Waf en Beertje

10 april 2020

De meeste mensen denken dat ik alleen met Vriend samenwoon, maar wij beiden hebben sinds decennia meer gezelschap in huis. Waf en Beertje.

Beertje is eigenlijk een Amerikaan want ik kocht hem toen ik, na een bezoek aan de roemruchte commune van Bhagwan in Oregon, door de luchthaven van Minneapolis drentelde, zomer 1985. Hij stond daar in een winkeltje en ik werd meteen verliefd op hem. In het vliegtuig was een plaats naast me vrij, dus die heb ik aan hem gegeven. Ik woonde nog in de Bijlmer en hij stond altijd op het zelfgemaakte witte kastje naast mijn bed. Waf is er medio jaren negentig bij gekomen, toen ik in Buitenveldert woonde waar Vriend vaak logeerde. Hij was een geschenk van een merk kattenvoer en werd opgepropt in een koker afgeleverd, en wij vonden hem wel iets van een hond hebben, vandaar zijn naam. Zo hadden Beertje en Waf elkaar als speelkameraadje. En het was wonderbaarlijk hoe beide dieren hun eigen karakter ontwikkelden. Soms liggen ze op de bank of op bed te suffen, maar Beertje houdt dan vol dat hij dan aan het mediteren is. Soms is dat, als hij op zijn buik ligt, de neusmeditatie. Misschien dat hij daardoor bij tijd en wijle zo goed kan zweven.

Het begon er indertijd mee dat Beertje altijd het zonnetje in huis is. Altijd opgewekt, maar hij kan niet zo goed tegen wat geplaagd worden. ‘Nou hoor!’ piept hij dan. Waf is wat meer ingetogen en vindt mensen maar rare wezens. En omdat Beertje een zonnetje is, werd Waf het maantje. Hij voelt zich dan ook verantwoordelijk voor de Maan, want na elke Nieuwe Maan gaat hij hem wassen zodat die na zo’n twee weken weer stralend vol is. Beertje is hem daarbij gaan helpen. Ja ik weet het: de meeste mensen denken dat het wassen van de Maan komt omdat de Zon hem steeds meer gaat beschijnen. Maar dat is niet zo. Dat is het werk van Waf en Beertje – het is maar dat u het weet en niet in al dat astronomische nepnieuws gaat geloven. Elke Nieuwe Maan zet Vriend een bakje met snippertjes neer, want die kunnen onze beesten goed gebruiken bij het wassen. De eerste dag één snippertje, de tweede dag twee, de derde dag vier enzovoort. Na een week moeten ze het hardste werken, en nadat de Maan half vol is sturen ze elke dag steeds minder snippertjes naar de Maan totdat die weer helemaal vol is. Zo doen ze ook wat voor de kost.

Elke zondagavond krijgt Beertje honing en Waf Hongaarse salami. Daar zijn ze dol op. En elke zaterdagnacht gaan ze feesten. In het Astraaltje, waar ook veel andere dieren komen. Met muziek van de Rolling Stones en zo. Ze gaan dan echt uit hun dak. Wel hebben elke maand een maandagavond corvee in het Astraaltje om alles weer op te ruimen en schoon te maken, want voor niets gaat de Maan op. Maar tijdens een wassende Maan hoeft dit niet, dan werken ze al genoeg. Als ze geen corvee hebben op maandag gaan ze wandelen in het bos. Zelfs als het regent. Dan trekken ze hun laarsjes aan, Beertje twee en Waf vier. Kortom: hun leven is best goed en onbezorgd en wellicht kunnen we wel een voorbeeld aan hen nemen, aan Beertje die altijd de optimist is en Waf die zich nergens zorgen over maakt. Als we op reis gaan, gaan ze altijd mee en voor het eten wensen ze ons altijd een goede maaltijd. Beertje heeft een rood strikje waar hij heel trots op is, maar Vriend moet het bij tijd en wijle wel weer op orde brengen als ze weer eens teveel hebben gefeest. Door de jaren heen heeft Waf wel zijn snorharen verloren, maar hij schijnt goed zonder te kunnen.

Sommige onwetenden noemen Waf en Beertje knuffelbeesten, alsof ze niet meer zijn dan wat in pluche verpakt zaagsel, met kralen voor hun ogen. Maar wij weten beter. Wij houden van Waf en Beertje en liefde bezielt alles. Wellicht waren wij zelf in een vorig leven knuffelbeesten van God.

Gepost in Uit mijn leven