Herinnering

7 augustus 2024

Dit is ideaal, zoals het hoort. Vanuit mijn nest in schamele kleding meteen buiten gaan zitten met koffie, rookwaar en een krantje. Zomer. Doet me denken aan Saint-Tropez, zomer 1979, toen ik gebruik kon maken een appartementje dat Alex het jaar ervoor had gekocht en dat we toen samen hadden ingericht. Hij had een erfenis gekregen en meende zijn geld goed te investeren omdat een bureau er wel voor zou zorgen dat het verhuurd werd als hij of ik er niet waren. Het werd toch stiekem verhuurd, want toen ik een jaar later er onverwacht binnenviel bleken er anderen te zitten die ik via het verhuurbureau weg moest jagen. Deze zomer was ik er alleen en flaneerde ik ’s avonds bloot in een rode tuinbroek over de kades langs de cafés. Overdag schreef ik brieven en pende steeds nieuwe liedjes op die in mijn hoofd kwamen spelen. Het mag dan een decadente wereld zijn, toch hield ik van het stadje. Pink Floyd zong er ook al eens over, en ik was helemaal verkocht toen twee jongens ergens in het halfduister hun Brain Damage ten gehore brachten. Romantischer kon het niet. Toen ik terugwandelde naar het appartementencomplex deed de maan me meeglijden zodat ik niet eens zelf hoefde te lopen. Over de Chemin des Amoureux.

Want verliefd was ik! Op Osho – toen nog Bhagwan geheten – die ik dat voorjaar had ontdekt. Ik had boeken en cassettes met zijn lezingen meegenomen. De ontmoeting met de Meester is eigenlijk de ontmoeting met jezelf. Herkenning. Hij vertelde dingen die ik eigenlijk allang wist, alsof hij mijn gedachten tot leven bracht door er proza en poëzie van te maken. Een her-innering, zoals mijn Wijze Tante het zou noemen. Maar ik was niet alleen op Osho verliefd, maar op de hele wereld hier in Saint-Tropez. De lome luie zomersfeer, de zangers en artiesten op de kades. Ik heb daar mooie herinneringen aan. Ik zwelg daar soms zelfs in, maar dat schijnt niet te mogen van veel spirituele leraren. Je moet in het hier en nu leven. Niet elders, niet in het verleden of de toekomst. Want je bent alleen en altijd in het hier en nu. Wat een kortzichtige visie eigenlijk! Wat is dat ‘hier’ dan? Mijn eigen lijf, de plek waar ik ben? Het bos waarin ik wandel, het dorp waar ik woon? Waar is de grens tussen hier en daar? Mag ik niet meeleven met een kind in Gaza? Klinkt nogal selfish allemaal. Waarom is het hier niet overal? Wat ook geldt voor dat ‘nu’, alsof het ene nu belangrijker is dan het andere nu. Alsof op dieper niveau niet alles tegelijk overal gebeurt.

Voor een rationeel denker is dat natuurlijk onzin allemaal. Maar voor mijn gevoel klopt het, en laat mij maar mijn gevoel volgen. Verleden en toekomst bestaan niet meer als wat geweest is of wat nog komen moet omdat ze in het nu aanwezig zijn. Ga op een verre planeet zitten, kijk naar de aarde. Laat alles als in een versnelde film aan je voorbij trekken. Wat maakt het uit allemaal? Niets. Alles wat overal en altijd gebeurt staat al lang op een kosmische film waarvan we alleen een paar beeldjes zien waarmee we ons identificeren. Alles gebeurt gewoon en daar is eigenlijk weinig over te zeggen. Niets is belangrijk en daarom is alles even belangrijk. Vergeet de tijd en alles gebeurt tegelijk. Dan zijn er geen verleden en toekomst meer omdat ook die in het nu zitten, de al-tijd die overal aanwezig is. Tijd en ruimte zijn een illusie, een bedenksel als je je vastpint op de vier coördinaten van ruimte en tijd. Zo’n identiteit moet je niet willen. Verlang ik nu terug naar die mooie vakantie in Saint-Tropez? Ja en nee. Het verlangen is het verlangde! Hoe kan ik verlangen naar iets dat er al is? Zelfs een van mijn beste vrienden die overleden is mis ik niet. Omdat hij er voor mij nog altijd is. Ik schud de tijd van me af en proef de tijdloosheid.

Eigenlijk ben ik een mysticus, hopeloos verliefd op het onuitsprekelijke waarnaar zoveel gedichten en muziek proberen te verwijzen. Smachtend wil ik één worden met het tijdloze Al, met de sterren. Ik kan me niet vaak genoeg her-inneren dat ik ooit zo was, ben en zal zijn. Op een terras in Saint-Tropez neem ik nog een glaasje pastis en ik weet dat het goed is.