletters? Wat is dat voor raar idee dat ik iets anders zou moeten zijn dan ik ben? Niet met het ideale lijf, met steeds meer rimpels en dunnere huid waarachter je de blauwe bloedvaten ziet lopen? Steeds sneller moe, zodat ik me niets meer kan voorstellen bij mijn drukke leven van een jaar of tien geleden? Aries Astro-Services en De Kaarsvlam naast de gemeenteraad – waar ik volgend jaar mee stop – en dan nog allemaal klusjes erbij? Veel te onstuimig allemaal, misschien wel ongezond, maar tegelijk weet ik dat dit helemaal Satyamo was. Nee, ik leid geen perfect leven, daarvoor doe ik teveel dingen die in me opkomen zonder aan de consequenties te denken. Maar door zo’n tekst van Osho kan ik ook mijn gebreken vieren. Non, je ne regrette rien. Ik ben zelfs blij met mijn imperfecte leven. Ben er zelfs dankbaar voor. Perfectionisme is een dodelijk ideaal. ‘To me perfectionism is the root cause of all neurosis,’ zegt Osho. ‘Unless humanity gets rid of the idea of perfection it is never going to be sane.’