Zomerdagje
3 oktober 2023
Op de carpoolplaats stond opeens een bus 100 die niet reed. Volgens OVinfo dan. Ik sprak mijn verwondering uit, en de chauffeur bekende dat hij zijn hand over zijn hart had gestreken om deze rit toch maar te doen. De boks voor hem, waarna ik vergat in te checken. Belandde ik toch nog een halte dichter bij de kapper dan ik verwacht had. Van die bus 100 rijden er nog maar weinig door mijn wijk. ’s Ochtends vier naar Hilversum en ’s middags vier naar Bussum en dat is het dan. Hoe zou Ellen met haar rollator ooit nog de wijk uit kunnen komen? Ik ken haar omdat we vaak samen fietsten. Op fysiotherapie dan. Ik kom haar regelmatig tegen op weg naar of terug van het winkelcentrum. Altijd wel even een oppervlakkig praatje. Laatst mopperde ze dat ik weer krom liep. Een schat van een vrouw. Ik kwam met de elektrische bus langs de halte waar ik opgestapt zou zijn als ik niet wist dat hij niet reed, want dat is dichter bij huis dan die carpoolplaats.
Bij de kapper, Hizi Hair waar ik al twintig jaar kom, heb ik weer lekker mijn haar laten wassen. Op een massagestoel. Ik dacht er de afgelopen dagen nog aan om mijn haar alvast te wassen, maar schoon haar laten wassen lijkt me ook niet gepast. Doet me denken aan een strip uit Jan, Jans en de kinderen, waar Catootje haar druk schoonmakende moeder vraagt waarom ze dat doet terwijl de schoonmaakster de volgende dag komt. Dat was omdat ze niet wilde laten merken wat voor troep het in huis was. Zou de kapster nu merken dat ik mijn haar al een of twee weken niet gewassen heb? Ik heb dat niet gevraagd. Toen ik uiteindelijk in de kapstoel zat vertelde ik haar vrolijk dat ik nog geen koffie had gehad, dat is voor een trouwe klant als ik ongepast. Snel een cappuccino uit de automaat gehaald dus. Overigens vond ik dat er niet zoveel te knippen was, een beetje korter was oké. En lekker een beetje wild en springerig laten allemaal, volgens mij stijl jaren negentig.
Na de kapper trakteerde ik mezelf op een bekertje ijs bij Sundaes ernaast. Ze zouden in november weer sluiten en ik vroeg me af of dat wel zo’n goed idee was. Twee bolletjes cookies en een bolletje aardbeien. De twee bankjes aan het haventje aan de overkant waren bezet. Ik vroeg aan een goedmoedige man of ik erbij kon komen zitten. Geen bezwaar. Al snel werd hij gebeld waarop hij verdween. Een motorbootje legde ratelende aan. Twee hengelaars waren even met elkaar in gesprek. Ik vind dat een sadistische sport, en gelukkig leek het erop dat ze niets hadden gevangen. De fontein in het midden van het water was in een royale bui aan het spuiten. Aan de overkant een kunstwerk van blokken met een uitgerekte piramide op hun top. Zeven jaar geleden waren daar pokémon te scoren. Zouden die daar nog steeds in de lucht hangen? Toen ik mijn bekertje had leeggelepeld vroeg ik aan een vrouw die naast me was komen zitten of ik nog een bekertje zou nemen. Zij vond van wel. Ik niet.
Teruglopend naar de bushalte vroeg ik me af of ik nog wat zou gaan shoppen. Maar ik wist niet wat. Bij de Blokker nog even gekeken naar matjes voor in de badkamer, maar ik vond het juiste model niet. Misschien maar goed ook, want het is heerlijk om eens met vrije handen rond te lopen zonder iets mee te hoeven dragen. In het bushokje zaten twee jongens verdiept in hun telefoon, dus ik ging maar op het fietsenrek zitten. Bus 320 zou toch al over drie minuten komen. Even later was dat één minuut, later twee minuten, toen weer één minuut, toen weer drie minuten. Maar na een poos te hebben uitgekeken naar het verkeer dat soms een poosje heel stil is omdat het aan alle kanten tegelijk rood heeft, kwam hij uiteindelijk toch. Opnieuw zo’n comfortabele elektrische bus die veel beschaafdere herrie maakt. Een heerlijk zomerdagje tussen de eerste herfstbladeren. Tweeëntwintig graden. Lichtbewolkt. Windstil. 2 oktober. Ik voel me een beetje schuldig dat ik het eigenlijk best lekker vind dat de aarde wat wordt opgewarmd.
Gepost in Uit mijn leven
