Spring!

Date 8 december 2020

Als het aan mij lag stond Jump! van Van Halen op nummer 1. Had ik maar tijdig moeten stemmen, want voor ik het wist kon dat niet meer. Maar Rolling Coaster van Danny Vera is ook niet onaardig, en blijft lang in je hoofd nazingen. En ik lig er niet wakker van dat Queen weer eens een jaartje op nummer 2 staat, want dat nummer kent inmiddels iedereen van binnen en van buiten. Ik herinner me dat ik Bohemian Rhapsody voor het eerst op tv zag. Lekker gay, iets waarover ze iets later heel duidelijk zongen in Good Old-Fashioned Lover Boy in hun album A Day at the Races, de opvolger van A Night at the Opera uit 1975 met hun wereldberoemde rapsodie die ons veel jaren het jaar deed besluiten met het berustende ‘any way the wind blows …’ Omdat ik weinig tot geen radio beluister hoorde ik nu Rolling Coaster voor het eerst, net zoals ik in 2005 nog nooit eerder Boudewijn de Groots romantische Avond had gehoord, waarvoor Queen even het veld moest ruimen.

Van Van Halen had ik trouwens ook nog nooit iets bewust beluisterd. Het was de recente dood van de in 1955 in Amsterdam geboren Eddie van Halen die mijn aandacht trok. En ik moet bekennen dat die aandacht in de eerste plaats getrokken werd naar een leuke foto van hem in de krant, waarop hij samen met de leadzanger David Lee Roth te zien is. Wat een leuke jongen! Mijn hart smolt meteen, met pacemaker en al. Je bent 73, Satyamo! Ik bekeek en beluisterde Jump! waar Eddie een geel shirt draagt. En nog een keer. En nog een keer. En nog een keer. Ik was er waarlijk door in verlegenheid gebracht. Dat is het gevaar als je gaat kijken naar mensen die gewoon vrolijk en gelukkig zijn, want dat is eigenlijk heel confronterend. Alsof er iets uit een andere wereld komt dat je in merg en been herkent maar waar je zelf nog net niet aan toe bent, of wat je herinnert aan je eigen gemiste kansen. In mijn studententijd droomde ik er ook wel eens van om met mijn liedjes het podium te beklimmen, maar ik kwam niet verder dan de sociëteit van Uilenstede. Ik durfde nog te weinig te springen.

Plato’s ideeën waarheid, schoonheid en goedheid zijn voor mij nooit echt gescheiden geweest. Als iets echt waar is, is het ook mooi en goed. Als iets echt mooi is, is het ook waar en goed. Als iets echt goed is, is het ook waar en mooi. En voor dat ‘iets’ kun je van alles invullen. Dat kan muziek zijn, een schilderij, een gedicht, roman, een computercode of wat dan ook. Zo simpel was het voor mij en is het nog steeds. Een echt mooie jongen kan dan ook niet anders dan goed zijn en iets van waarheid uitstralen. Misschien is die aanraking van die onnoembare eenheid wel het overweldigende van verliefdheid, van kunst, van sommige gedachten die bezit nemen van je lijf en je ziel. Maar daarvoor moet je wel durven springen en opgaan in dat andere, dat ook in jezelf zit want anders deed het je niks allemaal. Tegelijk is dat springen niet iets wat je zelf doet, maar wat je je laat overkomen. Je stort je in iets wat je niet in de hand hebt. Je laat los en laat je heerlijk overspoelen door de golven van muziek, of door een onvoorspelbare dans die bezit neemt van je lijf. Kortom je bent er even niet en tegelijk ook weer wel.

Dat is geluk. Dank je, Eddie. Of je buiten het podium zonder je magnifieke gitaarspel even gelukkig was weet ik niet. Dat doet er ook niet toe. Want hoe kortstondig geluk ook mag zijn, dat bewijst wel dat het bestaat. En niets is mooier en meer inspirerend dan daarvan te mogen proeven.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>