De natuurlijke homo
21 januari 2010
Mensen willen altijd van alles verklaren. Of beter gezegd: als iets afwijkt van het meest gangbare, het populaire, het best verkopende, het commerciële, dan moet er iets aan de hand zijn en wil men weten waarom dat niet gewoon normaal is. Dat iets tot een statistische of sociologische norm wordt, zegt echter nog niets over de waarde ervan. Tenzij je tegen het neoliberalisme aanschurkt, want daar is de vrije markt het grote ideaal, met als gevolg dat voetbal de sport is, De Telegraaf de krant en de Toppers de muziek maken. Er dient dus onderzocht te worden waar afwijkelingen als nrc.next, schoonspringen en Jos van Veldhoven vandaan komen, want die zijn niet normaal. Zo ook zoeken velen de oorzaak van homoseksualiteit, dat immers maar bij iets tussen 5% en 10% van de mensen voorkomt. Die drang om naar een verklaring te zoeken leeft ook in spirituele kringen. Zo heb ik een verzameling van Bhagwans meningen hierover, waarbij het leuke is dat je daarin alles tussen verheerlijking en verkettering ervan tegenkomt.
Onlangs ontving ik een artikel van Frans Langenkamp over dit onderwerp met als titel De Oorzaak van Homoseksualiteit en Lesbianisme. Volgens hem is homoseksualiteit te verklaren uit het feit dat de ziel in een incarnatie in een lichaam van een ander geslacht zich nog niet daaraan heeft aangepast. Als je als vrouw opeens in een manlijk lichaam zit is je hele liefdesleven inclusief hormonen nog steeds op mannen gericht, en het omgekeerde geldt voor mannen die opeens in een vrouwenlichaam belanden. Dit zou betekenen dat als 5% van de mensen homoseksueel is mensen kennelijk om de 20 levens weer eens een ander geslacht aannemen. ‘Stel een ziel heeft tien tot twintig levens als vrouw op aarde geleefd,’ schrijft Langenkamp. ‘Van nature, vanwege de vrouwelijke geslachtshormonen, heeft zij zich aangetrokken gevoeld tot het mannelijke geslacht.’ In deze zin halen echter de woorden ‘van nature’ deze verklaring in één klap onderuit. Kennelijk is de ‘natuurlijkheid’ van heteroseksualiteit nodig om homoseksualiteit te verklaren.
Natuurlijk is er veel te zeggen voor die natuurlijkheid van heteroseksualiteit. Het nut van geslachtelijke voortplanting wist ik haarfijn uit te leggen op het mondeling biologie voor mijn eindexamen in 1966: evolutie! Daar is op zich niks mis mee, maar met spiritualiteit of iets ‘hogers’ heeft dat weinig van doen omdat het op de toekomst gericht is, een doel heeft, niet in het hier en nu leeft. Als je seksualiteit alleen functioneel benadert, ja, dan is alleen heteroseksualiteit natuurlijk. Dan is het manlijk lid alleen om te plassen en zich voort te planten. Dan is onze mond er alleen om te eten, te drinken, te praten en wat adem te halen, maar niet meer om te zoenen. Dan mogen onze ogen uitsluitend gericht zijn op voedsel, gevaar en veiligheid en niet meer genieten van schoonheid. Dan zijn onze voeten alleen om te lopen, en niet meer om te dansen. Dan hebben we onze handen alleen om voedsel in onze mond te stoppen en van ons af te slaan, maar niet meer om te strelen. Het is juist deze functionele benadering die het leven dood maakt, het de ziel en spontaanheid ontneemt.
Want het leven is meer dan overleven, meer dan zekerheden opbouwen voor de toekomst. Zolang daarvoor niet het heden wordt opgeofferd is daar niks mis mee, maar dat is veel te vaak juist wel het geval! En voor je het weet wordt dat een gewoonte: het heden opofferen aan de toekomst, zodat je niet meer genieten kan, en er geen plaats is voor spontaniteit, creativiteit, ongecompliceerdheid, speelsheid. Het kan bijna geen toeval zijn dat het juist deze eigenschappen zijn die onder homo’s meer lijken voor te komen dan onder hetero’s. Homo’s worden niet voor niets gay genoemd! En misschien is het wel heel natuurlijk dat de natuur ook het spel heeft geschapen, dat per definitie zinloos is maar waarin wel de meeste vervulling gevonden wordt. Levend in het hier en nu, niet zo tobbend over de dood hoef je je niet zo nodig voort te planten als meestal wordt aangenomen. Het zijn heeft geen zin, het zijn is de zin!
En nu we toch aan het spelen zijn: uiteraard zijn homo’s creatiever en spiritueler dan hetero’s. Omdat ze dichter bij de oorspronkelijke bedoeling van het leven en seksualiteit staan: speelsheid, plezier en vrolijkheid. Niet dat zware ga heen en vermenigvuldig u, al dan niet ter ere van een god die zó graag vereerd en verheerlijkt wil worden dat daarvoor nooit mensen genoeg op aarde zijn. Homo’s zijn tenminste niet verantwoordelijk voor die overbevolking, die rampen veroorzaakt als honger, ziekte en overbelasting van het milieu, die we tegenwoordig zo met verve bestrijden. Wat natuurlijk geen zin heeft zolang zoveel hetero’s hun macho- en moederrollen blijven verheerlijken. Begrijp me niet verkeerd: met de meeste hetero’s is niks mis – zij kunnen het zelf ook niet helpen dat ze zo zijn – en wie moet er anders voor zorgen dat er homo’s zijn? Ja, ik ben mijn ouders er dankbaar voor dat zij niet zo waren als ik! Het is een echt natuurwonder dat hetero’s homo’s kunnen verwekken! Ja, ik had nog niet bedacht tijdens mijn eindexamen dat de functie van heteroseksualiteit het scheppen van homo’s is! En dat is maar goed ook, want dan was ik vast gezakt. Niet iedereen heeft evenveel gevoel voor humor en relativering.
Gepost in Maatschappij en politiek, Psychologie, Spiritualiteit
22 januari, 2010 om 0:58
Weer een hele sterke, Satyamo! En geestig. Echt een aanvulling op de overtuiging die ik over dit onderwerp toch al had.
Ik persoonlijk geef wel de voorkeur aan de duiding van homofilie en homosexualiteit in dat mooie artikel van Mellie boven die van Frans Langenkamp (zoals je die hier geschetst hebt).
Ik geloof niet, dat je door een aantal levens pas aan een lichaam van het andere geslacht gewend raakt. Volgens mij krijg je wat je nodig hebt juist om hetzij het mannelijke hetzij het vrouwelijke meer in jezelf te ontwikkelen. Maar ook andere kwaliteiten moeten aan bod komen en daarvoor krijg je gewoon het meest passende werktuig!
Bovendien is bekend, dat in tijden van oorlog er veel meer jongens worden geboren (uitgaande van het feit, dat er relatief meer mannen worden gedood).
Ik heb trouwens meermalen gehoord en gelezen, dat het percentage homo’s / lesbo’s wel 11% van de mensheid uitmaakt.
En bij de aanname van Frans Langenkamp zou m.i. dat percentage dan nog hoger moeten liggen.
Trouwens, ik heb ook altijd gevonden, dat het zo’n prettige bijkomstigheid voor de mensheid is, dat de homosexuele mens (m/v) zich niet voortplant.
En wat zie je nu (uiteraard alleen bij de lesbiënnes), dat ze zich toch weer kunstmatig gaan voortplanten. (Homo’s nemen tenminste een tóch al geproduceerd kind aan.)
Hartelijke groeten, Diana
29 januari, 2010 om 11:52
Live Satyamo,
Graag wil ik reageren op je email en op je Blog.
Ten eerste: je hebt groot gelijk: het moet zijn :mannelijk lichaam…
Wat een blundertje… Wil ik het duidelijk uitleggen, en vergis me daarbij… Je bent overigens de enige alerte geest die me daarop attendeert. De meerderheid denkt zelf niet zo diep na als jij en ik. Bedankt voor de tip, ik zal het veanderen.
Je visie op homoseksualiteit is helemaal niet in tegenspraak met wat ik zeg over het achterliggende mechanisme. Dat gaat heel mooi samen. Overigens is het niet zo dat heteros zo serieus zijn met betrekking tot hun seksualiteit, en met betrekking tot het leven in het algemeen!
Meestal hebben ook zij sex voor het plezier en vergenoegen en bevrediging die het geeft!! In VERREWEG de meeste gevallen geldt dat.
Daarom geloof ik ook niet dat je in het algemeen kunt zeggen dat homos meer spiritueel zijn als heteros.
Verder las ik in het kommentaar van Diana dat er een tekst van Melllie is over homoseksualiteit! Die ken ik nog niet, en die interesseert me hevig. Kun je me die emailen??? Dat zou super zijn. Ben erg benieuwd. Staat daarin iets dat het mechanisme dat ich aanduidt tegenspreekt? Kan me niet voorstellen, want mijn verhaal is gewoon gezond vertand. Het is nu eenmaal ongeveer zo. Hoe wil je het anders verklaren???
Je waarnemingen rond homoseksualiteit zijn leuk, zoals Diana ook vindt, maar ze zeggen niets over het achterliggende mechanisme.
Ook is het niet zo, dat wij mensen er voornamelijk op gericht zijn het abnormale te verklaren. Echt niet. We willen op de eerste plaats het normale, het gangbare verklaren: waarom de zon dagelijks opkomt, waarom bananen krom zijn etc, etc.
Daar houdt de wetnschap zich al eeuwen mee bezig. Vaak is het zo, dat men juist de abnormale dingen niet onder ogen wil zien, ze negeert, juist omdat ze ovverklaarbaar zijn met het huidige wereldbeeld, het huidige Paradigma. Daarom besteed ik zo veel aandacht in het artikle aan het feit dat er een nieuw paradigma nodig is om homofilie te begrijpen.
Dus wat is volgens jou dan de verklaring van homoseksualiteit?
Elk fenomeen in het universum heeft een OORZAAK. daar kan ook het moderne hier en nu denken niet omheen. En er is ook niets mis mee, de oorzaak van iets te achterhalen. De mens wil ALLES begrijpen. En god zij dank kunnen we ook alles begrijpen, wanneer we uitgaan van het Bewustzijns paradigma.
Wel, Satyamo, dat waren zo mijn ontboezemingen.
Ben benieuwd naar je antwoord.
En svp dat artikel van ons aller Mellie.
Liefs,
Frans
30 januari, 2010 om 19:07
Dag Frans,
Uiteraard zijn hetero’s ook speels en niet altijd zo serieus als ik in dit misschien wat polariserend verhaaltje schreef. Evenmin kan ik mijn hand ervoor in het vuur steken dat homo’s spiritueler zijn dan hetero’s. Dat is een beetje nichterige valsheid van me die kennelijk een beetje in me zit. Ik ga en kan homoseksualiteit niet verklaren. En wel hierom.
Dat er een nieuw paradigma nodig is, is wat mij betreft boven alle twijfel verheven. Voor mij blijft het alleen de vraag of het zoeken naar verklaringen daarin thuishoort. Je zegt dat alles een oorzaak heeft, en dat ook het moderne hier en nu-denken daar niet omheen kan. Daar ben ik het niet mee eens. Om te beginnen is er meestal sprake van meer dan één oorzaak, zodat je voor je het weet met een onontwarbare kluwen van causaliteiten zit. Bovendien hebben al die oorzaken op zich weer hun eigen oorzaken, zodat het een en ander knap ingewikkeld wordt. Maar zelfs als je die kluwen zou weten te ontwarren en de ultieme verklaring zou vinden, dan vraagt ook die weer om een waarom. Wie schiep God, wat was er voor de big bang en zo. Voor mij kan het dan ook niet anders zijn dan dat alles zijn eigen oorzaak in zich heeft. Dat betekent naar de toekomst toe dat ook niets een echte oorzaak van iets anders kan zijn, geen gevolg kan hebben. Ofwel dat alles niet alleen zonder oorzaken is, maar ook zonder gevolgen, dus doelloos en zinloos. Existentialisten vonden dat geloof ik niet zo leuk, maar het is niet anders. En het is natuurlijk een hele kunst om die zinloosheid, die leegte in het gezicht te zien. Lukt mij ook niet altijd, hoor! Toch straalt alles juist dan van het goddelijke, juist in die zin die alles in zichzelf vindt – zonder oorzaak, zonder doel. Pure vreugde en dans! Het lijkt één en al zelfbevrediging, maar daarmee laten we wel alles in zijn eigen waarde zonder vergelijk met iets anders, zonder vragen te stellen.
Misschien dat ik hiermee weer andere uitspraken van mezelf tegenspreek. Maar dat kan bijna niet anders omdat ‘het’ niet in woorden te vatten is en eigenlijk alleen maar met paradoxen te omschrijven is. Ook daarvoor zou, naast het ontbreken van causaliteit, in een nieuw paradigma ruimte op zijn plaats zijn.
Love,
Satyamo
31 januari, 2010 om 14:22
Oorzakelijk denken en analoog denken bijten elkaar niet wanneer beide doordrengt zijn met WIJSHEID. Inderdaad, in zekere zin gebeurt alles spontaan, en alles is de uitdrukking van het GEHEEL. Alles is een uitdrukking van God, kun je zeggen. Daarmee is God de uiteindelijke oorzaak van alles, en zo is het ook. Maar God heeft een werkelijkheid laten ontstaan, die geregeld wordt door wetmatigheden. Wanneer je niet eet krijg je honger. Het niet eten is de oorzaak van de honger. Omgekeerd geeft goede voeding een gevoel van voldoening en levenskracht. Dit is niet zomaar toevallig, het is wetmatig. Goed eten is de oorzaak van voldoening en kracht.
Ik zie niet in waarom iemand deze redenering zou moeten bestrijden. Dat dient geen enkel doel.
Wanneer je dan zegt: dat is het hem juist: de werkelijkheid heeft geen doel en geen zin. Dat kan men allemaal beweren want de gedachten zijn vrij. De werkelijkheid heeft echter wel degelijk een ingebouwd doel. Om die in te zien, te begrijpen en te ervaren, moeten we weten en ervaren wat er met het woordje God, Allah, Shiva, Brahman, Toa, Adonai, Wakan Tanka, etc bedoeld wordt.
Al deze woorden uit de verschillende culturen staan voor de ESSENTIE. De essentie van jou en mijn en van al het andere. En wat is deze essenrtie?
Deze kan het best aangeduid worden met het woordje: BEWUSTZIJN.
Bewustzijn heeft vele eigenschappen: het is intelligent, het is creatief, het wil zich uiten, steeds weer in nieuwe levensvormen. Een ander wezenskenmerk van Bewustzijn is ANANDA, ofwel geluk. Dus het si het geluk dat zich wil uiten. Het geluk wil gevoeld, gekend, ervaren en gedeeld worden. Wat is dus het doel van de schepping:
De manifestatie en uitbreiding van geluk.
Wanneer je over deze dingen rustig en gelaten nadenkt en erop contempleert, dan zul je zien dat ze de werkelijkheid adequaat beschrijven. Natuurlijk kun je dezelfde werkelijkheid op vele andere manieren beschrijven, en vanuit ontelbare gezichtspunten, maar dat doet niets af aan de correctheid van deze beschrijving.
Maar ik wil niemand overtuigen of iets opdringen. Een goed verstaander heeft genoeg aan een half woord. Iemand die nooit een kiezelstaan gezien of gevoeld heeft, kan je ook niet echt duidelijk maken wat een kiezelstaan is. Maar iemand die ze gezien en gevoeld heeft, herkent al gauw waar je het over hebt, als je het woord kiezelsteen of pebble in de mond neemt. Zo is het met alles! ook met betrekking tot de essentie. De meeste mensen echter, leven oppervlakkig en denken niet echt zelfstandig na. Daarom hebben ze meestal niet vaak gedachten geschonken aan zo iets als de essentie van alles en iedereen. Dan is er nog het heersende wereldbeeld, het materialisme, dat expliciet beweert, dat zo iets als een universele essentie niet bestaat. Gelukkig wisten de oude zieners wel beter, en in alle continenten, en in alle tijden hebben ze gesproken over het Zijn, de Essentie, die zichzelf bewust is, en daarom noemden onze voorvaderen het ook bewust: bewustzijn.
Wanner je eenmaal begrijpt dat Bewustzijn datgene is wat ze in de kerken God noemen, in Moskeen Allah, in tempels Shiva, in pagodes Tao, dan ben je al een heel eind. Dan heb je een quantumsprong gemaakt ten opzichte van de zogenaamde religieuze mensen, en dan wordt je een spiritueel mens. Spirit betekent Bewustzijn. Spiritualiteit betekent dus de kennis en ervaring van Bewustzijn.
Ken datgene waardoor alles gekend wordt, zeggen de upanishaden zo mooi!
En wat is dat?
Je eigen Zelf. Het zelf is immers niets anders dan Bewustzijn, alomtegenwoordig en universeel gelukzaligheidsbewustzijn.
Thats all we need to discover, to be happy and free!
Enjoy, Life is Bliss!
LOVE,
Frans
EKAM SAT, vipra bahudi vadanti – de WAARHEID is EEN, de wijzen spreken erover op vele manieren.
5 april, 2010 om 14:31
Ik heb de afgelopen 3 1/2 jaar door me coming out een complete ommekeer meegemaakt met mezelf en herken er wel een hoop in wat je schrijft. Om alleen te zeggen dat homo’s spiritueeler zijn dan hetero’s. Ik denk niet dat het zo is. Wat er wel is is dat je als homo iets aan je ziel merkt.
Daar bedoel ik mee voor ik echt door had dat ik homo was was het gros van de jongens waar ik fijner mee om ging op de basis school en de MAVO, bleek meer dan 80% daarvan homo te zijn en/of bi.
(Ik ben ze weer tegengekomen de afgelopen jaren of heb via via van ze gehoord).
Noem het gaydar 🙂
Het is dit anders zijn dat je domweg merkt. In die optiek hebben heterovrouwen dat ook wel, gevoel. Die hebben over het algemeen meer gevoel dan heteromannen. Heeft de heteroman dan geen gevoel ? Wel degelijk maar er zijn toch wel wat klassieke stigma’s.
De heteroman mag niet huilen, moet stoer zijn etc. Maar het is wel minder strikt geworden het verwachtings patroon voor de heteroman.de afgelopen 10 tot 30 jaar.
Het is niet een blaam die de ouders treffen dat de heteroman zijn gevoel minder mag tonen als klein kind. Het is de samenleving als geheel. Stoer zijn etc.
Ken trouwens ook een aantal homo’s die hebben niet echt iets met gevoel. Ik de zin dat ze niet geloven in het gevoel dat er iets gaat gebeuren of een hiernamaals, what ever. Erg down to earth…
Kleine kinderen en ook heterojongens kunnen ook erg empathische zijn, alleen de opvoeding thuis, school, je omgeving drukt dit “gevoel” weg. Ken helaas teveel heteromannen die ik zelden of niet zie huilen en misschien kunnen deels wel mee om gaan maar zelfs bij hun vrouw niet of nauwelijks huilen. Domweg binnenvetters en zich er letterlijk ziek mee maken…
Die energie gaat ergens naar toe…
Maar ken ook een aantal heteromannen die hun gevoel wel durven te uiten. Een gozer die zelfs wel iets voelt bij homo’s maar het zelf niet is. Weinig vrouwen willen hem hebben als partner omdat hij zo open is met zijn gevoel. Zei zoeken de stoeren man om aan vast te hangen…
Maar we hebben prachtige gesprekken en hij gooit alles op tafel met mij…
Genoeg voorbeeldjes, genoeg getikt.
Roderick
7 november, 2012 om 1:18
Een aanvulling op jullie schrijven allemaal, want wat een heerlijk onderwerp! En dat naar aanleiding van een fijne middag in het Arena Hotel met Wim de Jong en Hanneke Groenteman over ‘de Herfst van de Liefde’. Naast de statistieken van mw. Saskia Noort, over hoe moeilijk het tegenwoordig is om als herfstige vrouw nog aan een leuke niet uitgezakte man te komen, was Kees Moeliker aan het woord. Over de kinks in de natuur, en hij beweerde dat alles, homo seksualiteit, necrofilie en voortplanting tussen jong en oud, familieleden etc. ook daar aangetroffen werd. Maar omdat daar het biologische paradigma sturend is, evolutie, en je je zaad zo effectief mogelijk moet verspreiden, zijn het behoorlijke ‘loners’ en doodlopers. Hij beweerde, ondanks romantische beelden van het trouwe zwanenpaar, dat liefde, zoals wij dat kennen, als sociaal/cultureel fenomeen, afwezig is in het dierenrijk. Kom je als schaap in de overgang en zijn de eieren op, dan ga je dood.
Met het volgend onderwerp, The New Tantra van Alex Vartman, kwam het publiek erachter dat die evolutionaire stap naar (monogame?) liefde en genieten van seks door de homo sapiens, niet de laatste is. Door nog een stapje verder te gaan en het klaarkomgerichte sexen achter je te laten (want dat is nog steeds de vorm die hoort bij het biologische paradigma, of vanuit bewustzijns- en biochemisch perspectief: verslavingsgedrag), kunnen we een nieuwe stap maken. Seksualiteit wordt (opnieuw) verbonden met spiritualiteit. Dit is eenvoudig te bereiken door geen piekorgasmes meer na te streven, maar wel seksueel actief te zijn. Als dit zo’n 21 dagen gepraktiseerd wordt vindt er een shift in energiehuishouding plaats. Conditionering kan losgelaten worden. En er komt genoeg brandstof vrij om naar ‘higher grounds’ te verhuizen. Chi, Qi, Prana, Kundalini…om te steken in je missie hier op aarde, korter te slapen, minder behoefte te krijgen aan verdoving en afleiding (zoals TV), urenlange totaal orgastische seks, grotere creativiteit, meer verbinding ervaren met jezelf en je omgeving etc etc, maar vooral: je uitgekauwde partner van weleer voor je ogen te zien transformeren in de god of goddess, de spirit, zoals je hem of haar kende in het begin van je relatie. Inzichten over ’t Leven denderen binnen. Siddhi’s blijken heel gewoon…
En om de cirkel weer rond te maken: het percentage homoseksualiteit zou wel eens verrassend anders kunnen liggen als meer mensen deze seksuele energie zonder verspilling gaan laten stromen, delen en multiplyen. Ondergetekende heeft met eigen ogen gezien en zelf mogen ervaren, dat de meeste vrouwen dan gewoon bi blijken te zijn. Wow, narcisme in een ander licht! En ook mannen kunnen spelen met hun mannelijke en vrouwelijke polariteiten. Want daar gaat het om: niet man vs vrouw, maar dat de zogenaamde ene energie de weg naar de ‘andere’ vindt; zich onvermoeibaar weet te verbinden met energie uit de andere kant van het spectrum. En zo Oneness in praktijk brengt. Want er ís natuurlijk maar één energie. Onze lichamen zijn prachtige instrumenten hiervoor en kunnen de weg zelf naar huis vinden (Barry Long zette me tien jaar terug op dat spoor). En dat heeft niks met mannenlijf of vrouwenlijf te maken. Want dat is nog uit de tijd van het culturele paradigma: dat je iets moet zijn (of liever zo niet) en das voorwaardelijke liefde. En meer mensen bevinden zich m/v energetisch in het midden dan ze zich realiseren. Tantra heeft mij gegeven dat ik naar believen, of liever Gods believen, één kant uit kan polariseren, opdat mijn partner van dat moment zich dieper kan laten vallen in de andere pool. En in die diepte vind je…jezelf. Er is geen ander… Om vervolgens nog authentieker en geïncarneerder weer op te staan, je gift te geven enz. enz.
En het is zoveel meer fun om met de hele wereld te kunnen spelen (kan, hoeft niet)! Moet je bang zijn voor jezelf? Dat beetje angst maakt ‘de ander’ juist aantrekkelijk. Let’s wave! Wat is het dat ik nog niet ken van mezelf, van me af wil duwen of juist grijpen. Is dat niet waarom we hier zijn in deze enorme speeltuin called Earth? Om in de dualiteit, middels ervaring in deze voorwaardelijke wereld, ons te herinneren wie of wat we zijn?
Nog één ding dan: de bioloog uit het begin van mijn verhaal voorspelde dat de natuur zich richting geslachtsloze voortplanting aan het ontwikkelen is. Allemaal hermafrodieten! Mmmm, androgiene tiepjes. Goh, hoe zou dat nou komen dan?
Hart en pussy groet,
Biskit
7 november, 2012 om 1:24
And: somehow Love has got to do with it…
4 januari, 2013 om 21:08
Heerlijk verhaaltje. 🙂
4 januari, 2013 om 21:37
Ik heb de reacties, en het artikel van Frans Langenkamp gelezen, en wil graag tegen je zeggen Frans dat je moet ophouden met schijnzekerheden in het leven te zoeken door middel van theorieën en concepten omtrent natuurlijke processen te bedenken. Je impliceert daarmee een goddelijk plan, en een goddelijke wil, wat op zichzelf al een aanname is.
Waarom zo’n behoefte om verhaaltjes te verzinnen? waarom sla je de dingen niet gewoon gade? Alleen een zoeker trekt het geziene in twijfel, en gelooft z’n eigen concepten. daar in tegen slaat een wijze het geziene gade, en trekt z’n concepten daarover in twijfel.
Alles, niks uitgezonderd. Neem waar en oordeel. Maar veroordeel niet door dit soort verklaringen te verzinnen.
Hoe kan een mens überhaupt tijd hebben om zich bezig te houden met het verzinnen van dit soort verhalen? Het zijn niks dan frivoliteiten, die de mens afhouden van de echte noodzaken van onze tijd. Iedereen blijft maar steken in die zelfbewustzijns beweging. En als je eerlijk kijkt, (dus zonder verhaaltjes), zie je dat het puur een ik dansje is om constant met dit soort zaken bezig te zijn. Mensen die het licht hebben gezien, kunnen beter de handen uit de mouwen steken, en op die manier mensen laten zien waar het om draait. Deze maatschappij loopt op zijn eind. Laat die wijze nou eens echt wijs worden, en zichzelf een wegwijzer laten zijn door actie!
28 november, 2019 om 15:46
Bij alle zgn. wetenschappelijke programma’s over homoseksueel worden gemaakt of geaardheid, wordt aan de kern van homoseksueel gedrag voorbij gegaan. Namelijk dat alle warmbloedige wezens, voor het genot van anale penetratie vatbaar zijn. Zo dat men daar niet mee moet experimenteren, want dan zal men overweldigd door het genot, kenmerkend voor homoseksualiteit in constante herhaling vervallen. En heeft men zonder dit te beseffen van zichzelf een homo gemaakt. In dierenporno maakt men van deze eigenschap gebruik, door bijv. bij een vast gebonden hengst, op zijn billen de urine van een merrie aan te brengen. De heersende hengst zal hem bespringen, t genot over. Als een systematisch gemaakt homopaard, gaat hij dan de volgende keer er zelf voor klaar staan. Er bestaan daar zelfs afbeeldingen van. Aldus kunnen er naast geaarde homo’s ook systematisch worden gemaakt.
29 november, 2019 om 14:47
Dank voor je reactie, A.J. Jammer dat je anale seks ‘de kern van homoseksueel gedrag’ noemt. Dat komt inderdaad veel voor, maar bepaald niet altijd. Mondkussen, orale seks en mutuele onanie worden, naar ik begrijp, veel meer bedreven dan anale seks. Dat is ook mijn ervaring met vriendjes. Het zou me niet verwonderen als anale seks van homo’s een stereotype beeld is dat veel hetero’s erop nahouden, omdat ze niet beter weten dan dat een piemel ergens in moet. Bovendien komt anale seks ook bij heterostellen voor, dus in hoeverre is het iets specifieks van homo’s?