Occupy Wall Street!

4 oktober 2011

Eindelijk beginnen velen wakker te worden en in actie te komen tegen zichzelf verrijkende bankiers en bedrijven op Wall Street, maar ook tegen sociale ongelijkheid en klimaatverandering. Na de Arabische Lente wordt de laatste weken de roep om een Amerikaanse Lente steeds groter. ‘Occupy Wall Street is leaderless resistance movement with people of many colors, genders and political persuasions,’ staat op hun website te lezen. ‘The one thing we all have in common is that We Are The 99% that will no longer tolerate the greed and corruption of the 1%. We are using the revolutionary Arab Spring tactic to achieve our ends and encourage the use of nonviolence to maximize the safety of all participants.’ Ook Michael Moore laat zich daar zien, de maker van onder andere de film Capitalism, a love story, waarover ik eerder schreef. Daarin omspant hij Wall Street met een rood lint om voor deze gevaarlijke zone te waarschuwen. Het lijkt erop dat deze film uit 2009 nu eindelijk het beoogde resultaat gaat boeken. Want de roep om een einde te maken aan de huidige ‘Amerikaanse toestanden’ wordt steeds luider.

In nrc.next is vandaag een verhaal te lezen over ‘het nieuwe demonstreren’. Daarin heeft het internet een cruciale rol, en het is méér dan een paar uur demonstreren met spandoeken, woedende toespraken en het scanderen van leuzen. Dit nieuwe demonstreren kenmerkt zich door (1) niemand kent het probleem en als je bij de 99% slachtoffers hoort is dat genoeg, (2) er zijn geen eisen maar eerder discussies, (3) iedereen kan meedoen en velen geven hun bijdragen online zoals te zien is op de wereldkaart die op de site van Occupy Wall Street staat, (4) er zijn geen echte leiders en/of woordvoerders, (5) er is een internationaal netwerk waardoor demonstraties op meerdere plekken tegelijk ontstaan en (6) er wordt langdurig gedemonstreerd, al gauw een paar weken, meer dus dan een dagje op het Malieveld. Het boeiende hiervan is dat demonstraties op vele plekken tegelijk kunnen plaatsvinden. Dat schijnt aan kracht bij te dragen, als ik mag geloven in de morfogenetische velden van Rupert Sheldrake. En om zelf ook iets bij te dragen heb ik mijn creditkaart er even bij gehaald.

Als astroloog begin je nog in je eigen onzin te geloven ook. Want wat er nu gebeurt past heel goed bij het in de astrologie geschetste beeld van het Watermantijdperk. Hoewel het in de praktijk toch een beetje anders is uitgevallen dan men vroeger dacht, mede wegens de toen nog niet bevroede opkomst van het internet. Het lijkt ook nog niet echt op wat in de musical Hair werd voorspeld, en kennelijk heeft men over het hoofd gezien dat de bezongen conjunctie van Jupiter met Mars op diverse nog te doorstane oorlogen en crises zou kunnen duiden. En die zijn kennelijk nodig om wakker te worden. Wakker worden uit een mooie droom doet niemand graag, zeker als het de natte Amerikaanse droom is en je wakker wordt in de nachtmerrie van het neoliberalisme dat een ijskoude, bikkelharde en zelfzuchtige samenleving voorstaat. Er staat ons in Europa, waar alles tien jaar later schijnt te gebeuren dan in Amerika, dus nog wel het een en ander te wachten. De crisis is nog niet eens begonnen. Maar als die echt toeslaat kunnen we ons richten op lichtpuntjes die rijzen aan de horizon, zoals dit protest van mensen die niet meer pikken dat ze belazerd worden door een handvol graaiers die de macht hebben.

Gepost in Maatschappij en politiek