Alles is Niets
16 juni 2024
Uiteindelijk zal al het zoeken naar het meest elementaire deeltje tot Niets leiden. Ja, Niets met een hoofdletter. Omdat het ook God is. Of Bewustzijn. Of Leegte. Of Geest. Dat is het uiteindelijke bouwsteentje van al wat is. In die betekenis is alles Een omdat het ten diepste allemaal hetzelfde is. Levend in de wereld van de tienduizend dingen kwamen we erachter dat die uit een beperkt aantal moleculen bestaan. Een die moleculen uit elementen. En die elementen uit dingen als elektronen, protonen en neutronen, waarvan de laatste twee weer uit drie quarks bleken te bestaan. De elementaire deeltjesteller staat nu op 17. Nog niet op 1. Het is de vraag of het ooit zover komt, maar mocht dat gebeuren dan zal blijken dat dit ene uiteindelijke deeltje Niets is. Net als er alleen leegte overblijft als je kern van een ui zoekt door hem te gaan te schillen. Alles is uiteindelijk Niets, God, Bewustzijn, Leegte of Geest.
Welkom in de wereld van paradoxen waarin alles uiteindelijk Niets is. Omdat wij ook God zijn, Bewustzijn, Leegte, Geest. Ook het fijnstoffelijke is stoffelijk. Tegenstellingen tussen niets en iets, tussen geest en materie, tussen bewustzijn en onbewustzijn, tussen leegte en volte en tussen God en mens bestaan niet meer. Er blijft slechts één kwaliteit over, één smaak, één geur die alles bezielt. Soms is er iets minder van, soms iets meer. Je kan het ook Leven noemen, waarvan er soms iets meer is en soms iets minder, zodat dood ook leven is. Ook sterven is een manier van Leven. Je kan het ook Liefde noemen die in de een uitbundig straalt en in de ander verscholen blijft. Ook haat is een vorm van Liefde. Je kan het ook Ik noemen, dat zich in de een verkrampt tot klein ikje of ego en in de ander verruimt tot het Al, tot God, want ook God en mens verschillen niet wezenlijk. Je kan het ook het Idee noemen, de bron van inspiratie, het woord dat vlees is geworden.
Niets, God, Bewustzijn, Leegte, Geest, Liefde, Leven en Idee zijn identiek voor mij. Zeven woorden voor hetzelfde, onafscheidelijk verbonden met hun tegenpolen. Ik kan er nog Stilte aan toevoegen als draaggolf van Muziek. Of Duisternis als de baarmoeder van het Licht. Het maakt niet uit hoe je Het noemt want ze zijn allemaal identiek aan elkaar en tegelijk elkaars tegendelen. Het is de kunst om dit allemaal te herkennen, maar dat lukt niet door het te zoeken want het is er allemaal al. Daarvoor hoef ik mij niet eens daarvan bewust te zijn, en de enige weg erheen is mezelf te verliezen. Het is als de bril die je zoekt terwijl je hem al op hebt. De reis heeft geen bestemming, want de bestemming is de reis zelf. Er is niets meer te doen dan gewoon opletten. Stop met bidden, mediteren, geloven en zoeken! Je kunt jezelf alleen maar vinden door jezelf, je ik te verliezen. Mij lukt dat niet altijd. Gelukkig is ook dat goed, want het is niet iets wat kan lukken.
Dan zal blijken dat de droom werkelijkheid is, en de werkelijkheid een droom. Dat er in de onstuimigheid van het leven eigenlijk helemaal niets aan de hand is. Dat problemen eigenlijk helemaal niet bestaan. En dat over dit alles eigenlijk helemaal niets te zeggen is.
Gepost in Spiritualiteit
18 juni, 2024 om 8:06
‘Wie zoekt die vindt’ gaat alleen op voor het aardse slijk :-). Denk dat ik enigszins snap wat je hier schrijft. Denk dat dit normaal gesproken zo’n andere instelling en levensfilosofie vergt van mensen uit de samenleving dat dit voor velen lastig te begrijpen is. Ik heb ooit wel eens een keer verteld over die ervaring die ik had, gewoon op een normale dag in de plaatselijke supermarkt. Dat ik tussen de schappen met afwasmiddelen en luchtverfrissers ineens in één ogenblik een alomvattende gewaarwording had. Alles was met elkaar verbonden. En niet alleen de mensen om mij heen, zelfs niet de mensen op de planeet alleen, maar ook alles op aarde en de kosmos. En alles was goed. Ik wist dat alles goed was. Het duurde maar een ogenblik. En toen was het weg. Ik kan dat gevoel van toen niet helemaal terughalen helaas. En ik begrijp niet waarom ik sowieso dat ‘visioen’ had. Ik ben helemaal niet zo spiritueel. Waarom dan die ervaring? Daarna merkte ik wel dat ik weer gewoon ging bekommeren om de aardse kleine zaken. Maar een paar dingen waren wel anders. Ik was daarna niet meer bang voor de dood. Want het is immers goed, alles is met elkaar verbonden en het maakt niet uit of jij er bent of iemand anders. En een bepaald soort idee van verbondenheid van alles is mij ook bijgebleven. Maar dat gevoel van toen, dat kan ik niet meer terughalen. Ik ben daar niet verdrietig om, hoor. Ik ben alleen heel dankbaar dat ik dat heb mogen meemaken. Al begrijp ik nog steeds niet waarom ik die ervaring kreeg. Voel me ook wat bezwaard. Waarom niet iemand die elke minuut van de dag super spiritueel bezig is? Maar ik weet tegelijkertijd dat deze vraag geen zin heeft.
18 juni, 2024 om 11:16
Wat een mooie reactie, Gaby! Inderdaad, dat ‘wie zoekt zal vinden’ geldt alleen voor het aardse rijk. In dat van de spiritualiteit geldt het tegendeel, daar zal je niet vinden, juist omdát je zoekt. Jij zocht niet en ook daarom vond je het, zij het maar voor een ogenblik. Ik noem dat ‘satori’ wat volgens Wikipedia ook wel een ‘verlicht moment’ wordt genoemd, https://nl.wikipedia.org/wiki/Satori.
Je kan het niet terughalen want je ‘ik’ dat dit wil is daar principieel tegen. Maar ondanks dat laat het toch iets belangrijks na, in jouw geval dat de angst voor de dood verdwenen is. Dat is niet niks, want de wereld zou er een stuk mooier uit zien als we allemaal geen doodsangst meer hadden. Ik geloof trouwens dat veel mensen dit soort ervaringen hebben, maar deze toch weer snel wegstoppen als onzin of een hallucinatie, wat heel jammer is.
Je schrijft dat het voor velen lastig te begrijpen is, en dat is iets wat ík weer niet begrijp. Het is zo simpel! Deze blog is niets anders dan de uitwerking van een idee dat ik al zestig jaar heb en dat kijkend naar het pediodiek systeem in mij opwelde. Maar ik snap niet dat de meeste anderen het niet zien. Het ligt zó voor de hand allemaal! Nogmaals dank voor jouw reactie, Gaby! Wees dankbaar voor deze satori en koester hem.