Levensboek

Date 7 november 2009

‘Bloggers zijn blijer,’ staat boven Marcels weblog te lezen. Ik geloof dat dat echt zo is. Mensen die dagboeken bijhouden schijnen ook gelukkiger te zijn. Waarom? Omdat dat plekken zijn waar je heerlijk jezelf kunt zijn. Maar dat niet alleen: door woorden te gebruiken dwing je jezelf ook een beetje tot meer helderheid over jezelf, tot meer eerlijkheid en openheid voor wat er allemaal in je omgaat. En last but not least helpt dit alles om afstand van jezelf te nemen, want juist door het lezen van je eigen woorden kun je je verwonderd afvragen: ‘Heb ik dat allemaal geschreven?’ En hoe langer geleden je die woorden hebt geschreven, hoe moeilijk wordt het om jezelf daarin terug te herkennen. Dan begin je te merken dat je veel van dat alles dus niet bent, dat het niet meer is dan een verhaal. Maar dat moet wel geschreven worden.

Tegelijk zie je rode draden oplichten door alles wat je geschreven hebt. ‘Goh, dacht ik er toen en toen ook al zo over? Beleefde ik het indertijd al op dezelfde manier? Voelde ik me toen ook al zo?’ En dan zie je wat meer wezenlijk bij je hoort, wat wellicht steeds opnieuw het licht wil zien en waarvoor soms woorden tekortschieten. Zo vergroten weblogs je zelfkennis zodat ze heel therapeutisch kunnen werken. Net als dagboeken. ‘Het is een nieuw jaar en ik heb besloten een dagboek te beginnen en bij te houden,’ staat in het mijne op pagina 1 van 1 januari 1963 (dinsdag) te lezen. Nou, dat heb ik geweten! Mijn eerste weblog is van 11 januari 2006. ‘Vanmorgen las ik in een oudere Computer!Totaal hoe je een weblog maakt, en omdat ik bij de tijd wil blijven heb ik dat eens geprobeerd,’ schreef ik die dag in mijn dagboek. ‘En het is inderdaad heel eenvoudig. Heb er al een eerste verhaaltje, vier alinea’s op gezet onder de titel Een nieuw begin.’

Onder die titel heb ik van mijn eerste 123 weblogs een boek gemaakt, dat bij Lulu te bestellen is. Het is 273 pagina’s dik geworden. En gebonden, want dat is het waard, als ik zo vrij mag zijn. Het is per slot mijn leven, en dat verdient geen flodderjasje. Ja, dat voelt echt zo. Alsof mijn leven verpakt wordt in een boek, zodat ik straks wat rustiger kan sterven. Omdat van alles gezegd is, geschreven is. Omdat er een getuige is die het bewaart. Omdat het astrale veld van het internet erover waakt. Alsof dat alles belangrijker is dan mijn stoffelijke leven in dit lichaam. Is er eigenlijk iets belangrijkers te doen dan creatief te zijn? Sommige mensen maken kinderen, ik doe het op een andere manier. En als ik me zo op mijn eigen wijze heb voortgeplant hoef ik niet meer zo nodig. En of er überhaupt één iemand zal zijn die het boek bestelt en leest is eigenlijk ook niet zo belangrijk. Het klinkt bijna magisch allemaal, maar zo voelt het wel.

Maar zijn die verhaaltjes van mij dan zo bijzonder? Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Een merel zingt in de nacht, een verliefde hoort hem zingen en zijn hart springt op. Is dat belangrijk? Nee, want er zijn miljoenen verliefd en ook miljoenen merels die zingen. Heel gewoon dus. Ja, omdat dat laat voelen wat schoonheid is, omdat het ons met een diepere werkelijkheid verbindt. Heel bijzonder dus. En daarvan getuigen – het zingen van een merel, de stilte vlak voor zonsopgang, de koude vochtigheid van mist, de geur van seringen, de blijheid van verliefd zijn – is voor mij zowat het doel van het leven. Gerard Reve heeft ook iets dergelijks, en zou misschien zeggen: ‘Het is gezien.’ Een levenswerk dus, te bestellen bij Lulu. Over wat ik meemaak. In de concrete wereld. In die van fantasie en gedachten. In die van Second Life. Hier en daar met herinneringen gelardeerd. Het was een flinke klus om te maken, maar het is dan ook heel mooi geworden, al zeg ik het zelf. Ideaal om naast je bed te leggen en af en toe een stukje uit te lezen. Om even in een andere wereld te duiken.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>