Eee PC

13 juli 2008

Marcel schreef al eerder over zijn aanschaf van een van de eerste Eee PC’s. En nu heb ik ook zo’n minicomputertje van Asus. De afmetingen zijn 22,5 bij 17 bij 3-4 cm, ofwel in de orde van een boek. Op mijn brievenweger weegt hij 977 gram. Ik koos voor een ivoorkleurige versie met een 9 inch beeldscherm en het besturingssysteem Linux. Wat dat laatste betreft: er stond de distributie Xandros op. Die lijkt qua uiterlijk teveel op Windows, maar ook het feit dat ik op mijn desktop steeds meer met de Linuxdistributie Ubuntu werk was een reden om een speciale Eee PC-versie van Ubuntu op dit nieuwe laptopje te installeren. Dat was even gezoek, maar die installatie verliep uiteindelijk zo feilloos dat Microsoft er een voorbeeld aan kan nemen. Vanmorgen lag ik dus al op bed te telebankieren.

Wat is het leuke van de Eee PC? Om te beginnen dat hij klein is, en daarom makkelijk mee te nemen. Maar ook bijzonder is dat er helemaal geen harde schijf in zit, die is helemaal vervangen door 20 GB flashgeheugen. Verder zit er ook geen cd- of dvd-drive op, wat betekent dat je alle software en bestanden via het draadloze Wi-Fi-netwerk moet binnenhalen, dan wel vanaf een USB-stick of een SD-kaartje moet uitlezen. Ik moet toegeven dat hij het SD-kaartje niet meteen kon lezen en dat hij de computer niet echt goed kon uitzetten, maar dat lag niet zozeer aan de Eee PC maar aan Ubuntu. Gelukkig waren na wat gespeur op het internet deze mankementjes snel verholpen. Het voordeel van dit laptopje is dus dat er maar één mechanisch onderdeel overblijft, de ventilator, en dat maakt hem minder kwetsbaar. Ze zeggen dat hij nogal schokbestendig is, maar dat ga ik niet uittesten.

Omdat ik vrijwel nooit met laptops heb gewerkt, ben ik nu hard aan het leren hoe je met zo’n touchpad moet omgaan. Want ik heb geen zin om apart een muis aan te sluiten. En bovendien, waar laat je zo’n beest lopen in bed? Oefenen dus: scrollen is met twee vingers tegelijk omhoog of omlaag bewegen. Verslepen doe je door, als je rechtshandig bent, eerst een middelvinger op het touchpad te zetten en vervolgens met je wijsvinger over het touchpad te wrijven. En zo is het ook wat wennen aan kleine lettertjes op het beeldscherm waarop de trotse Ubuntu-reiger Hardy Heron te zien is. Ja, trots ben ik ook. En dat gaat zelfs zo ver dat ik me een T-shirt heb aangeschaft met dit dier erop, zodat ik één van de weinige mensen ben die met hun eigen bureaublad op hun borst rondlopen. Voor iets waar ik in geloof maak ik graag gratis reclame. Zeker als het dan ook nog van 100% warm katoen is.

Nu moet het alleen nog gaan zomeren, en dan ga ik lekker in de tuin onder de kastanje zitten schrijven en internetten!