Eindelijk emancipatie!

Date 26 augustus 2007

De in New York wonende en werkende econome en juriste Heleen Mees eist dat hoogopgeleide vrouwen er een baan op na houden van minstens vier dagen in de week, zo schrijft ze in haar recent verschenen bundel Weg met het deeltijdfeminisme! Onder de kop Huisvrouw moet altijd in de verdediging wijden Sandra Donker en Floor Ligtvoet in de Ooi- en Geemlander een halve pagina aan dit onderwerp. Er lijkt een strijd te ontstaan tussen enerzijds ruim 900.000 vrijwillig werkloze vrouwen die liever kinderen opvoeden en het huishouden doen, en anderzijds dames als Heleen Mees en uiteraard het kabinet dat het liefst zoveel mogelijk mensen betaalde banen injaagt. Niet alleen de VOC-mentaliteit, maar ook de WIC-mentaliteit is in de club rond Balkenende, Bos en Rouvoet stevig aanwezig. Want mensen verplicht aan het werk zetten doet sterk denken aan slavenhandel. Dat de kabinetten rond Balkenende nooit echt hebben uitgeblonken qua intelligentie is tot daaraantoe, maar als deze domheid dan ook nog gecombineerd wordt met kortzichtigheid voorspelt dat niet veel goeds.

Om onze collectieve voorzieningen op peil te houden heeft de Sociaal Economische Raad aangegeven dat een arbeidspercentage van 80% noodzakelijk is, lees ik. Terwijl we in Nederland nu nog op het voor Europa bovengemiddelde van 70% liggen. Heleen Mees ziet in de niet fulltime werkende vrouwen ‘een verraderlijk mengsel van traditionele rolpatronen’ die verantwoordelijk zijn voor kapitaalvernietiging, en de Amsterdamse bijzonder hoogleraar Actief burgerschap Evelien Tonkens valt haar bij door thuisblijfmoeders ‘een groot verlies van kapitaal op de arbeidsmarkt’ te noemen. ‘Het is terecht dat hun positie nu onder druk komt te staan.’ Eén argument om hoogopgeleiden aan het werk te zetten is het feit dat er veel gemeenschapsgeld in hun opleidingen zit. Maar misschien getuigt het juist van ontwikkeling als je als vrouw ervoor kiest om minstens een deel van je tijd te wijden aan het opvoeden van kinderen. Misschien is dat wel emancipatie, terwijl Mees en Tonkens – en natuurlijk ons huidige kabinet – ons geestelijk kapitaal willen vernietigen!

Mijn Wijze Tante legt vaak de kern van begrippen bloot door de woorden met afbreekstreepjes te schrijven. Bewust-zijn. Dat gebruik voortzettend zou ik willen schrijven: e-man-cipatie. Want wat ik sinds de jaren zestig van vrouwenemancipatie heb meegemaakt is vaak doorgeslagen naar een overwaardering van manlijke rollen: vrouwen die mannen willen zijn in plaats van voor hun eigen unieke vrouwelijkheid op te komen. Met als gevolg dat er eigenlijk nog nauwelijks echte vrouwen rondlopen omdat teveel van hen teveel van hun manlijke kant laten zien. Kennelijk moeten vrouwen meer doorbreken naar topfuncties en even grote vechtjassen worden als mannen. Natuurlijk moeten vrouwen en mannen gelijke kansen hebben, maar dat wil nog niet zeggen dat mannen en vrouwen hetzelfde zijn. Jammer eigenlijk, want in de jaren zestig leken de jongeren qua sekse een beetje naar elkaar toe te groeien, leken de eerste stappen naar de androgyne mens gezet te worden. Jongens durfden er vrouwelijker bij te lopen, meer sexy en bloot, zeker in hippiekringen, waarbij ze niet meteen als een nicht werden bekeken. En meiden kwamen er door de emancipatie aan toe hun manlijke kanten te ontdekken, wat dus helaas nogal is doorgeslagen.

Misschien is het bovenstaande voor Germaine Greer wel gesneden koek. Ook zij bekritiseert het gegeven dat mannen niet aan hun vrouwelijke kanten willen toegeven, bijvoorbeeld omdat ze te weinig voor kinderen willen zorgen. Volgens Wikipedia kiest ze ook voor de ‘emancipatie van de man, de bevrijding van zijn mythische last van superioriteitsgevoel.’ Zij is de cultuurfilosofe als het gaat om vrouwen- en mannenrollen in de samenleving. Een paar jaar geleden liet ze haar boek De Jongen het licht zien. Hierin ‘verzet Germaine Greer zich tegen de overheersende rol van de vrouwelijke schoonheid in de kunst en de media in de afgelopen periode,’ lees ik op de achterflap. ‘In de eeuwen ervoor was het juist de man, en dan met name de opgroeiende jongen, die het schoonheidsideaal beheerste.’ Helemaal mee eens, en dat niet alleen verstandelijk. Zeker als ik de 256 pagina’s met foto’s doorbladerend geniet van wat voor mij schoonheid is.

Maar intussen zijn er anno nu nog nauwelijks echte vrouwen te vinden, en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Vandaar dat ik blij ben dat nu de thuisblijfmoeders zich emanciperen, dat er vrouwen zijn die het recht opeisen om vrouw te zijn. Die zo op hun eigen wijze bijdragen aan de samenleving. Door er voor hun kinderen te zijn. Door ze niet als een product te beschouwen dat je vanuit de auto in de crèche of de school kiepert, een snelle maaltijd door de strot jaagt of achter de computer ploft om even van ze af te zijn. Kinderen, die eigenlijk veel te lastig zijn omdat ze aandacht willen hebben. Wat ze niet krijgen omdat er geld verdiend moet worden voor een tweede auto, een derde vakantie en een vierde breedbeeldtelevisie. Ik durf niet echt te denken aan de maatschappelijke gevolgen als deze jeugd opgroeit. Want jeugd wil aandacht. En terecht. Is het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks.

Mijn moeder was er altijd als ik thuiskwam. Niet dat ik daar altijd even blij mee was, maar ze was er tenminste. Er werd gepraat onder het eten. En met mijn vader deed ik samen de afwas, het ideale moment om te vertellen dat je homo bent. Hoe dat laatste tegenwoordig moet is me trouwens onduidelijk, nu iedereen een afwasmachine heeft. Met mijn moeder ging ik nog wel eens wandelen langs de Sloterplas. Ze kookte uitgebreid en haar gehaktballetjes en rosbief zijn altijd de lekkerste gebleven die ik ooit gegeten heb. Ze had tijd en aandacht voor me. Een beetje teveel tijd en aandacht, dat moet ik toegeven, zodat het niet altijd pais en vree tussen ons was. Hoewel ik in mijn studententijd wellicht verlangd heb naar het gebrek aan aandacht dat veel ouders van nu voor hun kinderen tentoonspreiden, ben ik toch blij dat erg veel vrouwen zelf beginnen in te zien dat emancipatie iets anders is dan een man willen zijn.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>