Palm

Date 16 juni 2006

Al sinds het begin van de jaren negentig ben ik verslaafd aan elektronische agenda’s. De eerste was een Casio, die later dank zij een gift van mijn Wetenschappelijke Tante werd opgevolgd door een heuse Psion. Die was veel meer dan een agenda, want naast mijn hele cd-collectie en adressenbestand bevatte hij ook een planetarium en een astrologieprogramma. Want ik wil meteen kunnen zien welke planeten er aan de hemel staan te schitteren, zelfs wanneer het regent. En ik wil ook even in een willekeurige horoscoop kunnen kijken. Of nagaan welk teken van de dierenriem momenteel opkomt, ofwel wat de ascendant is. Dat programma is indertijd door Marcel gemaakt en uit puur hobbyisme ontstaan. En nu mijn Psion een paar maanden geleden is opgevolgd door een zogenaamde palmtop, een Acer n50, heeft hij ook daarvoor een astrologieprogramma – nu in kleur – gemaakt. Zomaar. Omdat hij het leuk vindt.

Toen ik nog rookte was mijn eerste gebaar na het wakker worden het grijpen van het pakje sigaretten naast mijn bed. Dat gebaar is weer teruggekomen. Want zo’n palmtop computertje is ongeveer even groot. Ik trek er alleen nu geen sigaret uit, maar een pennetje waarmee ik steeds vaardiger op het scherm tik. Plik plok, en ik ben meteen op de hoogte van nieuwe e-mails, het laatste nieuws en de stemming op de Amsterdamse beurs. Pas daarna kom ik mijn bed uit. Want het ding is natuurlijk draadloos verbonden met een roeter in een andere kamer. Ja, ik schrijf ‘roeter’ omdat sommigen denken dat het mooi is om dat woord als ‘rauter’ uit te spreken. Zo iemand flikkert bij mij door vele sporten van de esthetisch ladder naar beneden. Meer esthetische waarde heeft Windows Mobile 2003 waaronder de palm draait, want dat zit verdomd eenvoudig en slim in elkaar. Je zou het bijna op je ‘grote’ computer willen hebben in plaats van Windows XP of zo.

En spelen is het ook met zo’n palm! Binnen een paar dagen had ik een sudokuprogramma te pakken, zodat elke dag wel een of twee puzzels worden opgelost. Maar het is ook enig om tijdens een bustocht te zien hoe je door allemaal draadloze netwerken rijdt. Of om bij een kennis opeens te merken dat hij of zij of de buren hun netwerk niet hebben beschermd, zodat je ook daar je e-mail kan lezen en beantwoorden, of kan surfen op het world wide web. En het grappige is dat ik dat allemaal heel gewoon ga vinden. Dat ik eigenlijk vind dat de hele wereld in een gratis toegankelijke wifi-zone moet veranderen. Dat ik, vooral dankzij Google, overal alle informatie kan vinden die ik nodig heb. Net zoals ik het nu heel normaal vind dat ik bijna overal kan bellen. Hoe heb ik ooit zonder gekund? Hoe zag de wereld eruit toen een palm nog een boom in een woestijn of aan de Rivièra was?

Toen waren we nog volstrekt onbereikbaar als we op vakantie waren. Met moeite belde je naar het buitenland en voor de rest waren kaartjes en brieven het enige communicatiemiddel. Toen was het nog rustig en was je vrij tijdens de vakantie. Waren je hersens door de informatiestop tot rust gedwongen. Misschien is het wel helemaal niet zo gezond om steeds maar alles te willen en te kunnen weten en communiceren.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>