Vergaderen

6 december 2007

Vanavond gaan we het hebben over vergaderen volgens het Voorster model. Tot nog toe kenden we binnen de gemeente commissievergaderingen en raadsvergaderingen, waarbij de eerste als voorbereiding van de laatste dienden. Er waren drie raadscommissies en het was tijdens hun vergaderingen dat burgers konden inspreken. Een nadeel van commissievergaderingen was echter dat ook steunfractieleden deelnamen aan besluitvorming, wat in een democratie eigenlijk alleen is voorbehouden aan raadsleden. En het was ook onhandig dat veel discussies tijdens commissievergaderingen tijdens de raad nog eens dunnetjes, zo niet dikkigjes, werden overgedaan.

In het nieuwe vergadermodel worden drie taken duidelijk gescheiden uitgevoerd. In ronde tafelgesprekken wordt door raadsleden informatie verzameld. Van burgers, college, ambtenaren, deskundigen. Voor politieke keuzes is vervolgens plaats in de meningvormende raad: met alle informatie uit de vorige ronde vinden nu de discussies plaats. Tenslotte is er een (korte) besluitvormende raad waarin besluiten over moties, amendementen (wijzigingen op raadsvoorstellen) en voorstellen worden genomen. Het vergaderschema zit zo efficiënt in elkaar dat er straks op slechts twee avonden wordt vergaderd in plaats van vier.

Het leuke van dit vergadermodel is dat je ook hier weer de triade denken, voelen en handelen tegenkomt. Een drie-eenheid die je overal in herkent als je er maar op let. Denken: informatie verzamelen. Voelen: meningen vormen. Handelen: besluiten nemen. De kern van politiek is het maken van keuzes, het wegen van alternatieven en belangen, wat te maken heeft met voorkeuren, ofwel gevoelens. De een vindt sociale woningbouw belangrijk, de ander het bedrijfsleven en weer een ander de woonomgeving. Zo verbinden politieke keuzes gedachten met daden, en vertegenwoordigen zij het hart van de samenleving. Politiek is gevoel.