Arbeit macht frei!
4 maart 2016
Deze keer is het eens niet een VVD’er maar iemand van de PvdA die zich inzet voor de slavernij. Want Jetta Klijnsma wil nog steeds werklozen aan het werk zetten zonder hen daarvoor normaal te betalen. En de gemeente Rotterdam maakt graag gebruik van de mogelijkheid om mensen in de bijstand een tegenprestatie op te leggen. Schoffelen en prikken zullen ze voor hun uitkering! Dat is goedkoper dan ze tegen een eerlijk loon in dienst te nemen. Maar niet alle gemeenten doen daaraan mee, en dat irriteert haar. Dank zij mij hoort ook Blaricum, met steun van de raad, bij de twintig dissidente gemeenten die volgens Klijnsma de wet overtreden. De wet overtreden? Zelfs bij de Vereniging van Nederlandse Gemeenten konden ze me niet helpen vinden waar dan wel in de wet staat dat je mensen in de bijstand kunt verplichten tot het leveren van een tegenprestatie. Ja, er moest een verordening zijn, en die hebben we keurig gemaakt, en daarin bieden we mensen in de bijstand alleen maar aan om een tegenprestatie te leveren als ze dat willen. Had Jetta een en ander maar duidelijker moeten formuleren.
Nu heb ik het niet zo op de Partij van de Arbeid. Vroeger, in de tijd van Den Uyl, was dat nog een linkse partij maar daar is weinig van over. Mijn ouders moesten trouwens helemaal niks van de PvdA hebben. Toen tegenover ons huis nieuwe woningen werden gebouwd en mijn vader daar achter het groen eens een kijkje ging nemen, was hij stomverwonderd dat al die arbeiders een auto hadden. Een auto! En mijn ouders vonden het vast niet leuk dat ik linkse sympathieën had. Maar dat wil dus niet zeggen dat ik de PvdA zo waardeer. De naam zelf doet trouwens al het ergste vermoeden. Welke partij is er nu in hemelsnaam voor arbeid? Alsof we allemaal zo graag en enthousiast naar ons werk gaan! En intussen wel naar het weekend en de vakantie verlangen! Alsof werken het doel van het leven is. Alsof er iets mis met je is als je gewoon helemaal niets doet! Die zeshonderdduizend werklozen zijn een zegen! Mensen die gewoon kunnen leven, tot rust komen in onze hectische samenleving zonder de aarde te vervuilen met files en productie van overbodige consumptiegoederen.
Als je in deze tijd van robotisering en automatisering nog steeds in volledige werkgelegenheid gelooft en vandaaruit een ethiek hanteert waarin iedereen de arbeidsmarkt opgeschopt moet worden, ben je niet goed bij je hoofd. Ook arbeid moet eerlijk verdeeld worden en het verwondert me hoe sommige mensen er trots op zijn als ze tachtig uur in de week werken. Meer dan dertig uur is al diefstal van arbeid! Bovendien moet arbeid passend zijn. Mensen zijn niet universitair opgeleid om papier te prikken op de Coolsingel, dat is verspilling van talent, doet gewoon pijn en vraagt om problemen. Arbeid adelt. Ledigheid is des duivels oorkussen. Zeggen ze. Maar waar is al dit werken in de praktijk goed voor? Om mensen van de straat te houden. Om ze bezig te houden zodat ze niet gaan nadenken en ontdekken hoe het hele kapitalistische machtsspel de hele aardbol inmiddels naar de bliksem helpt. Is dit linkse taal van mij? Welnee, het is gewoon realistisch! De wereld gaat aan vlijt ten onder!
Zolang mensen ertoe gedwongen worden, maakt arbeid maakt allesbehalve vrij. Terwijl ze juist de mooiste dingen doen als die dwang weg is, als ze gewoon in denken en doen zichzelf mogen zijn. Dan blijken ze maar al te vaak helemaal geen luiwammesen en profiteurs te zijn die je ’s ochtends hun bed uit moet schoppen. Dan gaan ze vrijwilligerswerk doen en participeren ze meer in de samenleving dan al die hardwerkende Nederlanders die daar geen tijd meer voor hebben. Wie zijn de échte profiteurs? Die zitten in Den Haag, waar ze hun eigen financiële problemen over de schutting gooien. Richting gemeenten die maar moeten zien hoe ze de thuishulpen betalen. Richting de bevolking die al participerend werk uit handen van de staat moet nemen. Want: Arbeit macht frei! Een grote leugen natuurlijk, maar zolang we hard blijven werken hebben we dat niet door.
Gepost in Maatschappij en politiek, Uit mijn leven
6 maart, 2016 om 14:11
“Vrijheid kenmerkt zich door zijn begrenzingen.”
De leuze “Arbeit macht Frei” is één van de meest beruchte leuzen die door het Nazi-dom gebruikt werden om hun vernietigingskampen een positief imago te geven voor ieder die er NIET in verbleef. Als zodanig vind ik het gebruik van deze zin getuigen van te weinig respect voor degenen die, nadat zij deze kreet boven de toegang van bij voorbeeld Auschwitz hadden gelezen, de dood werden ingedreven. Dit over de kop van de Blog door Satyamo.
Dat iemand veel beperkingen in zijn vrijheid tegenkomt, betekent echter nog niet, dat hij een grote vrijheid geniet. Integendeel. De werkloze werknemer-met-een-uitkering vindt een enorm aantal beperkingen op zijn pad, maar vrijheid, ho maar! Iemand die al tientallen jaren vrijwilligerswerk doet en voor zijn onkosten een passende vergoeding ontvangt, zal dat moeten melden zodra hij een uitkering ontvangt. Niet alleen de werkloze mens moet oppassen om niet in de talloze ambtelijke valstrikken te trappen, maar ook zijn omgeving kan het slachtoffer worden van ambtelijke willekeur en starheid die door onze regering gestimuleerd wordt. Een Oma die al jaren op haar kleinkinderen past wanneer hun ouders druk zijn, doen dat met graagte en gratis. Zodra Opa echter werkloos wordt, bij voorbeeld doordat de winkelketen waar hij werkt, omvalt, zullen hij en zijn vrouw niet meer op de kleinkinderen kunnen oppassen. Een “sociale” dienst gaat er van uit dat de grootouders betaald worden voor hun oppassen en wanneer die deze “verdienste” niet opgeven aan de sociale dienst, kunnen zij een enorme boete van vele duizenden euro’s krijgen en wordt bovendien een deel van de (karige) uitkering ingetrokken. Die sociale dienst kan dit (en meer) straffeloos doen, omdat hen dit is opgedragen door de overheid. Wanneer de grootouders een aardigheidje voor het oppassen krijgen, moeten zij dit DIRECT melden aan de sociale dienst, zodat die het overeenkomende bedrag van de uitkering kan aftrekken. Vrijwilligerswerk wordt vrijwel onmogelijk gemaakt, maar de uitkeringsgerechtigde wordt door de Sociale Dienst (zoals in Rotterdam) gedwongen om als tegenprestatie “vrijwilligerswerk” te doen. Zonder enige vergoeding, waardoor de betreffende gemeente mogelijk betaalde krachten uitspaart of ontslaat en daarmee de werkloosheid alleen maar vergroot. Zoiets noemt onze regering “deelname aan de Participatiemaatschappij”. Hier is wel sprake van arbeid, maar géén sprake van vrijheid. Het is de gedwongen slavernij waar elke werkloze die niet van zijn liggende gelden kan leven, in terecht komt. Vaak met uitzicht op een totale sociale ondergang en zelfs dakloosheid. Dat hebben talloze hoog opgeleide werklozen inmiddels gemerkt.
Theus
Arbeid maakt vrij?
6 maart, 2016 om 16:12
Dank voor je uitgebreide reactie, Theus! Op Facebook gaf Peter Woninck mij een link naar de toestanden bij de gemeente Hoorn: een klassiek voorbeeld van wat ik misbruik noem: https://www.rtvnh.nl/nieuws/180888/gemeente-hoorn-ruilt-schoonmaakbedrijf-in-23-schoonmakers-gedumpt.
Wat de kop betreft: ik wilde aangeven dat het arbeidsethos ‘Arbeit macht frei’ bij mij associaties oproept met de ideologie van het nazi-dom: waartoe het in extremis kan leiden als je arbeid zo verheerlijkt.