Morgen

Date 16 augustus 2008

Draai de hele tijd het lied Morgen, een gedicht van Mackay (1864-1933) dat door Richard Strauss op muziek is gezet. Elisabeth Schwarzkopf zingt op een cd waarop ook de Vier letzte Lieder en andere staan.

Und morgen wird die Sonne wieder scheinen,
und auf dem Wege, den ich gehen werde,
wird uns, die Glücklichen, sie wieder einen
inmitten dieser sonnenatmenden Erde…

Und zu dem Strand, dem weiten, wogenblauen,
werden wir still und langsam niedersteigen,
stumm werden wir uns in die Augen schauen,
und auf uns sinkt des Glückes stummes Schweigen…

Vriend heeft het een jaar geleden laten horen op een bijeenkomst in België. En eergisteren zaten we bij Robbie in de tuin bij de waterval, de bloemen en de bijenkorf, en weerklonk dat lied opeens weer in de zomerlucht. Het paste precies bij zijn gevoelens van verliefdheid en twijfel wegens een moeilijk bereikbare vriend. Hij is nog zo jong, Robbie, en zijn gevoelens zijn zo echt en zuiver. Als zogenaamde volwassenen kunnen we nog veel van jonge mensen leren. Van de tijd waarin Liefde alles is, en de enige oorzaak en het enige doel van het leven de Liefde is.

Wat is de zin van volwassen worden als je de Liefde ermee verliest? Is het leven iets waard zonder hoop, zonder vertrouwen waarover dit lied zingt? Is het leven iets waard als het niet bevrucht wordt door het onzichtbare mysterie van geloof, hoop en liefde? Getuigt dat wat wij levenservaring en -wijsheid noemen niet al te vaak van afstomping en vervlakking, verwording tot zombies die in de illusie leven dat ze leven?

Ik lees over advaita, hoe Douwe Tiemersma – indertijd hoofdredacteur van mijn lievelingsblad Inzicht – eind 1979 naar India werd gedreven, in precies dezelfde periode waarin Vriend en ik de aantrekkingskracht van Bhagwan niet konden weerstaan. Hoe hij door de straten van Bombay liep. Hoe hij Ramesh Balsakar ontmoette. Hoe in zijn ervaring van openheid en eenheid ook de dualiteit een eigen plek krijgt. Wat herken ik dit alles! Mijn wereld! Die herkenning doet energie in mijn hart stromen. Ergens vanuit mijn hart stijgt puur geluk op dat mijn lichaam doortintelt. Ik voel me jong.

Het maakt niet uit of het dertig jaar geleden was of pas morgen gebeuren zal: in het nu smelten verleden en toekomst samen. Het enige dat rest is dankbaarheid.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>