3D-printer

7 februari 2013

Bijna ongemerkt voltrekt zich een nieuwe technische revolutie die wel eens vergaande gevolgen zou kunnen hebben: de ontwikkeling van de 3D-printer, waarvan nu al een eenvoudige versie voor zo’n duizend euro te koop is. Een kastje dat allerlei objecten van diverse materialen in vele kleuren fabriceert door ze laag voor laag op te bouwen. Dat beperkt zich niet tot tamelijk eenvoudige dingen zoals een moersleutel, maar opent ook de mogelijkheid om meer complexe objecten zoals een geweer en zelfs, gebaseerd op stamcellen, een synthetische lever te bouwen. Deze ‘tweede industriële revolutie’ werd onlangs door Alexander Klöpping en Erik de Bruijn gedemonstreerd in De Wereld Draait Door. Thuis een glas gebroken? Print even een nieuw! Schoenen versleten? Print even nieuwe! En de ontwikkeling van deze printers staat, dank zij open source, in de hoogste versnelling! Zodat we over een jaar of tien allemaal zo’n printer in huis hebben waarmee we eigenlijk alles kunnen maken wat we nodig hebben, wellicht zelfs een nieuwe 3D-printer.

Moet je je voorstellen! Zelfs organische materialen kunnen ermee worden gemaakt! Nooit meer de deur uit om iets te kopen. Gewoon even een koffiezetapparaat downloaden en daar staat het na een paar minuten. ‘Even een nieuw horloge printen,’ zal dan niet meer zo gek klinken als ‘Even bellen’ op het strand in de jaren tachtig. Een heel boek zal door al zijn bedrukte pagina’s nu nog niet zo makkelijk te maken zijn, maar dat is een kwestie van steeds sneller voorbijvliegende tijd. En om een complete auto of een privévliegtuig te maken heb je een iets groter model 3D-printer nodig, maar dat zijn geen dingen die je dagelijks in je huis stalt. Heerlijk moet het zijn om zo’n printer naast je computer te hebben staan! Dan zat ik nu een broodje kaas-ei-tomaat te eten! Het is alleen te hopen dat de diverse printmaterialen niet door HP worden gemaakt, want dan wordt het printen even duur, zo niet duurder, dan een en ander ouderwets in de winkel of via het internet te kopen. Eindelijk is het ideaal nabij dat we niet meer hoeven te werken, zodat we ons kunnen wijden aan zaken waarvoor het leven écht bedoeld was, zoals creativiteit, liefde en ontspanning.

Kunnen we straks ook planten, dieren en mensen printen? Het lijkt er wel op. Ik zou mezelf kunnen scannen en even later kruipt er een tweede Satyamo uit de printer. Wel jammer dat ik dan niet meer uniek ben, maar je moet iets overhebben voor je eigen onsterfelijkheid. Want ook na vele eeuwen kan er nog een kopie van het voorgeslacht worden gemaakt, dus ook van mij. Wie is dan eigenlijk de ware Satyamo? Dat is wellicht niet alleen voor anderen moeilijk, maar ook voor mezelf. Zo vroeg ik me ooit af hoe teleportatie werkt, een alledaags maar toch mysterieus gebeuren in Second Life. Mezelf op de ene plek wegscannen en aan de andere kant van de lijn weer opbouwen, een soort cut and paste in plaats van copy and paste zoals bij het 3D-printen. Maar gaat mijn bewustzijn, mijn ziel dan ook automatisch mee? Of ga ik gewoon dood, en ontstaat er aan de andere knat van de lijn een compleet nieuwe Satyamo, die niet van de oude te onderscheiden is, als mijn eeneiige tweelingbroer? Teleportatie zou wel alle mobiliteitsproblemen, met alle milieugevolgen van dien, in één klap doen verdampen. En de autolobby zou het vast, na omkoping van wetenschappers en politici, met alle macht tegenhouden.

We leven nu eenmaal in een tijd van kopiëren. Hopelijk blijft er daardoor genoeg tijd over voor creativiteit, het maken van nieuwe dingen. Want de 3D-printer dreigt de laatste originele uitvinding te zijn.

Gepost in Computer en internet, Wetenschap