Drugs en alcohol

10 mei 2023

Ik heb me er altijd over verwonderd hoe vanzelfsprekend het in bestuurlijke kringen is om alcohol te nuttigen. Na bijeenkomsten stond er ook wel jus d’orange op tafel, maar ik was een van de weinigen die daar gebruik van maakten. Als je ergens het glas op heft, schijnt dat iets alcoholisch te moeten zijn. Ik weet niet waarom. Alcohol zit kennelijk in het bloed van onze cultuur. Niet dat ik echt iets tegen alcohol heb, maar eigenlijk vind ik het maar een stom spul. In onze koelkast ligt al jarenlang hetzelfde flesje Kasteelbier. Toegegeven. Donkerbruin bier, liefst van het vat, is iets waar ik soms graag een uitzondering voor maak. Dat smaakt tenminste ergens naar. Maar het flesje ligt er nog steeds. Energieverspilling om dat al die jaren koel te houden. Ik denk er gewoon niet aan, kijk er niet naar en vergeet het. Vriend kennelijk ook. In de trapkast staat ook nog wat alcoholisch spul te verpieteren. Tot twee jaar geleden stond er altijd een glas rode wijn naast mijn bed. Dat mocht ik na een operatie even niet drinken omdat het niet goed combineerde met medicijnen. Daarna heb ik er helemaal niet meer aan gedacht. En ontdekte ik een veel betere manier om in slaap te komen. Gewoon liggen luisteren in de stilte en in mijn lijf onder de warme dekens te verzinken.

Toegegeven. In mijn studententijd lustte ik wel pap van alcohol. Maar niet tijdens onze rookavondjes. Dat werd vaak met water aangelengde sinaasappelstroop, waarvan ik de naam vergeten ben. Dán geen alcohol, want de combinatie daarvan met hasj of weed was not done. Alsof ze tegengestelde werkingen hadden. Je diende geestverruimende middelen niet te combineren met verdovende middelen zoals alcohol. En drugs waren geestverruimend. Ook hasj en weed. Althans voor mij. Dan was Pink Floyd niet iets wat uit de boxen kwam, maar door mijn hele lijf vibreerde. Ik werd de muziek, één met de muziek. Probeer zoiets maar met alcohol te doen. Van stom drinken word je stomdronken. Je krijgt wat studentikoos beneveld geblaat en daar moet je in sommige kringen nog trots op zijn ook. Toegegeven. Een van mijn eerste liedjes was een oubollig drinklied waarin ik herhaaldelijk om nog een glaasje vroeg. Dat werd een halve fles wodka en dat heb ik geweten. Nooit meer zoveel gedronken. Nou ja, een keer als proefpersoon van een wetenschappelijk experiment in de faculteit. Verschrikkelijk om dan mijn kater niet met koffie te kunnen verdrijven omdat ik aan allemaal apparatuur moest hangen. Wat voor metingen dat allemaal waren weet ik dus niet meer.

Ik kom op dit alles omdat ik vandaag in de NRC een artikel las onder de kop Alcohol is goed en drugs slecht; really? van Kaj Hollemans. Hij is jurist en expert op het gebied van wet- en regelgeving rond alcohol en drugs en juridisch adviseur van de campagne normaaloverdrugs.nl. De VVD wil het aantal verlooppunten van alcohol uitbreiden via het initiatiefvoorstel Regulering mengformules. Ofwel met zogenaamde blurring, een combinatie van horeca en detailhandel. Voor Hollemans staat vast dat alcohol leidt tot schade voor de gezondheid en de samenleving. Als je de baten en de kosten van alcohol met elkaar verrekent kost alcohol de samenleving tussen de vier en zes miljard euro per jaar. Tegelijk wil de VVD via een uitbreiding van de Opiumwet honderden nieuwe psychoactieve stoffen verbieden, zonder dat is aangetoond dat ze schadelijk zijn. Oké, die zogenaamde NPS zijn wellicht schadelijk, maar alcohol is bewezen schadelijk. Waar kies je dan voor? ‘Door de feiten en adviezen over alcohol te negeren en in te spelen op de angst over drugs,’ concludeert de auteur, ‘vormen deze politici uiteindelijk een groter gevaar voor de samenleving dan de drugs die ze trachten te bestrijden.’

Misschien is de oorzaak van veel ellende wel dat politici en bestuurders gewoon veel te veel drinken. Dat is dom, en als je dat nog niet bent word je het wel met alcohol. Eigenlijk zou je niet het glas moeten heffen op de ‘liberale’ VVD, maar een jointje op die partij moeten roken. Hoewel? Dan flip ik meteen!