9/11

Date 11 september 2006

Waar ik was op 11 september? Met de Rozenkruisers bezochten we die dagen katharenland, in het dal van de Ariège in Zuid-Frankrijk, vlakbij de Pyreneeën. Heel bijzonder was het om met zo’n 1200 mensen in de ‘Cathédrale’ van de grotten van de Lombrives te zijn, waar het licht werd uitgedaan zodat je enkele minuten in een volstrekte duisternis en stilte was. Zich verbergend voor pausen die moordpartijen niet uit de weg gingen, verborgen de katharen – die zo hun eigen opvattingen over het christelijke geloof hadden – zich in veel grotten in de bergen waar ze woonden en werkten. En hun tempeldiensten vierden, zoals in de grot ‘Bethléhem’ waar je, uitgestrekt en naakt staand in een pentagram in de rotswand, na een jarenlange scholingsweg in hun mysteriën werd ingewijd. De grofstoffelijke wereld vonden de katharen maar niks, en je diende alles in het werk te stellen om daarvan bevrijd te worden. Kruisvaarders wilden daar graag een handje bij helpen, maar kennelijk verkozen de katharen hun eigen tempo om te leren zonder lichaam te leven, want de laatsten van hen verschansten zich in de Montségur, een vrijwel onneembare vesting op een steile bergtop.

Zwetend van hoogtevrees genoot ik niet echt van het uitzicht toen we via een in mijn ogen gammele metalen trap bovenop één van de muren van het kasteel waren geklommen. Vriend wees me nog op een salamander die op het steen lag te zonnen. Ik zag hoe anderen rustig over de paar meter brede bovenkant van de muur kuierden, met aan de ene kant het ravijn van de berghelling en aan de andere kant dat van de binnenplaats van het kasteel. Terwijl ik zelf nauwelijks rechtop durfde te staan. Ik had geen oog voor de groene bergen om me heen, en vroeg me alleen af hoe ik weer veilig beneden kon komen langs die enge trap. Na het overleven van die afdaling moesten we ook nog van de berg zelf af naar beneden. Na een half uur de vele kronkelende paden te hebben gevolgd, kwamen we weer langs de plaats waar in het voorjaar van 1244 de laatste 215 mensen vrijwillig in de brandstapel sprongen toen hun vesting uiteindelijk toch veroverd was en ze weigerden om zich tot het katholicisme te bekeren.

Omdat Rozenkruisers een beetje wereldvreemd zijn, zouden we pas de volgende dag horen wat er gebeurd was toen we bovenop de Montségur zaten. Die dag gingen we weer naar huis, eerst met de trein naar Toulouse en toen met het vliegtuig, waar de krant ons vertelde wat er de vorige dag allemaal gebeurd was. Starend over de landschappen beneden dacht ik toen wat veel anderen ook dachten: de wereld zal nooit meer dezelfde zijn. Op Schiphol moesten we ergens midden op het platform uitstappen om met een busje naar de bewoonde wereld vervoerd te worden. En thuis zouden we pas via internet, televisie, kranten en radio horen wat er werkelijk allemaal gebeurd was. Maar nu, vijf jaar later, vraag ik me serieus af of we eigenlijk wel weten wat er echt gebeurd is. Raak ik er steeds meer van overtuigd dat ‘9/11’ in scène is gezet om Bush en consorten excuses te verschaffen om wereld en olie te veroveren.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>