Waarheid
29 juni 2014
Waarheid is mijn naam. ‘This is your new name: swami Satyamo,’ vertelde Osho me toen ik voor zijn voeten zat op 14 januari 1980. ‘Satyamo means the ultimate truth. Truth is not available through the intellect. Truth is available only through intuition. Truth cannot be found by logic, by thinking, by the head; it can only be found by the heart, by feeling, by love.’ Afgezien van het feit dat ik ‘ultieme waarheid’ altijd wat pretentieus heb gevonden, vond ik ‘Satyamo’ een hele mooie naam. Inmiddels is Osho al bijna een kwart eeuw geleden overleden, is de beweging rondom hem verworden tot een hiërarchische kerk rond een ‘inner circle’, terwijl vandaag de dag een hevige strijd gevoerd wordt rond zijn naam als handelsmerk. Nog tijdens zijn leven liep een en ander uit de hand, en de hele geschiedenis van na 1981, toen hij naar Amerika vertrok, laat weer zien hoe van spiritualiteit weinig overblijft als er een instituut van wordt gemaakt.
Maar ik zit er mooi mee. Want wat is waarheid? Ik zal niet de eerste zijn die daar zijn hoofd over breekt, maar meen wel twee soorten waarheden op het spoor te zijn. Laat ik ze voor het gemak maar logische en ontologische waarheid noemen. Flarden ervan kom ik tegen in Wikipedia. Bij een logische waarheid is er sprake van het hebben van een relatie, bijvoorbeeld in een vergelijking of een stelling, iets waarbij er altijd twee nodig zijn, zoals ‘gras’ en ‘groen’ als je zegt dat het gras groen is. Bij een ontologische waarheid gaat het dan om het zijn, om wat Heidegger ‘onverborgenheid’ noemt, de ware ontmantelde aard van iets, het wezen, iets wat slechts over één ding gaat: het ware gras of het ware groen, waarin ‘waar’ dicht in de buurt komt van ‘echt’, zoals in Plato’s ideeënleer. Wellicht had Osho het ook over deze twee soorten waarheid toen hij me toesprak.
Omdat hun intuïtie zegt dat er méér moet zijn dan het alledaagse leven en overleven, belanden veel mensen op het spirituele pad, op zoek naar waarheid. Onder de vlag ‘Ken uzelve’ op zoek naar hun ware zelf, de eigen kern, het wezen. Het afleggen van het valse, hun ego, hun persoonlijkheid, welk laatste woord is afgeleid van het Griekse woord voor het masker dat vroeger bij toneelspel werd gebruikt. En ze zijn ook op zoek naar waarheid omtrent hun leven en dood, hun bron en bestemming, hun eindigheid en oneindigheid. Een queeste die je ook kan herkennen in films als The Truman Story en The Matrix waarin mensen trachten te ontsnappen aan de oppervlakkige schijnwereld, zeg maar virtual reality of maya waarin ze gevangen zijn. In onze tijd, waarin technologie ons maar al te graag in andere werelden zuigt, is het zoeken naar waarheid urgenter dan ooit.
De Kaarsvlam, juli/augustus 2014
Gepost in Spiritualiteit
29 juni, 2014 om 15:30
Volgens mij denk je er teveel over na 😉
2 juli, 2014 om 8:57
Nee hoor aan dat nadenken daar is niets mis mee.Uiteindelijk verwoord je haarscherp en daar in ligt waarheid.Ik lees je weblog graag……….. Wij als mensen worden geboren en gevuld met wat ons omringd .De bereidheid om hier onderzoek naar te doen geeft vorm aan transformerend vermogen . Hier heeft Osho ons veel aangereikt .lieve groet Lino.
5 juli, 2014 om 6:15
Heel mooi Satyamo, en Osho heeft je een levenslange zoektocht aangereikt.
Mijn naam is Nisarg, dat true nature betekent en waar ik me al jaren het hoofd over breek. Betekent de ware natuur de enige ware ‘persona’ van de waarheid? Of is de ware natuur de zoektocht zelf naar de ultieme waarheid? En is dat dan de waarheid?
5 juli, 2014 om 19:23
@ Nisarg: voor mij is de ware natuur niet zozeer de zoektocht zelf. Ik zou het eerder invullen als ego-loosheid, het ‘flow with the river’ van Osho, het wu-wei want ’the grass grows by itself’. Dus ook niets veroordelen in jezelf (en anderen), gewoon je ‘zo-zijn’ accepteren en leven. Lukt mij ook niet altijd hoor 😉 maar de smaak ervan kan je leven veranderen.
11 juli, 2014 om 12:21
Satyamo, naast je uitleg over de twee soorten waarheid, die mij zeer aanspreekt, vind ik het wel leuk om je even van het zeer relatieve van de kleur van gras op de hoogte te brengen. Ooit vertelde een vriendin mij, die het Japans beheerste, dat in het Japans gezegd wordt dat het gras blauw is en de lucht groen. Daarom: in de wereld van de twee bestaat nu eenmaal geen eenduidige waarheid. Als je het duale kunt overstijgen, dan is alles één. En als je in die overstijging kunt blijven, 24/7 de rest van je leven, dan ben je gerealiseerd. Simpel, hè?! 🙂