Mobielslachtoffers

4 augustus 2006

Wat we eigenlijk al lang wisten is nu bevestigd door de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid, die op basis van buitenlands onderzoek concludeert dat door mobiel bellen per jaar honderden verkeersslachtoffers vallen. Opvallend is trouwens, dat het hierbij niet zoveel uitmaakt of er al dan niet handsfree wordt gebeld. Kennelijk valt het verschil tussen wel of niet handsfree bellen in het niet bij het verschil tussen bellen en het voeren van een live gesprek.

Als je telefoneert heb je geen contact met je omgeving. Omdat je in het meestal matige mono-geluid nuances in de intonatie mist, en omdat nonverbale signalen van de spreker ontbreken, draaien je hersens op volle toeren om dat er allemaal bij te fantaseren. Bovendien bevind je je bij het voeren van een telefoongesprek niet in het astrale veld van die ander, zodat je dat er ook nog bij moet fantaseren. Genoeg verklaringen, lijkt mij, voor het gegeven dat mensen die bellen meestal lopen te suffen. Dat zit ik zelf trouwens ook als ik alleen thuis bel.

Maar daarmee schoffeer ik niet de openbare ruimte, zoals veel wildbellers dat doen. Mensen die telefonerend de bus in stappen met niet het minste gebaar naar de chauffeur. Een wandelend paar waarvan de een loopt te bellen: gezellig hè, zo’n partner! In winkels, waar bellers al suffend alle door- en toegangen blokkeren. Maar soms ook genot, zoals van de diep verontwaardigde dame voor de gesloten kassa in de supermarkt: ‘Ja mevrouw, ik heb écht geroepen dat deze kassa gaat sluiten hoor!’

Het meest lachwekkend vind ik mensen die al dan niet gebaren makend handsfree ziet rondlopen in de open lucht. Als ze dat tien jaar geleden hadden gedaan, waren ze al snel in een psychiatrische inrichting opgenomen. Want ze lijken echt op zombies, op gestoorden die alle contact met de werkelijkheid hebben verloren. En dat hebben ze ook. Maar dat is relatief onschuldig als je kijkt naar de 600 doden die het mobiel bellen in 2004 heeft gekost. ‘Maar een totaalverbod is niet haalbaar en wenselijk, omdat het niet te handhaven is,’ zegt het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Ja, zo lust ik er ook nog wel een paar! Laat de mensen maar ongelukken maken en geef ruiterlijk toe dat je gewoon niet wil handhaven, dat het je eigenlijk een rotzorg is of er onnodige verkeersdoden vallen. Door telefoongesprekken waarvan de meeste eigenlijk nergens over gaan.