Weer beter horen

Date 12 mei 2010

Vandaag mijn nieuwe gehoorapparaat opgehaald. Ja, mijn grootvader hoorde al niet al te best en ook mijn vader had gehoorapparaten nodig. Dus ik ook. In 1999 mat de beroemde dokter Themans me ‘hoorhulpjes’ aan, en daar heb ik vijf jaar gebruik van gemaakt. Toen waren ze kapot en niet meer te repareren. Omdat ik dat laatste geen stijl vond heb ik maar een poos afgezien van gehoorapparaten. Zonder gaat het ook best en is het lekker rustig. Maar vooral het laatste jaar viel het me op dat ik steeds vaker ‘Hè?’ zei. Ook werd het telefoneren soms lastiger.
‘Uw postcode is 1261 SF’?
‘Nee: FF’
‘Ah, 1261 FS!’
‘FF!’
‘1261 SF dus…’
Dat schiet dus niet op. En geleidelijk word je onzekerder, versta je dingen maar half en voor je het weet zit je mee te lachen om een grap die je niet helemaal kan volgen. Zeker in wat rumoerig gezelschap! Bovendien wordt het steeds moeilijker om geluiden te lokaliseren, dan wel door te krijgen wat het eigenlijk is dat je hoort. Heel sluipend kan je er zelfs een beetje paranoïde van worden.

Hoeft dus allemaal niet meer. Maar wat een herrie opeens in een wereld vol sis-, schuif-, knisper-, ruis- en andere hogetoongeluiden die ik vroeger wel normaal moet hebben gevonden. De klok tikt anders, net als de toetsen van het toetsenbord waarop ik nu zit te typen. Maar ik raak ook wat gedesoriënteerd van al dat spetterende nieuwe geluid om me heen, een beetje zweverig gevoel soms, wat me ervan bewust maakt hoe alle zintuigen samenwerken en één soort ervaringsgeheel lijken te vormen. Ik verbeelde me vanavond ook een relatief lange periode even geen last van tinnitus te hebben, alsof het extra versterken van tonen in het gebied van die hoge fluittoon, die bij mij rond zo’n 8000 Hz zit, er juist voor zorgt dat mijn gehoor zelf minder van dat gepiep gaat opwekken. Maar het kan ook een soort maskering van geluid zijn, die ik nog niet echt begrijp. Hoe dan ook: het is even wennen, maar daarvoor geeft deze Vigo Connect van Oticon me ook alle tijd, want in de loop van de eerste weken wordt de versterking geleidelijk tot het optimale opgevoerd.

De techniek heeft niet stilgestaan, want om mijn hals kan ik een zelfbediening hangen die niet alleen het volume regelt, maar waaraan ik ook met een snoertje mijn iPod kan koppelen. En last but not least kan ik hem ook draadloos met mijn mobieltje verbinden, zodat ik nog handsfree kan telefoneren ook. Geen gezicht, die mensen op straat die in zichzelf lopen te praten, maar wellicht soms toch handig. Ik heb het natuurlijk allemaal al uitgeprobeerd en het werkt nog ook. Ik moet nog een paar keer terugkomen bij Schoonenberg in Blikkum om het gehoorapparaat te finetunen, want de verschillende frequentiegebieden kunnen elk afzonderlijk ingesteld worden. Als de batterijen bijna leeg zijn zal ik dat gaan horen als een bepaald biebje, want je begrijpt dat er ook allemaal geluidjes in geprogrammeerd zijn. Maar gelukkig is het nog niet zo ver gekomen dat je elke dag vijf minuten reclame moet aanhoren, waardoor de prijs van het gehoorapparaat zou kunnen dalen. Hou toch je mond, Satyamo, je brengt ze nog op een idee!

Al die nieuwe ontwikkelingen in de wereld van het horen zijn zeker niet tevergeefs, want in de toekomst zullen steeds meer mensen slechter gaan horen. Wellicht heb ik nu heel gezonde en goedhorende oren als ik ze vergelijk met die van de huidige iPod-generatie enkele decennia na nu. Want hoe slecht de jongeren tegenwoordig gaan horen, daar hoor je van op. Dat jongeren niet altijd willen luisteren hoort erbij, maar dat ze slecht zullen horen hoort er niet echt bij.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>