Hoezo afrekenen?

15 juni 2010

Wellicht krijgt een volk niet alleen de regering die het verdient, maar ook het weer dat het verdient. Ik dacht vanmiddag even lekker in de tuin te gaan zitten, en daar was die koude wind uit veel te noordelijke richtingen weer! En om de een of andere onredelijke reden meen ik recht te hebben op lekker warm zomerweer na die koude winter en een veel te fris voorjaar. Ja, het groen tiert welig, dus daar hoor je mij voorlopig niet over klagen, maar dat over een week al de zomer is begonnen en de dagen alweer korter gaan worden wil er bij mij niet in.

Ik blijf dat koude weer associëren met de politieke wind, die sinds een week aan het waaien is. De overwinning van de VVD, die eigenlijk niemand echt kan verklaren. Is het niet juist de ongecontroleerde marktwerking die de kredietcrisis heeft veroorzaakt en is het niet juist de VVD die deze marktwerking tegen beter weten in blijft omhelzen? Onze nu grootste politieke partij blijft nog altijd een antwoord op het neoliberalisme schuldig. Zo ging Bolkestein een discussie met Ankersmit hierover uit de weg en zwijgt men in de kringen van de VVD muisstil over dit heikele onderwerp. Waarop ze natuurlijk weinig antwoord heeft. Want oh, als zou blijken dat hun visie er juist een is die naadloos aansluit bij die van degenen die de kredietcrisis hebben veroorzaakt, zijn de poppen aan het dansen. Ook het gegeven dat een meerderheid van mensen die op de VVD hebben gestemd een coalitie met de PVV van Wilders wel zien zitten is tekenend voor de mentaliteit van veel van deze kiezers. Wilders, die zelf een dag na de verkiezing zijn breekpunt heeft laten varen… Over kiezersbedrog gesproken.

Je zou verwachten dat partijen afgerekend worden op hun prestaties van de afgelopen regeerperiode, maar het tegengestelde lijkt het geval. Liever kiest men voor rechts machogedrag van stevig aanpakken en blikt men niet meer terug naar wie eigenlijk de veroorzaker van de problemen is. Jammer. Want met het liberalisme hoeft lang niet zoveel fout te zijn als nu het geval is. Het politiek en maatschappelijk bewustzijn lijkt tot een minimum te zijn gedaald. Wat ook blijkt aan het feit dat de afgelopen verkiezingen eigenlijk alleen maar over de economie gingen, alsof dat de enige en meest belangrijke waarde is die we nog kennen. Het niveau van de kiezer is gedaald tot dat van de drie dames die zo graag met Mark Rutte op de foto wilden toen hij ons dorp bezocht. ‘Met Mark op de foto!’ kraamden ze, en in gedachten was ik op de plek waar ze gestaan hadden uitgegleden over het nat dat ze op de vloer hadden achtergelaten.

Nee. Ik geloof er niks van dat je in de politiek aan het eind van je periode wordt afgerekend. Ook onze plaatselijke partij, waarbij ik in de fractie zit, verloor een zetel terwijl we de meeste van onze beloften hadden waargemaakt. Kiezers kijken naar de toekomst, naar beloften. Verlangen naar de Grote Man die al hun problemen oplost. De media, oppervlakkigheid en inspelen op lagere lusten domineren het politieke spel. Op naar de volgende, de echte crisis!