Oasis

Date 17 juli 2007

In de jaren tachtig kocht mijn Wijze Tante een mooi landhuis in een Belgisch natuurreservaat. Daar hield ze vaak haar weekenden en bijeenkomsten. De laatste jaren is zij daartoe nauwelijks meer in staat, wat niet zo verwonderlijk is als je 99 bent. Geleidelijk hebben we, verenigd in een stichting die haar visie blijft verspreiden, steeds meer werk van haar overgenomen. Zo verzorg ik al een aantal jaren haar tijdschrift De Vuurfakkel voor haar, en hebben Marcel, Vriend en ik dit voorjaar de eerste aanzet gegeven voor een nieuwe cyclus van bijeenkomsten in het onlangs gerenoveerde Oasis, zoals het huis in het bos aan de rand van de heide heet. Zo lieten we mensen de film van Al Gore zien, en een registratie van een toespraak van Eckhart Tolle in Findhorn. En hebben we het afgelopen weekend gewijd aan het boek Aarde’s Levend Lichaam van mijn Wijze Tante, waarbij we de bezoekers niet alleen uit dit uitverkochte boek voorlazen, maar ook oefeningen lieten doen, onder andere door hen met een pendel de grote tuin in te sturen. Want Héél de Aarde is de vlag die boven deze serie bijeenkomsten wappert, en daarbij gaat het niet alleen om kennis van zaken, maar ook om beleving van zaken, echt contact voelen met de aarde. Ook hier moeten hoofd, hart en handen verenigd zijn om iets hogers – beleving, ervaring, bewustzijn – te realiseren. Het gaat niet alleen om kennis van ecologische voetafdrukken en klimaatstatistieken, en om actie in de vorm van alternatieve energie en het planten van bomen, maar ook om voelen, je verbonden weten met de aarde zodat je op een andere manier met haar omgaat.

Vriend, Marcel en ik gaan er meestal al een paar dagen eerder heen. Ook deze keer waren we er vrijdagavond al. Op het dakterras van de Pyramide hebben we heerlijk gegeten, temidden van een dik dozijn jongeren, die rond twee andere tafeltjes waterpijpen zaten te roken. Leuk dat zo’n groep ook gewoon aardig en rustig kan zijn zonder meteen herrie te schoppen. Terug in Oasis heeft Marcel de open haard aangemaakt en hebben we tot drie uur in de nachtelijke stilte zitten bomen over spiritualiteit, verlichting, reïncarnatie en dromen. En nog veel meer. Een steeds terugkerend thema is eenheid. Als alles één is, hoe kan het dan dat er zowel onverlichte als verlichte mensen rondlopen? Hoe kan het dan dat er zowel realiteit als illusie bestaan? Of is de illusie zelf ook een illusie? Ik denk van wel. Maar weet ik dat ook? Ja, er zijn een paar momenten in mijn leven – en misschien wel meer dan ik wil toegeven – waarop ik in flitsen of een wat langduriger extase die eenheid ervaar. En hoewel dat meestal weer verdwijnt, waarmee ik dus per definitie in de wereld van de tweeheid ben beland, is juist dat soort momenten het bewijs dat alles één is. Zelfs al zie ik die witte raaf maar één seconde, dan is dat genoeg om zijn bestaan aan te tonen. Uiteraard ging ik achter die raaf aanrennen, in plaats van rustig te wachten tot hij terug zou komen van nooit weggeweest, maar dat is een ander verhaal. Over dit soort dingen hebben we dus gepraat bij het zacht knappende rode vuur.

Hoe zetten we het werk van mijn Wijze Tante voort? Centraal in wat zij het ‘nieuwe denken’ noemt, staat het denken in analogieën. Dit heeft te maken met het gegeven dat alles zich in alles weerspiegelt, in alles aanwezig is. Iets dat vroeger met een diamant werd geïllustreerd, wat we tegenwoordig met een hologram zouden doen. Het is geen toeval dat het inwendige van een walnoot op hersens lijkt en noten goed zijn voor het denken. Zo eenvoudig en voor de hand liggend is het leven, en de oplossingen voor veel problemen liggen vaak voor het oprapen. Ook voor veel ziektes, want ze heeft vaak gezegd dat het kruid dat je nodig hebt in je eigen tuin groeit. De analogieën komen we ook tegen in de homeopathie. En in het zo boven, zo beneden van de astrologie, die bij haar altijd de wetenschap der wetenschappen is gebleven. Voor mij zijn dit allemaal oerwetten, waarvoor mijn Wijze Tante zich al lang voor de jaren zestig als doorgeefluik beschikbaar stelde. Tot vandaag de dag hamert ze op het alleen naar jezelf luisteren, geen autoriteiten volgen, want na-praten, na-apen en na-volgen zijn bij haar volstrekt taboe. Dus hoe zetten we haar werk voort? Alleen door zelf ook een doorgeefluik te worden voor deze oerwaarheden die naar openbaring smachten, zeker in deze tijd. Door ons te laten inspireren, open te staan, naar onze intuïtie te luisteren. Door het gaan van een weg naar binnen, in het vertrouwen dat uiteindelijk alles goed is zoals het is. Dat er nooit iets helemaal misgaat, zoals mijn Wijze Tante onlangs nog zei.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>