Partij voor de Dieren

12 september 2023

Als je bij de aftrap van de verkiezingscampagne je partij opblaast ben je als bestuur niet goed bij je hoofd. Zeker als de partij behoorlijk in de lift zit. Zeker als je opeens het lijsttrekkerschap van iemand die je een paar maanden geleden nog hebt gesteund opeens intrekt. Zeker als je die met nog onbewezen integriteitsschendingen om de oren gaat slaan terwijl je het resultaat van het onderzoek daarnaar weigert af te wachten. Ongehoord. Zelfs al er dingen niet in de haak zijn was het verstandiger geweest om eerst de uitslag van de verkiezingen op 22 november af te wachten. Hoe dan ook, veel mensen teleurgesteld en boos. Ik ook. Campagneleider opgestapt. Veel fractievoorzitters uit gemeenteraden, provincies en waterschappen zeggen het vertrouwen in het partijbestuur op. Een grote kans dus dat op het partijcongres op 24 september het bestuur wegstuurt, waarvoor tweederde van de stemmen voldoende is.

Ouwehand verwijt het bestuur dat dit geen verstand van democratie heeft. Zo zou volgens dat bestuur de Partij voor de Dieren altijd in de oppositie moeten plaatsnemen. Alsof je in een oppositie meer bereikt dan in een coalitie. Dat is natuurlijk heerlijk als je van je slachtofferschap wilt genieten, dat wel. Maar de praktijk wijst helaas uit dat moties en amendementen van opposities bijna per definitie door coalities niet serieus worden genomen en nog maar half gelezen in de prullenmand worden gegooid. Over raar besturen gesproken. Een aantal jaar geleden meldde iemand zich voor onze plaatselijke partij aan, maar kwam daar later weer op terug omdat ze als lid van de Partij voor de Dieren niet als vertegenwoordiger van een andere partij in de raad zou mogen zitten. Ik heb dat altijd een vreemd verhaal gevonden.

Ik denk dat de kern van de spanning tussen bestuur en fractie zit in het bijna heilige principe van besturen ‘zonder last’. Je kan namelijk nooit en te nimmer volksvertegenwoordigers dwingen tot wat voor stellingname dan ook. Je zet ze op te kieslijst en als ze worden gekozen zijn ze helemaal vrij en kan je als bestuur niets anders doen dan ze los te laten en erop vertrouwen dat ze zich een beetje aan het partijprogramma houden. Op dat moment verliest een bestuur al zijn invloed, wat natuurlijk frustrerend is. Het enige wat je nog kunt doen is hen bij volgende verkiezingen op een onverkiesbare positie of helemaal niet op de kieslijst te plaatsen. En dan nog hebben de leden het laatste woord. Helemaal terecht, want dat is democratie. Je kunt je vertegenwoordigers dus ook niet voorschrijven om in de oppositie te gaan zitten. Ik stoor me eraan dat ook bij mijn lievelingspartij gebrek aan openheid is over wat er nou werkelijk aan de hand is. Over welke integriteit van Ouwehand en over welk door haar aangevallen bestuurslid het nou eigenlijk gaat.

Toen ik een en ander las kreeg ik de behoefte om ook naar dat partijcongres te gaan. Ben ik er ook een dagje uit. Ik hoop dat daar frisse wind gaat waaien zodat het niet de Partij voor de Stinkdieren wordt.