Fabeltjesfuik

23 december 2020

Eergisteren verschenen opeens Jupiter en Saturnus op mijn telefoontje. Leuk dat Google aandacht gaf aan deze bijzondere gebeurtenis in de planetenwereld. Een bijzonder astrologisch fenomeen noemde de NOS het. En dat is het zeker want de betekenissen van deze twee planeten staan lijnrecht tegenover elkaar. Hebben ze ook bij Google het licht gezien? Maar misschien werd deze aandacht alleen gepresenteerd in mijn telefoontje, en niet in die van andere gebruikers die weinig ophebben met astrologie. Want Google kent mij beter dan ik mezelf ken. Over hoe je met name door Google en Facebook in je eigen bubbel wordt ingepakt ging twee maanden geleden een prachtige uitzending van Arjen Lubach die ons de fabeltjesfuik presenteerde. Heel helder en vrolijk legde hij uit hoe dat werkt allemaal, terwijl hij de draak stak met mensen als Lange Frans en Janet Ossebaard. De laatste hadden we trouwens twee jaar geleden horen spreken in de Besant Hall in Naarden, maar dat ging toen nog alleen over graancirkels en dat was best boeiend.

Lubach liet ons de desastreuze gevolgen zien van de algoritmes die bepalen wat wij allemaal te zien krijgen als we naar informatie op het internet zoeken. Hij demonstreerde dat ter plekke door te gaan zoeken naar “PCR-test onbetrouwbaar”, en voor hij het wist ging hij kijken naar een bericht over pedofielen bij Justitie. Spannend! Daar klikt hij dan op en al snel zat zijn scherm vol met complottheorieën. Geheime elites waar het bloed van baby’s wordt gedronken voor een jong uiterlijk, Bill Gates die ons microchips gaat inspuiten, het Hiv-virus en corona als een hoax, geheimen rond mh17 en mh370, en meer van dat soort onzin. Zo leveren Google en Facebook hun eigen bijdrage aan extremisme en complottheorieën, en wel door gebruik te maken van hun vermaledijde algoritmes waardoor je denkt objectief onderzoek te doen en vergeet dat je eigen mening alleen maar een eigen mening is. Er is dan geen waarheid meer, geen werkelijkheid, geen feit.

Google en Facebook verdienen met het trekken van aandacht die ze nodig hebben voor hun advertenties. Terwijl ze tegelijk onze aandacht, en daarmee onze hersenen, kapotmaken. Want hoe meer we klikken, hoe meer advertenties langskomen en hoe suffer we worden. We worden belazerd waar we bij staan en krijgen de illusie objectief te zijn, zodat we allemaal kunnen beweren de waarheid in pacht te hebben. En geef toe: een pak babybloed trekt in de supermarkt meer aandacht dan een pak Appelsientje, en zo gaat dat ook met de advertenties. Mag ik het verdienmodel van Facebook en Google pervers noemen? Ik vind van wel, want reclame kan niet bestaan zonder afleiding, verleiding en misleiding, en voor velen het is niet makkelijk om dat allemaal rechts op je scherm te laten liggen. Soms denk ik wel eens dat reclame verboden zou moeten worden zoals in de vroegere Sovjet-Unie. Daar kon je tenminste nog rustig over straat lopen.

Bovendien zijn ze bij Facebook en Google vergeten dat er ook nog andere manieren zijn om inkomsten te verwerven. Bijvoorbeeld door gewoon geld te vragen voor een advertentieloos gebruik ervan. Ik kan me niet voorstellen dat ze aan mij meer dan een tientje per maand verdienen, terwijl ik dat er best voor over heb om van hun advertenties en suggesties verlost te zijn. Geen rankings meer, geen kant en klare antwoorden meer op je vragen maar objectieve feiten. Eindelijk rust. Geen cookies meer die ze stiekem op je harde schijf zetten, wat toch ook een vorm van huisvredebreuk is. Maar we roepen al deze ellende over onszelf af omdat we niet meer willen betalen en alles zo nodig gratis moet zijn. Liever verkopen we letterlijk onze ziel, zodat we kunnen blijven dromen, in onze fabeltjes kunnen blijven geloven. En niets is makkelijker dan laf en lui in complotten te geloven, je ego te strelen met de overtuiging dat jij de waarheid in pacht hebt.

Ik zou bijna geloven dat het complotdenken op zich één groot complot is, en wel van een domme massa die uit jaloezie alle intelligentie wil vernietigen.

Gepost in Computer en internet, Gezondheid en welzijn, Maatschappij en politiek