Eerlijk vlees

4 december 2019

In zijn nogal wilde Tijdgeest Magazine stelt Peter den Haring dat het zonde en slecht voor het klimaat is om zoveel vlees weg te gooien. Ja toch? Er bestaan zelfs dieren die we liever verbranden of begraven dan dat we hun vlees eten. De mens. En dat is eigenlijk heel stom. Want waarom mogen we bij ons overlijden wel onze organen doneren, maar ons niet ons lichaam voor consumptie beschikbaar stellen? Het gaat bij Peter niet om mensen die zijn doodgeschoten, doodgebombardeerd of door een drone zijn uitgeschakeld, maar om bijvoorbeeld gezonde verkeersslachtoffers, want anders kan er voor je het weet een jacht ontstaan op straatarme en dakloze mensen. Het zou me trouwens niets verwonderen als zelfs dat realiteit gaat worden als gevolg van een steeds sneller bergafwaarts rollend klimaat, maar dit terzijde. Peter vindt wel dat we mensen dan netter en respectvoller moeten slachten dan zoals we dat nu met dieren doen. En vlees dat we minder lekker vinden kunnen we altijd nog aan onze huisdieren geven.

Probeer er maar eens een speld tussen te krijgen. Vreemd eigenlijk dat ik dat niet in mijn codicil kan laten opnemen. Kannibalen dachten er ook wel eens zo over als ze krijgers van een andere stam hadden gedood. Waarom al dat vlees op het slagveld laten liggen in plaats van het op te eten? Die jongens waren best vriendelijk voor het milieu. Bovendien zijn mensen best lekker, juist omdat ze hoogstaander wezens zijn dan dieren. Ik kan daar niet over oordelen want ik heb er geen ervaring mee. Het schijnt een beetje als varken te smaken zodat ze mensen vaak ‘long pigs’ noemden, en ik moet toegeven dat voor mij zo’n geroosterd beest niet te versmaden is bij de chinees. Ik ben niet elke dag een vegetariër. Wel vind ik het raar dat vlees meestal het belangrijkste ingrediënt van een maaltijd moet zijn, waaraan de rest van het eten zich dan moet aanpassen. En het blijft schandelijk dat vlees nog zoveel gepromoot wordt, ook omdat het vlees meestal niet eerlijk is. In tegenstelling tot dat van mensen, volgens Peters richtlijnen dan.

Hij heeft groot gelijk. Ik heb het zelf trouwens al een halve eeuw geleden bedacht. Een verhaal waarin ik voorstelde om onze doden niet te begraven of te cremeren, maar ze op te eten. Met net als bij Peter allemaal argumenten erbij. Ik maakte er een soort feestmaal van. Ook omdat ik altijd al een hekel had aan de somberheid van uitvaarten. Een tikje confronterend misschien als een gebraden familielid voor je op tafel ligt. Zeker als je hem of haar überhaupt al niet te vreten vond. Maar dan moet je maar even doorbijten. Bovendien is het natuurlijk wel heel eerlijk om niet te gruwen van de dood en ook die een plaatsje te geven in je leven. En nu proeven of je je vriendje of vriendinnetje inderdaad zo lekker vindt als je smachtend in bed hebt beweerd. Een medebewoonster van mijn studenteneenheid heeft het verhaal voor leerlingen van haar gestencild, en ik moest dus bij haar voor de klas komen om het toe te lichten. Tja, waarom ook niet. Leren denken hoorde toen nog bij het onderwijs.

Ik heb rare wilde ideeën, dat geef ik toe. Echte ideeën zijn voor mij per definitie wild. Zo wil ik bijvoorbeeld naakt sterven, want ik ben ook naakt geboren. En als ze me daarna willen opeten is dat helemaal oké. Graag zelfs. Mijn bijdrage aan het milieu. Eet smakelijk!