Googlen

Date 13 september 2007

Als kind was ik diep onder de indruk van de goochelkunsten van mijn grootvader. Hij woonde met zijn tweede vrouw op de Minervalaan in Amsterdam, was bekend om zijn journalistiek werk voor het Algemeen Handelsblad, zijn dichtbundels en niet te vergeten een driedelig standaardwerk over Albert Verwey. Een echte tachtiger zoals het hoort. Ik herinner mij hem als een oude, erudiete man en wij vermaakten ons met ivoren spelletjes als domino en mikado op een Perzisch tafelkleed. Op dat kleed wist hij rode balletjes tussen zijn vingers te vermenigvuldigen, maar hij ging ook wel eens tussen de schuifdeuren staan en toverde een kaart met klaver zes om in een met zeven klavertjes. Pas jaren later heeft hij me die kaart gegeven, waarop heel slim met drie onzichtbare draadjes een los zwart klavertje over de kaart kon schuiven, ook over een ander gedrukt klavertje zodat je het niet zag. Als kind vergaapte ik me aan de goochelkunsten die bij Witbaard in een winkelruit op de hoek van de Quellijnstraat en de Ferdinand Bolstraat te koop stonden, allemaal op een mooi houten plankje. De winkel bestaat nog steeds. Maar hoe ik er ook van onder de indruk was, als kind heb ik zelf nooit veel gegoocheld. Ja, ik had natuurlijk wel een goocheldoos, maar ik vond het niet echt en overtuigend genoeg. Goochelen is misschien wel helemaal niet leuk voor de goochelaar zelf, omdat hij de trucs kent.

Zoals vele anderen heb ik het goochelen de laatste tijd weer herontdekt. En dan bedoel ik niet zoiets als lessen Verweer tegen de zwarte kunsten op Zweinstein, maar het inmiddels door vrijwel iedereen gebruikte Google dat in de loop der jaren als één der beste zoekmachines uit de bus is gekomen. Even zoeken op het internet heet tegenwoordig googelen of googlen, als ik het Witte Boekje mag geloven. Ik googel/google, hij googelt/googlet, wij hebben gegoogeld/gegoogled. Dag in dag uit. Want wie heeft bijvoorbeeld deze weblog mogelijk gemaakt? Google. En wat is de naam van een beroemde postbezorger? G-mail. En wat geeft ons een nieuw perspectief op de aarde? Google Earth. En hoe wijzen we, al dan niet in combinatie daarmee, iemand de weg? Google Maps. En wie heeft mijn digitale fotoalbum Picasa gemaakt? Google. Vandaag heb ik in mijn webbrowser een Google Toolbar geïnstalleerd, waarmee ik kan zien hoe de websites van mezelf en anderen scoren op de ladder van belangrijkheid. Om daar zo hoog mogelijk op te klimmen heb ik onder andere Google Adwords geactiveerd waardoor mijn Aries Astro-Services opeens veel meer bezocht wordt. Wat ik weer zie met Google Analytics waarmee ik aantallen en soorten bezoekers dagelijks kan volgen. En tja, verder laat ik Google Alerts me een seintje geven als er ergens een nieuwe Satyamo door het internet wandelt. En vind ik iGoogle wel handig als zelf te configureren openingspagina, zodat ik meteen het nieuws uit volgens mij belangrijke bronnen zie, het weer, storingen in openbaar vervoer en gemiste uitzendingen die ik nog kan bekijken.

Ik ben nog lang niet ontgoogled dus. Want wat Google maakt zit praktisch en eenvoudig in elkaar en mag wat mij betreft een prijs voor gebruikersvriendelijkheid hebben. Dat doet Microsoft ze niet na. En ze lijken de macht over te gaan nemen, want waar is zoveel informatie te vinden als in alle computers van Google? Met bijvoorbeeld alle zoekopdrachten en de resultaten daarvan? Ik zie meneer Bush al zijn vingers aflikken! En wie en wat bepalen welke sites high ranken bij Google? Kortom: kennis is macht en ik vind het toch een tikje benauwend dat dit alles bij één commercieel bedrijf beland is. Aan de ene kant denk ik zoals zo velen: ik heb niets te verbergen, dus waar zal ik me druk over maken. Maar aan de andere kant heb ik wel recht op privacy en wil ik de garantie dat alles wat ik zoek, mail, chat en bekijk meteen verdwijnt uit andere computers dan de mijne en die van degene met wie ik mail of chat.

En dat laatste weegt toch zwaarder voor me. Moet ik dan toch maar eens gaan omkijken naar andere zoekprogramma’s? Een andere e-mail client gaan gebruiken? Atlassen met mooie luchtfoto’s aanschaffen? En een klassiek fotoalbum (met leren band) gaan volplakken? Onder Linux gaan draaien? Mijn computer afkoppelen van het internet? Zodat die eindelijk ook weer eens rust heeft, en niet steeds gestoord wordt van updates die op de meeste onmogelijke momenten binnenstromen? Brieven weer met een typemachine of met de hand gaan schrijven? Weer live televisie gaan kijken? Veel meer gaan bellen en faxen, zoals vroeger? Girootjes uitschrijven en via de brievenbus versturen? Deze weblog per post voortzetten? Ik kom er niet uit, want dit alles lijkt me nogal onmogelijk. Het enige dat overblijft is knokken voor privacy. Je kunt bijvoorbeeld heel demonstratief weigeren om naar de Verenigde Staten te reizen. Maar hoe kun je weigeren om te Googlen? Wat zijn de alternatieven? Die vrije markt is helemaal niet zo goed voor ons, want die leidt er altijd toe dat er eentje de machtigste is. Hoe laat ik Microsoft weten dat de inhoud van mijn computer hen niks aangaat? Hoe kom ik er achter wat Google allemaal met mijn gegevens goochelt? Talloze vragen waarop ik nog geen antwoord heb. Toch eens Google op loslaten.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>