Mijn horoscoop

10 april 2023

Ik heb een rare horoscoop, maar als Waterman vind ik dat eigenlijk wel leuk. Overigens zegt mijn horoscoop eigenlijk niets over mij – iets waaraan ik mij zelf regelmatig moet herinneren. Net als een lichaam héb ik een horoscoop, dus ga nu maar puzzelen over wie of wat het eigenlijk is wat die horoscoop heeft. Maar goed, mijn huidige lichaam heeft zich voor het eerst gemanifesteerd op 28 januari 1947 om 4:36 uur in Blaricum. Mijn vader ging heel nauwkeurig met tijd om en luisterde net als ik graag naar de piepjes op de radio om zijn horloge op de seconde gelijk te zetten. Dus zal mijn geboortetijd ook wel tamelijk correct zijn. Het vroor negen graden die nacht. Het verhaal gaat dat ik snel en pijnloos geboren was, voordat mijn moeder het echt in de gaten had. Wel rende mijn vader nog snel door de kou om er een dokter bij te halen. Een jaar of twintig geleden ben ik nog eens in het toen leegstaande huis gaan rondstruinen en heb ik even stilgestaan in de kamer waar ik, hoewel ik het me niet meer herinner, het levenslicht zag. Met een klein balkonnetje met uitzicht op akkers die inmiddels verdwenen zijn.

Een horoscoop kent verschillende bouwstenen. Daar zijn in eerste instantie natuurlijk de twaalf tekens van de dierenriem. De planeten – en voor het gemak rekenen astrologen ook de Zon en de Maan daarbij – vertegenwoordigen verschillende drijfveren en kunnen bepaalde hoeken of aspecten met elkaar maken, die laten zien hoe goed ze het met elkaar kunnen vinden. Zo maakt in mijn geboortehoroscoop Mercurius, die over communicatie gaat, een exact aspect van honderdtwintig graden – een zogenaamde driehoek – met Neptunus, die gaat over ‘vage’ zaken zoals mystiek, overgave, oplossen en versmelten, maar ook over muziek en verslavingen. Niet iedereen houdt van die planeet, maar trouwe lezertjes zullen begrijpen dat Neptunus een lieveling van me is, vooral omdat hij in mijn horoscoop in het zenit staat. Schrijven over spiritualiteit en vage mystieke dingen past dus helemaal bij mij. En omdat die Mercurius in Waterman staat, samen met de Zon en Mars, gebeurt dat op een niet alledaagse wijze.

Maar naast tekens, planeten en aspecten zijn er ook zogenaamde huizen in de horoscoop, twaalf hemelsectoren die zeggen in welke levensgebieden de planeten zich het liefste manifesteren. Zo staan die Zon, Mercurius en Mars in mijn tweede huis dat gaat over zekerheden zoals geld en bezit, wat in Waterman natuurlijk een allegaartje wordt. In oppositie, ofwel recht tegenover die drie planeten, staan Saturnus en Pluto in Leeuw. Die staan bij mij dus in het achtste huis dat over onzekerheden gaat zoals angst en seksualiteit. Weet ik alles van. Pluto voelt zich thuis in dat huis: het is de planeet van dood en transformatie en hij kan daar niet diep genoeg in duiken. Zeker als hij door Saturnus wordt gesteund duidt dat op een fikse opruiming in diepe zieleroerselen. Weet ik dus ook alles van. Ik ging dus psychologie studeren. Opposities duiden op twijfel: Mercurius wil daarover schrijven en vertellen maar vindt het toch wat eng om taboes van Pluto in het achtste te doorbreken, want dat geeft weinig zekerheid. De enige zekerheid die mij rest is die van de onzekerheid.

In mijn geboortehoroscoop zijn alle planeten door aspecten met elkaar verbonden, voornamelijk conjuncties, driehoeken en opposities. Zodanig zelfs dat er een zespuntige ster daagt. Zogenaamde vierkanten van negentig graden zijn er niet te vinden. Door dit alles heb ik van nature weinig behoefte om voor dingen te vechten, want als dingen niet uit zichzelf soepel en harmonisch verlopen hoeven ze meestal voor mij niet meer zo. Maar er is één planeet die niet meedoet, die geen verbindingen met andere planeten heeft en zich verschuilt in het twaalfde huis van kosmische eenzaamheid: Jupiter, de heerser van mijn ascendant in Boogschutter. Al met al zie ik in mijn horoscoop een mix van spiritualiteit en taboedoorbrekende seksualiteit. Ik heb het nog niet over Venus in Boogschutter in het eerste huis gehad: ik kan heel aardig en royaal overkomen bij mensen. Ook niet over de Maan in Ram in het vierde huis: ja, ik kan ongeduldig zijn en ruzies met moeder zijn mij niet onbekend. Ook niet over Uranus in Tweelingen in mijn zevende huis, waardoor ik zeker van alternatieve en ongewone vrienden hou.

Het grappige van mijn horoscoop is dat op één na alle planeten – die staan voor onze drijfveren – zich in tekens bevinden die bij de elementen lucht en vuur horen, die voor denken en intuïtie staan. Zon, Mercurius en Mars in een groepje in Waterman, Maan in Ram, Venus in Boogschutter, Saturnus en Pluto gebroederlijk in Leeuw, Uranus in Tweelingen en Neptunus in Weegschaal. Allemaal lucht en vuurtekens. Ook hier speelt Jupiter weer niet mee, die staat heel alleen ongeaspecteerd in het bij Neptunus horende twaalfde huis, in het waterteken Schorpioen dat Pluto’s terrein is. Zo spelen Jupiter, Neptunus en Pluto een belangrijke rol in mijn horoscoop. Tegelijk is het een wonder dat ik nog leef, want de elementen aarde en water, die staan voor waarnemen en voelen, zijn bijna nergens te vinden. In aarde heb ik helemaal niets. Ik heb dan ook heel weinig met dat element en het vaak gehoorde advies dat je moet ‘aarden’.

Toen ik op school een linoleumsnede moest maken werd het Icarus, vliegend door de lucht op weg naar het vuur. Voor het beleven van de elementen kun je het beste een strandwandeling maken. Met je voeten in de aarde die naast je door het water wordt overspoeld terwijl de lucht boven je hangt, doorstraald met het vuur van de nog hogere vurige zon, die eigenlijk ook een ster is. Terwijl de planeten in lucht- en vuurtekens staan, staan ze in huizen die bij aarde en water horen. Ik had dus toch wel wat in die concrete levensgebieden te leren. Weet ik alles van. Zon in Waterman is wel leuk, maar deze Waterman moest wel leren met geld om te gaan, wat kennelijk toch belangrijk is. Je laten verbranden (vuur) klinkt misschien aantrekkelijk, maar het doet toch pijn (aarde). Mooie theorieën (lucht) zijn waardeloos als er geen gevoel (water) bij komt. Als ik een paar uur eerder of later was gebeuren zou dit soort dingen nooit gelukt zijn en zou ik al allang mij als een Icarus door de zon hebben laten verslinden. Want uit sterrenstof zijn we geboren en wat is mooier dan daarheen terug te keren? Echt thuis voel ik me niet op deze aarde, en dat hoeft ook niet. In plaats van te aarden wil ik liever ‘sterren’, alsof dat mijn echte afkomst en bestemming is.

Tot zover enkele grote lijnen. Maar ben ik dit? Ik herken mij in mijn horoscoop, maar een criticus kan natuurlijk tegenwerpen dat ik alleen datgene in de sterren zie dat ik wil zien. Hoewel ik ook wel een paar blinde vlekken zal hebben, denk ik dat dit in grote lijnen niet het geval is. Laat andere astrologen maar met commentaar komen, hoewel ook die natuurlijk hun eigen blinde vlekken hebben. Toch geloof ik dat astrologie kan leiden tot zelfkennis, wat ik hiermee pretendeer een beetje te hebben. Terwijl er spiritueel gezien eigenlijk helemaal niet iets als zelfkennis bestaat, en het identificeren met je horoscoop even dom is als dat met je waarneming, voelen, denken en intuïtie.

Gepost in Astrologie