Ontspoord

11 september 2008

In de nieuwe Spoor, ‘Exclusief voor abonnementhouders van NS’, juicht baas Aad Veenman over het toenemend zelfvertrouwen van zijn bedrijf. ‘Time is on my side,’ citeert hij de Rolling Stones. Want wij consumenten beoordelen de Nederlandse Spoorwegen steeds positiever en zelfs in het buitenland viel dit bedrijf vaak in de prijzen. Waarom herken ik zo weinig in dit verhaal? Omdat vroeger, ja vroeger… Het voordeel van ouder worden is dat je steeds meer verleden krijgt. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik heb meegemaakt dat:

• er in de trein iemand langskwam bij wie je koffie en versnaperingen kon kopen,
• de treinen zo stipt op tijd reden dat het niet nodig was dit te verbeteren,
• je bij de conducteur een kaartje kon kopen zonder je blauw te betalen aan extra kosten,
• op de perrons en in de stationshallen veel banken waren waarop je even kon zitten,
• je een kaartje aan een loket kon kopen zonder daarvoor te hoeven bijbetalen,
• ook strippenkaarten bij het loket verkrijgbaar waren,
• je legaal door een station kon lopen om de wijk erachter sneller te bereiken,
• het mogelijk was om in speciale afdelingen te roken,
• kleinere stationsrestauraties ook buiten de spitsuren geopend waren,
• je vanuit de coupé kon zien op welk station de trein stond,
• je door de luidsprekers werd toegesproken door echte mensen,
• de dienstregelingen regelmatiger waren, want twee treinen per uur betekende nog dat er ieder half uur een trein vertrok,
• er in het spitsuur geen goederentreinen door de stations denderden,
• de omroeper excuses aanbood als hij zonder opgave van redenen aankondigde dat een trein niet zou rijden,
• je met een treintaxi naar huis kon als je, bijvoorbeeld door vertraging van de trein, de laatste bus had gemist,
• abonnementhouders niet hoefden bij te betalen voor hun gratis reisdagen.

En wat hebben we teruggekregen?

• stiltecoupés die een mooi initiatief zijn, maar waarvan weinigen die zich daar bevinden zich bewust zijn omdat het slecht is aangegeven,
• pafpalen: nu al de innovatie van de eeuw!
• reclame op buitenproportionele opdringerige plasmaschermen die irritant veel aandacht vragen. Mogen kennelijk wel van de minister van Volksgezondheid,
• hoge prijzen in de winkeltjes in stationshallen omdat die ondernemers anders de huur niet meer kunnen betalen,
• en last but not least: poortjes, die alle stationshallen ontsieren door al het gevoel van ruimte en bewegingsvrijheid weg te nemen. Vanwege die OV-chipkaart. Maar tegen de tijd dat die in werking treden zullen alle poortjes vervangen moeten worden, want dan zijn de mensen te dik geworden om erdoorheen te kunnen…

Maar laat ik ook iets positiefs melden!

• met de reisplanner kunnen we nu makkelijk een reis uitstippelen en zien of er vertragingen zijn te verwachten,
• we krijgen nu ook geld terug als de trein veel vertraging oploopt,
• steeds vaker kun je in de trein de aankomsttijden lezen op de eerstvolgende stations,
• door de aanwezigheid van hotspots kun je op stations internetten, waarbij het wel kinderachtig is dat je voor die dienst die NS vrijwel niets kost moet betalen.

De balans van dit alles? Dat NS er nog lang niet is, en dat het Time is on my side veel te vroeg gezongen wordt. Met uitzondering van hier en daar een conducteur die zijn best doet om er nog iets van te maken, wordt echte service nog nauwelijks verleend. Het gaat niet aan om boven een loket de tekst ‘Tickets en service’ te laten oplichten terwijl je extra moet betalen om een kaartje te mogen kopen. NS is nog steeds ontspoord en er moet nog veel gebeuren! Teveel nadruk op commercie en winst is uiteindelijk de slechtste reclame die een bedrijf zich permitteren kan.