Blokhut in de lucht

Date 13 juni 2022

Na een paar maanden ontzettend veel geslapen te hebben, snap ik weinig meer van mijn vorige leven. Ik bedoel toen ik nog in de gemeenteraad zat. En daarbij dan ook nog mijn astrologische servicebureau runde. En De Kaarsvlam voor de Mellie Uyldert Stichting verzorgde. En in het koor ging zingen. En regelmatig in Second Life te vinden was. En correctiewerk voor het dorpsblad deed. En steeds maar blogs bleef schrijven, en zelfs een roman. Allemaal leuk, heel leuk zelfs, maar was het niet een tikje teveel allemaal? Ik vind gewoon veel te véél dingen leuk, zodat ik nauwelijks weet wat verveling is. Dat hooi weegt toch niks, dus doe er op mijn vork nog maar een schepje bovenop. Corona is me tot nog toe bespaard gebleven, maar de pandemie met zijn lockdowns is toch een keerpunt in mijn leven. Mijn hart was doodmoe van al mijn enthousiasme – vind je het gek – en is middenin de coronacrisis van een pacemaker voorzien. Ik had het letterlijk op mijn heupen, maar ook hierbij heeft een medische ingreep mij geholpen om overeind te blijven.

Ik moet vaak denken aan Log Cabin Home in the Sky uit 1968 van The Incredible String Band. Zowel deze spirituele groep als de titel van dit lied doet bij weinigen een belletje rinkelen, terwijl dit toch velen bekend in de oren zal klinken.

Now there comes a time to every man
When he must turn his back on the crowd
When the glare of the lights gets much too bright
And the music plays too loud
When a man must run from the deeds he has done
Recalling those days with a sigh
Now winter is nigh let us fly to my log cabin in the sky

Ja, het is nu mijn tijd om me wat terug te trekken van de wereld. Dat was, naast een zekere bestuursmoeheid, ook een van de redenen om na zestien jaar met het raadswerk te stoppen, zodat ik me meer kon wijden aan écht belangrijke dingen zoals schrijven en tot rust komen. Dat mocht ook wel na vele té arbeidsvolle jaren. Vorige week liet ik mij weer eens in bestuursland zien, en wel op de algemene ledenvergadering van Hart voor Blaricum. Nog een applausje voor mij, toe maar. Mijn antwoord op de vraag wat ik allemaal gedaan had de afgelopen maanden was simpel: slapen. Daar was ik inderdaad heel goed in, en bovendien is slapen heel gezond. Ik was ’s ochtends nog lang bezig met de slaap uit mijn ogen te wrijven. Toen ik hoorde wat er nog allemaal te doen was in de raad, werd ik er benauwd van. Gelukkig zijn er nu zes mensen in onze fractie, ik bedoel in de fractie van Hart voor Blaricum.

Na afloop nog even naar Moeke, maar ik was er niet binnen te krijgen. Wat een pokkeherrie! When the music plays too loud … In paniek vluchtte ik het terras op, waar ik dwars door het ook buiten nog galmende lawaai Pink Floyd in mijn oren stopte, wat daar in het halfduister toch een beetje rust gaf. Toen Han weer buiten kwam om me naar huis te brengen vroeg ik hem nog of gesprekken nog te verstaan waren. Nee dus. Hoewel ik Moeke best een leuke tent vind, was ik overvallen door een gevoel van diepe decadentie. Want ook die heerst in Blaricum waar regelmatig de witte wijn als water naar binnen vloeit. En wat was het weer heerlijk stil toen ik het laatste stukje naar huis liep. When the glare of the lights gets much too bright … Vriend heeft indertijd verduisterende rolgordijnen in de slaapkamer gemonteerd, want pas in echte duisternis en stilte kan ik me knus nestelen en in slaap vallen.

When a man must run from the deeds he has done, recalling those days with a sigh … Het is mooi geweest, maar het is nu tijd voor belangrijkere dingen. We kijken veel naar toespraken van Osho op het internet. Ik hoef de wereld niet meer te veranderen en trek me terug in mijn blokhut in de lucht, want daarin voel ik me thuizer dan thuis.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>