American nightmare

9 november 2016

Na 9/11 hebben we nu ook een 11/9 waarvan de gevolgen niet te overzien zijn. De wereld zal nooit meer zijn zoals die was. Dat ging op 12 september 2001 steeds door me heen toen ik vanuit een vliegtuig naar de aarde keek. Zo ook vandaag na een onrustige nacht. Je vraagt je af hoe het grootste deel van een volk kan kiezen voor zo’n schreeuwlelijke brulaap als Trump met zijn racistische, seksistische en xenofobe ideeën, die graag Syrië wil bombarderen, vriendje van Poetin wil worden en het worst zal wezen of het milieu door klimaatverandering naar de filistijnen gaat. Een groter contrast met Obama is niet denkbaar, en de samenleving polariseert meer dan ooit, waarbij de halve westerse wereld zijn hart vasthoudt over hoe dit moet aflopen.

Wie zijn dan al die mensen die op Trump hebben gestemd? Onder hen lijkt conservatisme, religie en haat jegens de gevestigde orde hoogtij te vieren. Tegelijk moeten ze wel dom zijn, want hoe kan je anders iemand als deze narcistische blaag serieus nemen? Maar vooral lijkt er een strijd op te laaien tussen laag opgeleide mensen en de meer elitaire hoog opgeleide politiek correcte elite. De Trump-stemmers voelen zich niet gehoord, ja zelfs belazerd door een overheid die niet naar hen luistert, en die in slaap wil laten sukkelen met de belofte van de American dream die nooit ingelost wordt. Ze zijn het gewoon zat, en als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks.

De winst van Trump en het verlies van Clinton zijn dan ook hoofdzakelijk aan de democraten te danken. Die bleven systematisch weigeren om voeling met het volk te hebben, en lanceerden een weinig inspirerende kandidaat waar Sanders het veel beter gedaan zou hebben. Zo heeft de bestuurlijke elite een koekje van eigen deeg gekregen. De politieke mokerslag die nu is gevallen kan je de fans van Trump moeilijk verwijten, want domme mensen kan je nu eenmaal niet kwalijk nemen dat ze dom zijn. Het zijn de democraten die, samen met veel westerse overheden, dit allemaal hebben laten gebeuren, terwijl juist zij het zijn die beter hadden moeten weten.

Het gif dat ze hebben laten gisten zal ook overslaan naar Europa en naar ons land, waar Rutte en consorten ook getuigen van blindheid voor wat onder mensen leeft, zoals nu het het doordrukken van het associatieverdrag met Oekraïne. Of, zoals ik op lokaal niveau meemaak, het doordrukken van een HOV-traject dat we niet willen – het is allemaal dezelfde mentaliteit die ertoe leidt dat mensen het praten en argumenteren zat zijn, niet meer willen luisteren en naar andere middelen gaan grijpen en zo zelfs een oorlog riskeren. Laat dit, zoals Rutger Bregman schrijft, in vredesnaam een wake-upcall zijn!