Vindicat

29 september 2016

Eerlijk gezegd heb ik het nooit begrepen. Mijn broer wel. Die liet zich kaalscheren om lid te worden van het studentencorps. Een ontgroening heeft me altijd met een gevoel van afschuw vervuld. Van de weeromstuit zocht ik het studentenleven in De Olofspoort, hoewel ik daar niet veel meer heb gedaan dan een lange tekst van George Harrison langs de lambrisering te schilderen, Gerard Reve te interviewen en wat aan de bar te hangen. Een wellicht maffe sfeer daar, maar alles is beter dan dat machogedoe van die studentencorpora. Ik begreep dat zo’n ontgroening een echte man van je maakt, maar als er iets is wat de wereld naar de klote helpt zijn het wel echte mannen. Zoals bij het Groningse Vindicat waar een bangalijst circuleerde met gegevens van vrouwen die ‘met hun kut over een kanon’ moesten worden getrokken. Je zal daar als manlijke homo maar tussen zitten, maar ik neem aan dat die De Kast, een steenworp verderop in de Oosterstraat, worden ingejaagd.

Echte mannen. Nou ja, echte mannen? Zo’n knaapje dat nog nat achter de oren is en zich ‘rector’ noemt kan ik moeilijk serieus nemen. Maar toch worden in die kringen vriendschappen voor het leven gesloten. Velen aan de top van politiek en bedrijfsleven hebben elkaar daar leren kennen, waarbij de ontgroening bijdraagt aan een sterke onderlinge band waarmee later de handen boven elkaars hoofden worden gehouden. Lijden verbroedert, het doorstaan ervan vergroot zelfvertrouwen. Dat er af en toe een dode bij valt moet je maar voor lief nemen. Zoals eerder bij Vindicat een student overleed na het drinken van twee liter jenever, waar ze nog steeds reclame voor maken bovenop hun gebouw. En ‘Hooghoudt’ symboliseert wellicht meer dan alleen een sterk verslavende drug: ze hebben letterlijk van alles hoog te houden daar. Uiteraard zijn niet alleen bij Vindicat – zullen we het maar Vindikut noemen? – misstanden rond ontgroeningen te vinden.

Rutger Bregman vergelijkt studentencorpora met geheimzinnige sektes waartegen het halve land in opstand zou komen als ze islamitisch waren. Maar omdat dat niet zo is worden geheimhouding, het eigen rechter spelen, vernedering en mishandeling door de vingers gezien en gedoogd. Het studentenleven behoort immers sinds kort bij ons Immaterieel Cultureel Erfgoed! Terwijl ze hun eigen sharia hebben, zwijgcontracten laten tekenen en vrouwonvriendelijk zijn. Echt iets om trots op te zijn! ‘Handhaaft en beschaaft’ is de betekenis van de volledige naam van dit oudste Nederlandse studentencorps. Dat lukt dus niet echt. Gelukkig is deze beker aan me voorbijgegaan, kind van de jaren zestig als ik ben, opgevoed met slogans als ‘Beter langharig dan kortzichtig’. En totaal niet begrijpend waarom ik me moet laten pesten en vernederen om ergens bij te mogen horen. Alsof ik niet goed ben zoals ik ben. Zo masochistisch ben ik nou ook weer niet.

Volgende zomer zullen ze wel weer staan te hossen op het balkon dat uitkijkt over de Grote Markt. En zal het bier weer rijkelijk vloeien, bier dat steeds meer naar bloed gaat smaken.