Landjepik

28 april 2007

Tussen het gereformeerde Zandwijk en het meer katholieke Oldegeppel heeft het nooit zo geboterd. In vroeger tijden ging men elkaar regelmatig met de hooivork te lijf, en eerlijk gezegd is er niet zoveel veranderd. Want Zandwijk vindt nog steeds dat zij recht heeft op Oldegeppelse grondgebieden. Zo staat het ook vandaag weer in de Ooi- en Geemlander. Zandwijk wil Graasland – nota bene de wijk waarin ik woon – en de binnenkort te bouwen Oldegeppelermeent inpikken. Zij formuleert dat dan iets netter door te zeggen dat zij een grenscorrectie wil. En voert als argument onder andere aan dat de bestuurskracht van Oldegeppel niet voldoende is om naast het Oude Dorp ook nog deze twee wijken te kunnen behappen. Waarmee Zandwijk wil laten blijken hoe betrokken ze is op het wel en wee van de Graaslandse medemens. Het is schokkend te zien hoe leden van de raad en het college van onze buurgemeente dit allemaal zonder blikken of blozen durven te verkondigen. Een gotspe.

Iedereen weet inmiddels dat het puur eigenbelang van Zandwijk is. Die gemeente zit tegen de grens van 40.000 inwoners aan te hikken en wil zich verzekeren van een ruim overschot om dit aantal veilig te stellen. Hoewel het niet mijn beste kant is, heb ik begrepen dat er ook andere vreugdevolle en vruchtbare methoden zijn om een bevolking te vergroten, maar wellicht ligt dat niet zo in de Zandwijkse volksaard. Wat overblijft is de grond van een naburige gemeente te claimen, inclusief inwoners. Kan ze haar eigen bestuurskracht vergroten door van 25 naar 27 raadsleden te gaan, en wellicht na oplevering van de Oldegeppelermeent zelfs naar 29. Met als prettig bijverschijnsel een verhoging van de maandelijks vergoeding met zo’n € 150,-. Want niet alleen het aantal raadsleden, maar ook de hoogte van hun vergoeding loopt op met de grootte van een gemeente. Vraag me niet waarom.

Het enige redelijke argument van Zandwijk is te vinden in de ligging van Graasland en de toekomstige Oldegeppelermeent. Die schurken inderdaad meer tegen Zandwijk aan dan tegen het Oude Dorp van Oldegeppel, en enkele ontsluitingswegen zouden een natuurlijke grens kunnen aangeven. Maar Duivendrecht wordt door Amsterdam omringd, en de Heuvelstadse Meent ligt tegen Blikkum aan, dus waar heb je het over. Aan de andere kant loopt er een riviertje door Zandwijk dat ook een natuurlijke grens zou kunnen zijn als je alles ten oosten ervan aan Oldegeppel toewees. Ik heb er serieus over nagedacht om daar op 1 april op de bruggen blauwe gemeenteborden ‘Oldegeppel’ neer te zetten. Het zou immers veel bijdragen aan de bestuurskracht van onze gemeente als deze wat groter werd, en een grote gemeente als Zandwijk zou toch best kunnen helpen door een deel van haar grondgebied af te staan? Dat mag bij een grenscorrectie om hooguit 10% van de bevolking gaan, zo heeft onze Parmantige Wethouder ons geruststellend laten weten. Zodat we niet zo bang hoeven te zijn omdat de voorstellen die Zandwijk aan de Provincie heeft gestuurd zo’n 50% van de Oldegeppelers betreft, dus wat ze wil kan helemaal niet.

Het is niet de eerste keer dat Zandwijk Graasland wil inpikken. Persoonlijk laat ik me niet meer zien bij bijeenkomsten of wat dan ook van Zandwijk. Want ik vind dat je niet eens met zo’n gemeente moet willen samenwerken. En zit ik te broeden op een initiatiefvoorstel. Omdat het te gek voor woorden is, en dat heb ik fractie en coalitie ook laten weten. Gérard Bouton van het CDA mailde me dat we als verstandige en wijze mensen in dialoog moesten blijven met Zandwijk. Zucht… Leven we dan nog steeds in de jaren zestig? Hebben we nog steeds niet geleerd om grenzen te stellen: tot hier en niet verder? Moeten we ons daarom maar van alles laten aanleunen en braaf afwachten wat de Hoge Heren gaan beslissen? Is dat bestuurskracht?