Mijn depressie

22 oktober 2023

O, ik kan ook wel depressief zijn hoor! Het is er ook wel een beetje de tijd van het jaar voor. Neem nou afgelopen vrijdag. Continu dag dreinende regen. Dan maar zaterdag boodschappen doen. Omdat Transdev ook hier bezuinigd heeft op het openbaar vervoer moest ik weer lopen naar de carpoolplaats. Alsof lopen zo makkelijk voor me is. En over een maand of vier wordt het nog verder lopen omdat ze die carpoolplaats aan het verschuiven zijn naar een plek verderop. Dat allemaal wegens Elisabeth Post die hier zo nodig een HOV moest aanleggen waar niemand om gevraagd heeft, die twaalf miljoen kost en waarvan de tijdwinst niet in minuten maar in seconden is uit te drukken. Ik zie mezelf nog bij Willem thuis allemaal rapporten doorploegen om tot die conclusie te komen. Ik haat die vrouw en ik zal niet alle fantasieën opschrijven over wat ik haar allemaal aan had willen doen. Jammer dat ik te laf ben om die te verwerkelijken, want toen ik eens in dat provinciehuis in Haarlem bijna vlak naast haar zat heb ik me ingehouden. Die vrouw is een van de grootste frustraties die ik in mijn politieke loopbaan heb opgelopen. Geen wonder dat het met dit soort mensen – natuurlijk weer VVD – nooit iets wordt met de politiek. Want zo’n HOV gaat natuurlijk ten koste van fijnmazig openbaar vervoer, dat moeilijk met winst geëxploiteerd kan worden. Maar al te vaak wordt de afdeling Crediteuren verzelfstandigd en afgestoten.

Oudjes zoals ik zoeken het zelf maar uit. Als ik de Appie in Huizen verlaat wil ik graag wel even zitten. Vroeger kon dat in de winkel zelf. Een paar maanden geleden waren de banken op het pleintje tegenover de winkel verdwenen. Om plaats te maken voor winkelwagentjes. Ik heb toen de gemeente Huizen erover gemaild, maar meer dan een bevestiging heb ik uiteraard nog steeds niet ontvangen. Ook in het oude dorp van Blaricum ellende door de Appie, die daar zo nodig moet uitbreiden. Waarom? Iedereen is toch tevreden zoals het is? Wie maakt hier nou eigenlijk de dienst uit op de openbare ruimte? Hun producten zijn goed, dat wel. Maar het is een van die vernieuwingen waar niemand op zit te wachten. Voordat ik gisteren automatisch naar de zelfscanruimte liep – ook zo’n wangedrocht – stond ik plotseling voor een kassa waar ik meteen geholpen werd. Ook omdat er een leuk jongetje – die hebben ze als troost gelukkig veel bij de Appie – achter de kassa zat heb ik daar meteen gebruik van gemaakt. Niet van dat jongetje helaas, maar van het snelle afrekenen. Zo’n bemenste kassa voelt aan als een nieuwe uitvinding die ze vaker moeten toepassen. Spaart een boel ruimte van die zelfbedieningsruimte. Kunnen ze daar winkelwagentjes kwijt. Kan ik weer zitten en word nog sneller geholpen ook. Ik maak me zorgen over de zorg voor ouderen zoals ik.

Ik heb mijn geloof in de politiek verloren. Het was natuurlijk veel te idealistisch van me om in de gemeenteraad te gaan zitten. Bovendien is dat soort werk eigenlijk helemaal niets voor introverte types met hersenen zoals ik. Ollongren met haar gemeentelijke herindelingen die geen enkel nut hebben, weg met dat mens. Ook gemeenten moeten groter en groter worden en dit soort van bovenop gelegde plannen vreten energie van gemeenteraden. Steeds meer taken zoals de zorg over de schutting naar de gemeenten gooien zonder financiële compensatie. In Den Haag veroorzaken ze veel onnodige ellende, en tegen de tijd dat dit zichtbaar wordt zijn de verantwoordelijken vertrokken. De puinhopen van dertien jaren Rutte. Ja, het zijn niet alleen overcompenserende vrouwen die er een zooitje van maken, want mannen kunnen er ook wat van. Blij dat hij opgestapt is, dat leeghoofd zonder visie en geheugen. Oké, ik heb wel wat kleine dingetjes bereikt in de gemeenteraad. Geen tegenprestatie voor mensen met een uitkering. Op Coming-Outdag de regenboogvlag hijsen bij het gemeentehuis. Wat bomen die dank zij mij nog steeds leven. Een kerstboom bij het winkelcentrum. Meewerken aan protest tegen idiote plannen. Hogere overheden zwartmaken. Voorstellen van mijn partij steunen. Commissievergaderingen voorzitten. (Vind ik leuk.) En diverse kleine dingetjes. Intussen is het bestuurlijk leven zo complex geworden dat het niet alleen veel te traag wordt maar op gegeven moment helemaal vastloopt. Eigenlijk moet je wel veel moed hebben om je in die wereld te storten.

Mensen vinden mij moedig. Ik herken dat wel, maar voel me helemaal niet moedig. Ik denk daar niet bij na en wil gewoon doen wat er gedaan moet worden. Wat ik zelf wil doen. Geen gezeik. Dat heb ik van mijn moeder: ‘Niet nadenken maar doen.’ Treuzelende mensen zijn een hel voor me. Fanatiek eerlijk zijn, eigenwijs blijven, daar hoef ik geen complimentjes voor te krijgen want zo zit ik nu eenmaal in elkaar en dat kan ik ook niet helpen. Maar ik voel me vaak helemaal niet thuis in deze wereld. Dat heb ik al vanaf mijn jonge jaren. ‘Is there a place for me in this world?’ zong ik. Nee dus. Volgens sommigen zoals Osho zou ik daar blij mee moeten zijn. Maar het ‘Unzuhausesein’ zoals een filosoof ooit formuleerde – was het Heidegger? – is me bepaald niet vreemd. Toegegeven, blij zijn met depressies lukt me nog te weinig als ik daar last van heb. Maar ondanks dat vind ik mijn eigen leven veel mooier, dieper en rijker dan dat van de meeste mensen. Leve de depressieve mensen. Wat die léven tenminste, en zien de realiteit misschien wel helderder dan de grote massa die opgaat in dromen over huisjes, boompjes en beestjes. Idealen verwezenlijk je alleen maar in jezelf. Misschien dat daarom de wereld een rotzooitje is en ook altijd zal blijven. Opdat je leert dat geluk, God, verlichting of hoe je het ook noemt, uiteindelijk alleen in jezelf te vinden is. Alleen gelukkige mensen kunnen de wereld verbeteren. Maar daarvoor moet je wel eerst door de depressieve appel heen bijten.

Er is niks mis met depressies en zelfmedelijden. Ik zou bijna zeggen: sta het toe en geniet ervan! Ontvlucht het niet door uit het leven te stappen, maar duik erin. Koester je gevoeligheid en intelligentie. Uiteindelijk kan alleen acceptatie van dat wat is tot innerlijke vrijheid leiden. Hou van jezelf met alles erop en eraan. Amen.