60 jaar

28 januari 2007

Vandaag ben ik 60 jaar geworden. Nu heb ik eerlijk gezegd weinig met het getal 60. Ik kan er niet zo veel mee. Bestaan er planeten die in 60 jaar rond de zon draaien? Een hoek van 60 graden, een sextielaspect is natuurlijk mooi in de horoscoop, maar niet om echt over naar huis te schrijven. Drie maal vier maal vijf, dat is het mooiste dat ik ervan maken kan. Hoewel? Een uur heeft zestig minuten! Maar wat kan ik daarmee? Me realiseren dat mijn eerste levensuur erop zit? Van binnen voel ik me nog steeds die puber van toen. Volwassen worden is nooit mijn beste kant geweest.

Natuurlijk kijk ik op zo’n moment wat terug naar de afgelopen jaren. Die zo totaal anders liepen dan ik ooit voorspeld zou hebben. Het verhuizen naar mijn geboortedorp Oldegeppel in 2001. Sybert die zo’n mooi boek over ons dorp maakte, en die ik voor het eerst ontmoette toen hij als wethouder een wijkschouw organiseerde. Waardoor ik interesse kreeg in dorpse perikelen en hier en daar mijn stem verhief en op de publieke tribune belandde tijdens raads- en commissievergaderingen. En van het een kwam het ander. Sybert interviewde me voor het dorpsblad Wei & Hei omdat hij een astroloog in Oldegeppel toch wel iets unieks vond. En later belandde ik weer in de redactie, en zo ontspon zich een zogenaamd netwerk. Voor het eerst ben ik gaan beseffen hoe zoiets werkt. Je gelooft in elkaar, steunt elkaar, en stimuleert elkaar om de beste kanten van elkaar tot hun recht te laten komen. Daarvoor moet je hart voor elkaar hebben, omdat het verbindend is, niet scheidend of concurrerend. Dat heeft niks met kruiwagens en zo te maken, maar met een positiviteit waarmee je elkaar benadert en behandelt. Waarin je benadrukt hoe belangrijk het is dat elkaars gaven tot uitdrukking komen. Je waardeert elkaar en zo wordt een netwerk een waarde-ring, om een woord van Marten Toonder (die ooit in Oldegeppel heeft gewoond) te gebruiken.

Ik ben mijn oude en nieuwe vrienden daar dankbaar voor, dat ik met deze stimulans een nieuw decennium in mag gaan. Niet in de laatste plaats Vriend, die me in veel ondernemingen onvoorwaardelijke steunde, zelfs als hij helemaal niet zag zitten waarmee ik bezig was. Hij is het, die me onder andere het enthousiasme voor de politiek heeft bijgebracht, en uiteindelijk is het via hem dat ik nu veel nieuwe mensen ontmoet, met wie ik graag na een raads- of commissievergadering in het bruine Oldegeppelse café Pake Piekstra de avond rokerig besluit. Dan voel ik me weer heerlijk thuis. En het valt me op dat ik de laatste tijd veel minder last heb van mijn rug, dat zou er best mee te maken kunnen hebben. Dank je, Vriend! Dank jullie, vrienden!