Jed McKenna
11 september 2009
Jed McKenna is de onbekende schrijver van boeken als Spirituele Verlichting? Vergeet het maar! Ewald Wagenaar schreef in de Koorddanser een boeiend artikel over hem dat me erg aansprak. Dank je, Ewald! Ik gaf Vriend het voor zijn verjaardag en inmiddels hebben we het beiden uit. Een bijzonder fris en origineel boek. Een van de weinige die vanuit het perspectief van een verlicht iemand is geschreven. Hij woont ergens in een huis in Iowa, waar voortdurend anderen al dan niet langdurig in zijn bijzijn leven, en beschrijft op een soms humoristische manier hoe hij omgaat met het gegeven dat hij daar als een soort verlichte meester behandeld wordt. Die er geen doekjes om windt dat hij verlicht is, wat in de wereld van de newage not done is: zoiets zég je niet, dat is egotripperij!
Nou moet Jed ook weinig hebben van de alternatieve wereld. De meeste goeroes en verlichten hebben verdacht weinig anderen verlicht, en hun wereld wijkt niet veel af van die van – al dan niet gewone of alternatieve – religies en mystiek. Want meestal hebben die als hoogste doel het in stand houden van de droom, waarbij wederzijdse bevestiging van hun waarheid goed helpt. McKenna maakt dan ook een duidelijk verschil tussen mystiek en verlichting: dat laatste is heel iets anders dan een continue staat van vervoering, een kosmisch orgasme, een gevoel van eenheid met het al, een piekervaring, de hemel op aarde, een permanent high zijn. Hij noemt het ´goedkoop´ om dat verlichting te noemen.
Wat verlichting dan wel is? Het doorzien van de illusie, de onechtheid, de maya waarin we leven. Omdat we niet, zoals de dwaas uit het tarotspel, in de afgrond durven te stappen, de echte werkelijkheid durven te aanschouwen, verliezen we ons in sprookjes, ook over verlichting. Daarvoor moeten we door een gevoel van totale zinloosheid, wanhoop heen, wat ook wel the dark night of the soul is genoemd. Hij citeert Krishna uit de Mahabharata. Ik herken veel Osho in McKenna, en Jed blijkt dan ook graag Osho te lezen. Die had het ook vaak – eigenlijk altijd dus – over de afbraak van het ego en de illusies waarmee we dat ego in stand houden, uit angst in een existentiële zinloosheid en doelloosheid te vallen, onze identiteit te verliezen, opgebouwd als die is uit oordelen over van alles en nog wat. Wat niet wegneemt dat het ego zichzelf niet kan laten verdwijnen: daar protesteert het tegen, en dat zou ik ook doen als ik het ego was. Het is veel beter dat ego een eigen plek en bestaansrecht te geven en ook deze illusie te accepteren. In mijn eigen woorden: de grootste egotrip is het bestrijden van het ego!
Deep down weten we drommels goed dat we onecht zijn, liegen, toneelspelen, en daarom hebben we ook een schaamtegevoel over het feit dat we de boel, inclusief onszelf, zitten te belazeren zolang we niet verlicht zijn. En dat kunnen we worden door ons voortdurend af te vragen wat de waarheid is, je bij elke zin en gedachte die je uitspreekt of denkt af te vragen of dat wel zo is. Hierin staat natuurlijk de klassieke vraag van Nisargadatta centraal:´Wie ben ik?´, die hij net als Adyashanti liever vertaalt in ´Wat ben ik?´ McKenna noemt dat zelfonderzoek autolyse en daarmee helpt hij voordurend de mensen die hem in zijn grote landhuis bezoeken. Het goede nieuws daarbij is dat we hoe dan ook ooit verlicht zullen worden. Dat is nu eenmaal onze natuurlijke ontwikkeling en bestemming, en wie zijn wij om te menen dat tegen te kunnen houden? Het duurt misschien nog een paar miljoen jaar, maar het komt!
Wie Jed McKenna in real life is weet bijna niemand. In het ´Over de auteur´ achterin het boek wordt vermeld dat hij klaar is met zijn werk en de wereld rondtrekt, waarbij hij uit vuilnisbakken eet en zijn oksels wast bij pompstations. Dat is toch een iets ander beeld van een verlichte zoals ons dat meestal wordt voorgeschoteld. Is alles wat hij schrijft knap verzonnen of is het echt? Ik vraag me af of dat er iets toe doet, want het verhaal is echt. Het lijkt er allemaal nogal verstandelijk toe te gaan, maar de vele citaten van Walt Whitman en Rumi, en de humor en de emoties die vaak uit de pagina´s opvlammen maken het heel compleet allemaal. En wat het vooral zo echt maakt is dat hij als anti-goeroe ook zo gewoon is. Hij is niet in het hier en nu met de afwas bezig. Hij is een nachtbraker, die ook graag in een bubbelbad ligt. Hij houdt niet van details, springt graag parachute en speelt computerspelletjes. Daarmee wordt hij net een mens en alles herkenbaar. Zelfs wat verlichting is.
Gepost in Spiritualiteit
4 november, 2009 om 15:04
Hoi Satyamo,
Leuk dat je je ook bezioghoudt met wezenlijke dingen.
Ik zag dat je probeert inzicht te krijgen in dat wat men verlichting, Satori, bevrijding, Moksha, etc noemt.
Wel, hier is het dan! Zie de tekst hieronder.
Verder vond ik het fijn dat je een vraagteken zet bij de veelgehoorde bewering dat het erom gaat het ego af te breken, te vernietigen, af te laten sterven etc. Deze visie is inderdaad niet houdbaar, en lijdt tot grote verwarring. Wat men eigenlijk bedoelt, maar niet correct uitdrukt, dat er bepaalde ziekten en onevenwichtigheden van het ego genezen, geheeld dienen te worden. Hooguit kunnen we zeggen dat we het ego dienen te transcenderen. We horen in te zien dat we het ware Zelf zijn, (Atma, universeel zelfbewustzijn) en dat we een ego hebben. Zonder ego kunnen we geen gedahcte denken, geen woord zeggen, en geen stap doen…
Mensen die proberen het ego af te laten sterven komen in een grote tegenstrijdigheid terecht, die veroorzaakt dat ze schijnheilig, hypocriet en schizofreen worden. (Ik ken een aantal voorbeelden).
Hieronder, in een oude aankondiging van een van m’n seminars, wordt kort aangestipt waar het om gaat:
Geestelijke Volwassenheid
Wat men vroeger verlichting noemde
is niets anders als ware geestelijke volwassenheid.
Een gebrek aan verlichting betekent dan ook niets anders dan dat we nog onder invloed staan van kinderlijke emotionele ervaringspatronen.
Tijdens dit seminar word je vertrouwd gemaakt met eenvoudige maar zeer diepgaande psychologische inzichten, samen met bijbehorende praktische technieken, waarmee de nog onbewust in ons aanwezige kinderlijke (emotionele) patronen herkend en opgeruimd kunnen worden. Een vertekend zelfbeeld, een vertekend godsbeeld en een vertekend wereldbeeld worden hierdoor opgelost en de weg wordt vrijgemaakt voor toenemende authenticiteit en geestelijke volwassenheid.
Tijdens dit seminar leren we inzien dat geestelijke volwassenheid niets anders betekent dan zelfrealisatie, verlichting ofwel spirituele bevrijding!
Voorbeelden van kinderlijke emotionele ervaringspatronen:
Afhankelijkheid, angstigheid, zich niet goed genoeg voelen, verlatingsangst, minderwaardigheidsgevoelens, compenserende meerderwaardigheidsgevoelens, onzekerheid, verdrietigheid, frustratie, boosheid, gebrek aan zelfvertrouwen, schuldgevoelens, gebrek aan concentratie, onvermogen om gedachten en gevoelens helder uit te drukken, zich snel buitengesloten voelen, zich anders voordoen als men is (teneinde geliefd te worden), dichtklappen, vluchtgedrag, zich verplicht voelen om aan verwachtingen van anderen te voldoen, emotioneel gedrag in het algemeen.
Voorbeelden van geestelijk volwassen zelfervaringen:
Authenticiteit, zelfstandigheid, zelfvertrouwen, zelfwaardering, zelfliefde, stabiliteit, ware levensvrijheid genietend, innerlijke zekerheid en geborgenheid genietend, afwezigheid van depressie en agressie, zich zelf zijn in alle omstandigheden, open en transparante communicatie, inzicht in eigen psychologie, weten wat men wil en wat men nodig heeft, zich gelijkwaardig weten aan alle medemensen, inzicht in de essentiële eenheid van alle religies, afwezigheid van onrealistische godsvoorstellingen, mededogen met alle schepselen, innerlijke vrede en vervulling ervarend in alle omstandigheden, het denken, spreken en handelen geschiedt op basis van gevoel en verstand, niet langer op basis van emoties, partnerschap genietend op het niveau van de ziel.
Partnerschap wordt een vreugdevolle, inspirerende en aanvullende ervaring, zodra beide partners zich bewust zijn van kinderlijke ervarings- en gedragspatronen, die overblijfselen zijn uit de kindertijd! Door het innerlijke kind met inzicht, wijsheid en liefde tegemoet te treden, worden oude kwetsuren geheeld en opgelost. We verliezen onszelf niet meer in de relatie. Beide partners kunnen volledig zichzelf zijn. De relatie wordt dan ervaren op het niveau van de ziel, en niet meer op het niveau van het ego. In de ervaring van de ziel worden we ons bewust van onze gemeenschappelijke ESSENTIE., die voorbij gaat aan de persoonlijke verschillen.
Partnerschap wordt een feest op het niveau van innerlijke vrede en gelukzaligheid. In de toestand van geestelijke volwassenheid wordt het individuele leven – en daardoor persoonlijke relaties – gekenmerkt door golven van vreugde op een oceaan van vervulling, omdat men elkaar helpt geestelijke volwassenheid te ontwikkelen.
© Drs Frans Langenkamp Ph.D. http://www.selfrealisation.net. 0320 258302
30 januari, 2010 om 17:52
Ik kan je aanraden om ook de andere twee delen te lezen:
Spirituele incorrecte verlichting en Spirituele oorlogvoering.
Verder is er nog een boekje met bonusmateriaal verschenen:
Jed McKenna’s Notitieboek.
Frits.
25 november, 2010 om 22:33
De uitspraak die mij diep geraakt heeft is deze
Het leven is niet te schuilen voor de storm
maar te leren dansen in de regen
Oftewel kom je grootste ansten onder ogen en omarm ze
Meestal zijn we bang voor de angst zelf
Een van de grootste angsten is denk ik voor de dood.
Toch heb ik mensen mee gemaakt die totaal niet bang waren
In complete rust van wat zich zal aandienen.
Alleen jammer om die overgave te zien bij iemands einde
Wat voor meganisme wordt er dan aangeboord denk ik dan wel eens.
Dit is zomaar ff een brainstorm van dit moment.
Ida
5 december, 2010 om 13:04
Verlichting is genade? Door de boeken van Jed (die overigens onwaarschijnlijk snel en zeer prettig weglezen, de hand van de meesterschrijver!) kom ik na een prachtige illusoire spirituele reis terug bij de boeken van “mijn vriend van het eerste uur” Martin Kojc. Ongelofelijk spannend voor me om, in een diep persoonlijke transformatie, stil te staan en te contempleren op “WAT is er in die tussentijd precies gebeurd?
Te lui om ambities te koesteren,
laat ik de wereld voor zichzelf zorgen.
Voor tien dagen rijst in mijn tas;
een bundeltje twijgen bij de open haard.
Waarom kletsen over begoocheling en verlichting?
Luisterend naar de regen ’s nachts op het dak,
zit ik lekker, met mijn benen languit gestrekt
(Ryokan)
Uit: Spirituele verlichting? Vergeet het maar! – Jed McKenna p.107
Paul
30 december, 2010 om 4:35
Hoi allemaal,
Daar hebben we weer de volgende “Amerikaanse” ego die meent dat die verlicht is!!! Waarom??? Hij die weet spreekt en hij die zeker weet zwijgt!!! Een teacher zit nog steeds in de zelfde boot als de leerling “Dualiteit”. De Goereoe “God” is éénheid en dus vrij van dualiteit. Hierom heeft God geen notie van ego en ego geen notie van God. Dit komt omdat God en ego fundamenteel niet verenigbaar zijn en feitelijk niet van elkaars bestaan afweten. Dualiteit of éénheid zijn en blijven namelijk altijd onverenigbaar. Dus de ego teachted en de goeroe zwijgt!!! Jed Mckenna spreekt en is dus een teacher en absoluut niet verlicht want dan zou hij spoedig zwijgen en stoppen met die onzin te publuceren waar die alleen maar zijn bankrekening mee vult waar opzich niets optegen is. Echter het zou eerlijker van hem zijn om te zegeen dat hij niet verlicht is maar gewoon zijn mening publiceerd en dus niet de waarheid. Waarheid laat zich namelijk niet en nooit in woorden uitdrukken maar absolute stilte doet dit wel. Al dat bla bla is niets meer dan een zwkte bod en een misleiding voor de onwetende. Gos spreekt in stilte en nooit met woorden. Woorden zijn namelijk vergankelijk en stilte was, is en zal er altijd zijn. Wees daarom welwillend naar de altijd aanwezige stilte `stem van God´
en wees gewaarschuwd voor de woorden die slechts de taal bvan de dualiteit zijn maar niet die van de waarheid. Pas wanneer de teacher4 stopt met teachen dan is de Goereoe een feit. Zolang er nog een teacher is er nog steeds iets te leren voor de teacher, namelijk dat er niets te teachen is!!! Dus geen bla bla en boeken, websites, reklame, advertenties, video´s, readings, visitekaartjes, handel, etc….
Doe met deze informatie wat je wil maar geloof het niet.
Liefdegroet,
Mischa
2 januari, 2011 om 2:27
Hoi Mischa,
Mag ik je een voorstel doen: Lees de boeken van Jed (die lezen als een comfortabele sneltrein zonder oponthoud) en ervaar hoe genuanceerd en “overeenkomstig jouw spirit” hij de punten waar jij tegenaan loopt onder woorden brengt. Uit jouw tekst verneem ik dat je nog geen enkel boek van hem gelezen hebt. Is dit juist? Ik zie namelijk vanuit jouw kant geen enkele inhoudelijke verwijzing naar één van Jed’s boeken. Misschien is lezen niet zo jouw ding….? In elk geval veel succes.
Paul
5 januari, 2011 om 12:19
Hi Satyamo,
Intussen is er bij mij het besef dat het bewustzijnsniveau waarover Jed schrijft (of vanwaaruit) inderdaad beter omschreven kan worden als ‘volwassenheid’ (zoals Frans hierboven), dan dat dit het predikaat ‘verlicht’ waardig is.
In de oosterse traditie heet Jeds bewustzijnsniveau sat-chit-ananda, het eenheidsbewustzijn of het diepe besef (niet kennis) van de eenheid-van-alles en met-alles.
en van dit niveau komen er – is mijn indruk – steeds meer mensen. In die zin ‘regent’ het de laatste jaren verlichten.
Echter échte verlichten, zoals o.m. beschreven in Spaldings boek Meesters van het Oosten en in de Heilige Boeken, gaan vérder. Deze verlichten transformeren niet alleen qua bewustzijn, maar ook lichamelijk. In de hindoestaanse traditie ben je bijvoorbeeld pas verlicht als:
1. Je jezelf of voorwerpen kan leviteren
2. Kan materialiseren
3. Over water kan lopen
4. Over grote afstanden je in een oogwenk kan verplatsen
Om maar een paar van de tien karakteristieken te noemen waaronder ook ego-loosheid en het kunnen genezen.
Ergo: Jed is een eind op weg, maar staat in de verlichte traditie vermoedelijk nog maar aan het begin.
Houdt de koorddanser dus in de gaten. Meer volgt.
Ewald.
15 januari, 2011 om 12:02
ik ervaar het zoals MISCHA: een goeroe zwijgt,een teacher preekt.
een goeroe geeft zo nodig wel antwoord.
desalniettemin geven de boeken van Kenna wel stof om nog eens goed je eigen gedrag na te gaan.hij stimuleert me wel ,Kenna
15 januari, 2011 om 15:14
Is het echt zo dat hij die weet altijd zwijgt? Daarvoor is er toch echt teveel spirituele literatuur in de wereld! Ook van verlichten, zoals de Dhammapada van Boeddha. Ja, uiteindelijk is wat ze willen zeggen niet onder woorden te brengen – poëzie en haiku’s (en wellicht ook grappen!) lenen zich daar beter voor. Het leuke van Jed McKenna is dat verlichting bij hem iets heel gewoons is, en dat hij daar gewoon voor uitkomt – sterker nog: dat hij ook door een soort emancipatieproces gaat. Ik geloof dat Osho heeft gezegd dat verlichting je eerste geboorterecht is. En deep down niets bijzonders.
Wat dat laatste betreft geloof ik ook niet dat verlichten bijzondere gaven moeten hebben die Ewald noemt – volgens Osho zijn dat bijverschijnselen waarmee veel mensen een beetje interessant zitten te doen. Zo van: ik kan over water lopen, dus ben ik verlicht. Terwijl dat niets heeft te maken met het uithalen van leuke trucjes. Verlichting en esoterie kunnen soms totaal tegengesteld aan elkaar zijn.
18 februari, 2011 om 8:34
Zodra je ziet, dat door het zien van het denken, van het lichaam en van de wereld je dat allemaal niet in essentie bent, is er al een breuk in jouw realiteitsbesef. Deze breuk wordt definitief wanneer je je realiseert dat je met geen mogelijkheid het zien kan zien (en het horen niet kan horen, het voelen niet kan voelen etc).
Je stuit zo direct al op de onkenbaarheid van datgene wat waarneemt, ofwel je kan bewustzijn nooit als ‘ding’ kennen.
Hiermee heb je in feite het Enige Gebied ontdekt wat buiten tijd en ruimte verkeert, wat niet in en van deze wereld is. En Dat moet je wel zelf zijn, want is er niet de ervaring dat jij ziet? Wat je bent kan je nooit waarnemen, want wie staat er dan apart om dat te kunnen zien?
Dat is het beroemde ‘I am’ (Ik ben die Ben). Of je je nu als verlicht beschouwd (door specifieke ervaringen) of niet, dit buitenwereldlijk bewustzijn IS iedereen.
Jouw persoon, jouw denken, jouw emoties en de hele wereld verschijnen daar in…..
Iedereen die kijkt waar zijn bewustzijn vandaan komt stuit op de onmogelijkheid van het zien er van. En je kan het nooit zien, want je bent het.
Dàt is wat in feite verlichting is. De ontdekking dat je het Onvindbare bent, wat geen waarneembare eigenschappen heeft. Het Ondoorgrondelijke. Het niet-iets, het Niets. Of je bij deze realisatie nu sterretjes ziet of over water kan lopen maakt in wezen helemaal niet uit. Het zijn weer waarneembare gebeurtenissen. Dualiteit dus.
Daarom is het nutteloos de ‘eigen’ verlichting te claimen. Niemand is het niet of staat er buiten. Dat kan gewoon niet bestaan. Er is geen ‘eigen’. Alles is Dat.
Je kan buitengewone ervaringen hebben, maar buitengewoon mooi viool kunnen spelen noemt men toch ook geen verlichting.
Er is dus ook niemand (niet iemand) die zelfstandig kan beslissen over zwijgen of niet zwijgen. Alles is één beweging binnen tijdloos bewustzijn. Binnen ‘Mij’.
Rob
26 februari, 2011 om 17:20
Als je het woord ‘guru’ in het Engels spelt, zeg je: “Gee, You Are You”!
5 maart, 2011 om 23:37
Ik ben nu het tweede boek van Jed Mc Kenna aan het lezen en wat mij opvalt is zijn humor, en zijn intelligentie, creativiteit. Niet persé zijn verlichting.
Wat hij aanhaalt aan literatuur is onderhoudend en zijn algemene insteek is altijd, het gaat om jou. Steeds weer komt hij terug op het aangaan van het proces ten einde waarheid te vinden. Medogenloos met een kapmes de jungle in gestuurd .
Vooral opvallend is ook het vuur waarmee hij de leugenachtigheid van spiritualiteit in zijn algmeenheid aan de kaak stelt.
Dat alles kan ik zeer waarderen, en het onderliggende gevoel herken ik in mijzelf.
Anderzijds lijkt hij mij zelf niet helemaal volwassen. Omdat hij het woord liefde teveel schuwt, zachtmoedigheid in feite zelfs belachelijk maakt. Anderzijds geeft hij wel blijk van liefde, zelfs vaderlijke liefde .
Ik schat hem zo midden veertig. Weinig last van zijn lichaam, goede conditie, groot libido, scherp..en in staat om zijn eigen boobytraps te zien. Al met al fijn om te lezen.
28 maart, 2011 om 16:51
Jed Mc Kenna’s werk was net als dat van oa Stuart Wilde, Neal Donald Walsh en pas later Osho een eyeopener. Graag verwijs ik jullie naar de eerste spirituele thriller in de maak Delirium met Mc enna/ Osho achtige elementen erin
http://www.delirium-film.tk
groet
26 april, 2011 om 16:58
De reacties zijn te triest voor woorden op Jed’s boeken!
Het een nog mooier uitgelegd dan het andere! Maar kan helaas nergens ontdekken dat iemand van de bovengenoemde reacties ook daadwerkelijk Spirituele autolyse heeft gedaan! Jammer! En zo blijven de meesten mensen maar ronddraaien in het Egotoerisme en spiridualiteit!
Probeer eens minimaal 2 jaar spirituele autolyse te doen, en plaats dan een echte reactie die onderbouwd is met eigen verworven inzichten, inplaats van de gestolen mooie woorden van de eerste de beste swami salami!
We hebben het hier niet over een of ander leuke roman die zo lekker wegleest onder het genot van een glaasje wijn! Dan sla je plank volledig mis!
En mis je de werkelijke essentie van al zijn boeken!
All is well!
29 april, 2011 om 12:58
Ik kan het niet meer dan eens zijn met wat R. schrijft. In veel van de bovenstaande reacties druipt het egoïsme, beoordelingen, het aanhalen van theorieën en oude tradities, meningen van ‘wijzen’, boeken en concepten door. Het punt is: dit doet er in het kader van ontwaken UIT de droomstaat (spirituele verlichting) allemaal niet toe.
Zoals Jed McKenna zelf aangeeft: voor verlichting is geen kennis en ervaring vereist. Indien je oprecht wilt ontwaken, zijn alle bovenstaande zaken alleen maar ballast wat je dag in dag uit meesleept, omdat je gelooft dat ze bestaan (en er bovendien erg gehecht aan bent).
Voor de duidelijkheid: spirituele verlichting is het realiseren van de waarheid, het permanent ‘ervaren’ van non-duaal bewustzijn. Een ‘verlicht persoon’ heeft geen zelf meer, maar ervaart permanent een zelfloos bewustzijn. Dit houdt dus ook in dat hij zichzelf niet als ‘verlicht persoon’ ziet. Echter, hier wordt wel naar gerefereerd in de droomstaat, welke een ‘verlichte’ kan betreden wanneer hij dat zelf wil. De droomstaat voor de werkelijkheid aanhouden is niet meer mogelijk.
Tenslotte, om verder te bouwen op het advies van R. hierboven. Doe alleen al een maand spirituele autolyse en je zult zien dat ‘jouw wereld’ vanzelf mee verandert. Dit is sowieso een fantastische methode om van je ‘negatieve eigenschappen’ af te komen, waarbij je boosheid, woede, haat, etc. in de droomstaat ervaart (mocht je niet willen ontwaken UIT de droomstaat).
Met vriendelijke groet,
B. Berendsen
http://www.spiritueleverlichting.nl
30 april, 2011 om 21:05
Kan iemand mij nog eens uitleggen wat die spirituele autolyse nu precies, of hoe die beoefend wordt.
1 mei, 2011 om 11:45
In zijn boek Spirituele oorlogvoering schrijft Jed McKenna over spirituele autolyse:
Spirituele Autolyse is een schrijfproces dat ons helpt optimaal gebruik te maken van onze intelligentie door onze geest zo scherp mogelijk op iets te richten. Autolyse betekent zelfontleding, en dat is ook het doel van deze techniek. In tegenstelling tot een dagboek schrijven of je spirituele vorderingen bijhouden draait het hier om het vinden en ophelderen van elk volgende obstakel dat je vooruitgang tegenhoudt. Het doel is niet het vinden van de juiste antwoorden, maar van de juiste vragen. Er zijn geen antwoorden die gevonden kunnen worden, alleen vragen die bepalend zijn voor alles wat ons tegenhoudt. Als je de vraag begrijpt, vernietig je wat je tegenhoudt. Het is door onbevreesd denken en helder kijken dat begoocheling wordt vernietigd.
We denken dat we denken, maar als je eenmaal begint met écht te denken – vlijmscherp, zonder emoties, vernietigend – dan zie je al gauw dat je dit nog nooit hebt gedaan. Juist door alles op te schrijven, door het denkproces te rationaliseren, het te depersonaliseren, er van een afstand naar te kijken en het gestructureerd en objectief van alle kanten te belichten, kunnen we de intellectuele meedogenloosheid opbrengen waar we normaal niet toe in staat zijn en ons niet van bewust zijn.
Een goede manier om hiermee te beginnen is een bewering op te schrijven waarvan je zeker weet dat hij waar is, en dan proberen uit te vissen waarom die bewering niet waar is, wat natuurlijk het geval is, tenzij je een negatieve uitspraak hebt opgeschreven (geen enkel geloof is waar), een persoonlijke observatie hebt gedaan (mijn voet doet pijn) of het enige wat je kunt weten hebt opgeschreven (ik ben).
Jed McKenna: Spirituele oorlogvoering, Samsara, 2007, p. 65-66
15 augustus, 2011 om 7:34
Jed McKenna
Spiritual Enlightenment, The Damnedest Thing.
Chapter 32 “Who is the judge?
Line 17:
“One”
– Dat somt het wel een beetje op.
26 oktober, 2011 om 11:11
PHAT!!!!!!!!
14 november, 2011 om 12:18
Hallo allemaal
Kom weer terug op de vraag van ” Waarom ben ik bang voor de dood?”
Dat is voor mij wel de heftigste vraag.
Ik kom daar niet echt uit maar is een steeds terug kerend thema.
Het zal wel te maken hebben met het gevoel afgescheiden te zijn.
Dan kom ik bij de vraag waarom voel ik mij afgescheiden en ga ik niet op in het geheel??????
Ida
14 november, 2011 om 12:41
O ja
Zolang ik geen honger of dorst heb en het niet koud of te heet heb of pijn.
vind ik het al gauw prima.
Dat zijn mijn eerste levensbehoefte.
Voor de rest is het heel leuk meegenomen en niet de moeite waard om daar stress van te krijgen.
17 november, 2011 om 6:10
Wat ben ik??????????????????????????????????????
18 november, 2011 om 21:29
Alles is Angst, angst voor de dood, voor het niet-zijn. Liefde (of wat daar voor door gaat) is ook angst (om te verliezen). Ik lees de boeken van Jed McK. met verbazing, en lees ze nogmaals. Al jaren bezig met schrijven vanuit het ‘vuur’, dat wat JM spirituele autolyse noemt. Goed gekozen omschrijving! Ik dacht dat ik helemaal was leeggeschreven, maar nee horr, hup daar gaat ie weer! Wakker worden, niets is meer belangrijker dan dat. Wachten op volgende Life Event, wat zich zeker aandient!
25 november, 2011 om 18:46
Ik ben nu in zijn eerste boek aan het lezen en ik vind het een heerlijk boek. Of Jed nu wel of niet verlicht is, maakt dat wat uit?
Waarom zouden verlichte mensen niet een boek over verlichting mogen schrijven? En waarom zouden niet-verlichte mensen niet een boek over verlichting mogen schrijven? Natuurlijk de verlichte staat is niet in woorden te vatten. Dat doet Jed ook niet. Hij schrijft er als het ware ‘om heen’ om zo dicht mogelijk in de buurt te komen van het onuitdrukbare. Daar gebruikt hij het verhaal en de gedichten voor. Mij weet hij daarmee te raken en te inspireren met al zijn alledaagse nuchterheid en humor.
22 april, 2012 om 12:09
Ik ben bezig, al een 6-tal jaren. Ik zie met regelmaat dé waarheid, uitgekristaliseerd, geconfronteerd, opgekauwd, uitgespuugt. Waar deze vandaan komt, hoe deze voelt, het is me bijna helder. De buddha heb ik al vermoord. Een doorbraak als ‘slag bij heldere hemel’ heb ik nog niet ervaren, maar deze komt wel. Iedereen met een website heeft een waarheid. Het is menselijk deze te hebben en heel persoonlijk. Vaak wordt deze ingezet om geld te verdienen, maar hoeveel het over de schrijver zegt is velen onduidelijk, met name de schrijver. Deze slaaptoestand ben ik ontgroeid. Jed schrijft prachtig herkenbaar en ik geniet van zijn eerste boek. Mijn boek gaat ‘mijn gids is Judas’ heten. Ik zie, voel en besef dat de Autolyse door mij dagelijks wordt uitgevoerd. Dé waarheid, die ga ik vinden. Waar ik nu sta is wat je zien kunt op mijn website.
Ik ben bijna klaar…
een warme groet,
Alex
18 juni, 2012 om 7:51
Ik ben al 40 jaar geïnspireerd door de dialogen tussen J. Krishnamurti en David Bohm.
Toen laatst iemand mij verwees naar Jed McKenna en daar kennis van nam, moest ik denken aan wat hij Autolyse noemt en ik ooit had opgeschreven:
“Waar het werkelijk in de wereld om gaat is niet onder woorden te brengen.
Maar hoe breng je het dan onder de mensen?
Hopen dat ze tussen de regels kunnen en zullen lezen!”
en de haiku
” Als ik verlicht ben
zie ik helemaal niets meer
het licht verblindt mij”
2 december, 2012 om 13:17
Nondualiteit:
Acht punten waarom dit kernidee van Advaita Vedanta niet deugt.
1. Nondualiteit is het geperverteerde idee van eenheidservaren.
Nondualiteit kan niet worden ervaren. Nondualiteit is het onechte broertje van ‘eenheidservaring’. Het concept van nondualiteit is opgeblazen en overdreven, maar aantrekkelijk voor mensen die mindy zijn georiënteerd, want nondualiteit doet zich voor als een intellectuele Koan. Er wordt iets ervaren terwijl de ervaarder is verdwenen. Daarmee is nondualiteit gewoon een woordconstructie die verwijst naar iets onbestaanbaars. Zoals een vierkante cirkel. Niets raadsel, niets dieps, gewoon onzin.
Nondualiteit veronderstelt dat de ervaarder verdwijnt, als het optreedt. Anders zou er immers een scheiding zijn tussen het ervarene en de ervaarder. De ervaarder moet dus een subjectloos subject worden. Een iemand die niemand is. Dat is gewoon onmogelijk. Ook zoiets als ‘nondualiteit’ heeft alleen betekenis als er iemand is om het te ervaren. Een bepaalde hoedanigheid heeft altijd betrekking op iets of iemand. Dat is een ijzeren wet. En dus is nondualiteit geen nondualiteit, maar gewoon eenheidservaren, ten minste, als degene die deze staat-van-zijn rapporteert de boel om te beginnen al niet flest.
De ‘eenheidservaring’ is positief. Dat is het beleven met alles en iedereen verbonden te zijn; volledig deel uit te maken van het bestaan. Dat komt voor, dat is echt. Dat kunnen we meemaken. Maar dat is iets anders dan als een druppel in de oceaan te zijn opgelost. Het is niet een versmolten-zijn met het bestaan. Dat is oosterse overdrijving, overgenomen door westerse Advaita-Vedanta figuren. Die stellen met graagte dat het ‘ik’ en het ego in de verlichting verdwijnen.
2. Het non-dualisme is nihilistisch.
Het ego en het ‘ik’ kunnen niet worden afgeschaft. Bezit van wilsvermogen is aan het mens-zijn inherent. Het is iets goddelijks, een plukje van de goddelijke kern van ons bestaan. Daarom laat het wilsvermogen zich niet terzijde schuiven. Ook de keuze om de wil niet te gebruiken, is een keuze van de wil. Een keuze die zo weer voor een andere kan worden ingewisseld. Jean-Paul Sartre heeft het treffend verwoord: ‘De mens is tot vrijheid veroordeeld.’
Er is een ervaringsdimensie die voorbij het ego en het denken ligt. Deze dimensie erken ik uitdrukkelijk. Maar voorbij het ego betekent niet zonder ego. Het ‘ik’ laat zich niet afschaffen: het heeft zijn wortels in de ziel.
Niet voor niets houden de non-dualisten zich niet bezig met het leven na de dood. Een ‘verlichte’ is immers al bij leven geen ‘ik’ en geen ‘persoon’ meer; wie zou er dan nog moeten zijn nadat ook het lichaam het loodje heeft gelegd? Dat krijg je met die heilloze leer van het advaitavada. De leer van ‘geen-zelf’ is in zijn uiterste consequentie volstrekt nihilistisch.
3. De totalitaire nondualiteitsleer is liefdeloos.
Eenheidservaren laat ruimte voor menselijke zaken als liefde en mededogen, voor bescheidenheid, voor verdere groei. Want daar zijn we hiervoor. Niet om verlicht a la Jed McKenna te worden, niet om te ‘ontwaken’ in nondualiteit. (Wie is er dan ontwaakt?) We zijn hier om te leren. Dat kunnen we op de een of andere manier allemaal. Het bestaan heeft geen fout gemaakt die wij met een rare kunstgreep moeten herstellen. Hoeveel van de nu levende zeven miljard mensen, die allemaal in dualiteit leven (ook de mensen van de natuurvolkeren; dualiteit is de normale menselijke staat van zijn!), zouden erin slagen om de ‘illusie’ te doorbreken? En wat is dan de waarde van al die miljarden die dat natuurlijk nooit gaat lukken? De totalitaire filosofie van de nondualiteit is onmenselijk. Een ongelooflijk arrogant concept!
McKenna, Adhyashanti en consorten moeten maar naar de Gazastrook en naar Syrië gaan om de mensen daar te vertellen dat het allemaal illusie is, dat ze uit het door hun psyche geproduceerde ‘drama’ moeten stappen. Ook de vrouwen en de homo’s in landen als Afghanistan en Pakistan moeten ze het goede nieuws maar gauw gaan brengen.
4. De leer van nondualiteit heeft een primitief begrip van de eenheid van het bestaan.
Het bestaan uit zich in verscheidenheid. Het bestaan is geen eenheidsbrei. Er is eenheid, maar die is onderliggend. Het bestaan is één, maar niet in die zin dat je er óf in bent opgegaan (verlicht), óf dat je in de illusie verkeert dat je er niet in bent opgegaan (onverlicht). Tegenover afgescheidenheid (tot op zekere hoogte inderdaad een illusie) staat verbondenheid. Wat er niet tegenover staat: het oplossen of verdwijnen van het zogenaamde illusoire ik. Het is niet alles of niets, zoals de McKenna’s van deze wereld beweren. Verbondenheid is zo totaal vervullend, dat degene die het ervaart nooit zal streven naar ‘meer’, naar verlies van het ‘zelf’. Wie zich verbonden voelt, ervaart dat hij of zij er helemaal mag zijn. Het ‘zelf’ wordt op geen enkele manier ervaren als een barrière of een gevangenis. Integendeel: het zuivere zelf is een brug naar de rest van het ondoorgrondelijke en prachtige bestaan.
Dit standpunt had ook vertegenwoordigers in de oude Indiase filosofie. Zij vonden (in Sanskriettermen) dat tegenover de onware leer van het Advaitavada (Advaita Vedanta) de juiste leer staat van het Advaitadvaitadvaitavada, dat Wikipedia omschrijft als: non-dualistisch dualistisch non-dualisme. In deze leer van het Advaitadvaitadvaitavada wordt het bestaan als één en ondeelbaar gezien en tegelijkertijd wordt erkend dat de dualistische beleving werkelijkheidswaarde heeft. In het verlengde daarvan laat deze leer ruimte voor het ‘zelf’, voor de ziel, die uit de eenheid is voortgekomen en uiteindelijk weer in die eenheid zal opgaan, zonder die eenheid overigens ooit werkelijk te hebben verlaten. Maar dat ‘uiteindelijk’ ligt in mijn optiek heel ver voorbij het punt waarop wij onze laatste incarnatie achter de rug hebben. Wie hier nog rondloopt en denkt volledig te zijn opgegaan in het geheel, vergist zich niet zo’n klein beetje!
5. ‘Verlichting’ is verlies van zelfreflectie.
Wie in de illusie is geraakt van zogenaamde nondualiteit, heeft de overtuiging dat hij of zij er niet meer is als handelende en beslissende persoon. Deze psychische staat-van-zijn bestaat echt. Wie erin verstrikt is, draagt niet langer verantwoording voor zijn handelen. Dat is verlichting zoals bedoeld door McKenna. Het betekent gewoon: staken met zelfreflectie. Het ego wordt geen strobreed meer in de weg gelegd. Het gaat volkomen zijn gang. Het voelt alsof alles wat je doet door het goddelijke wordt geïnspireerd. Het bestaan lijkt door je heen te waaien.
Doordat je zo totaal wordt in je doen en laten, wordt je charisma doorgaans groot. Je krijgt invloed op anderen. Als je je voorafgaand aan die ‘verlichting’ al hebt ontwikkeld tot een redelijk liefdevol en volwassen persoon, dan kunnen de gevolgen meevallen. Als je dat niet bent, dan kunnen de consequenties van je zogenaamde verlichting behoorlijk catastrofaal zijn. De verkeerde soort verlichting en psychopathie hebben veel gemeen. Geen zelfreflectie, geen remmingen, geen enkele moeite met liegen, geen erkenning van welk persoonlijk of moreel gezag dan ook.
6. ‘Verlicht’ worden is stoppen met leren.
De verlichte persoon zonder zelfreflectie leert niet meer. Dat is de enige betekenis van het ‘uit het dramaspel’ gestapt zijn, waar de geslaagde non-dualisten zich zo op laten voorstaan. Zeker, ook van die verlichtingstrip leer je uiteindelijk weer, maar dat is een ander verhaal. Onze incarnaties, met bijhorende en uitdrukkelijk bedoelde dualiteits-beleving, zijn ‘spelen’ die we spelen om te leren. Dualiteit is een wezenlijk leermiddel. Een belangrijke les die we hier mogen leren, is het vinden van een natuurlijke bescheidenheid. Je kunt ook zeggen: het verkleinen van ons ego tot de minimale grootte. Het pure ego. Het ego zonder ballast. Een ik-bewustzijn zonder opgeblazenheid. In het verlengde daarvan ligt de les die misschien toch wel het moeilijkst is: liefde. Oei, liefde! Dat is een onderwerp waar de op de mind georiënteerde non-dualisten zich maar liever niet aan branden: allemaal illusie!
7. Het geloof in nondualiteit maakt het leven lelijk.
Het uitgangspunt van de leer van nondualiteit is lelijk. Het maakt immers dat al onze ervaringen eigenlijk zonder waarde zijn. Ze vallen allemaal binnen het gebied van maya, ze zijn allemaal illusoir. Alles wat prachtig en diep-menselijk is: maya! En let op, van dit grondprincipe van de nondualiteit kan absoluut niets worden afgedaan! Wie hier en daar toch per ongeluk een beetje waarde aan bepaalde ervaringen toekent, ontkracht onmiddellijk het centrale gegeven van de nondualiteit. Nondualiteit is volstrekt totalitair. Alles of niets. Of illusie, of ontwaakt uit de illusie. Er zit niets tussen. Dit betekent dat al onze prachtige en leerzame ervaringen uit het verleden eigenlijk van nul en generlei waarde zijn: allemaal slechts bij elkaar gedramatiseerd in onze ‘onverlichte’ staat.
8. Nondualiteit is contraproductief.
Geloof in het bestaan van nondualiteit is contraproductief waar het gaat om het beleven van verbondenheid. De filosofie van de nondualiteit houdt geïnteresseerden weg van het echte verlichtingservaren. Dat komt doordat nondualiteit een slechte verstandhouding bewerkstelligt tot de dagelijkse belevenissen. De gewone ervaringen moeten immers allemaal worden doorzien als illusoir. Dat staat haaks op het totaal en bewust beleven en omarmen van alles wat er is en voorvalt. Dat laatste heeft iets te maken met echte verlichting, een staat-van-zijn die overigens altijd relatief is en ruimte laat voor verdere groei.
Geert-Jan Balvert
Den Haag, 2 december 2012
3 maart, 2013 om 13:59
Hallo allemaal,
Bedankt voor dit mooie artikel en alle mooie reacties. Veel lees, contemplatie en invoel materiaal. Geweldig!
Warme hartengroet,
Marcel
7 juni, 2013 om 9:56
Mooie blog, fijne reactie van R. en vooral heerlijke boeken. Eindelijk boeken waarin ik mezelf kan vinden, zonder bullshit! Momenteel lees ik de 4e, zo langzaam mogelijk 😉
Ik kom hier wel van in een soort persoonlijke crisis omdat ik aan de ene kant van mezelf moet beginnen met autolyse, maar dat nog niet wil/durf ivm mijn verantwoordelijkheid naar mijn (kleine) kinderen toe..
Voorlopig verder met menselijk volwassen worden en anderen hierbij helpen dmv zelf actualisatie.
!
20 januari, 2014 om 20:22
Kan iedereen aanraden de boeken van hem te lezen.
En waarom ik deze meneer geloof?
Vanwege het feit dat je gaat zoeken naar je eigen waarheid en alles onder het vergootglas te leggen.
En vanwege het feit dat hij er niks moois van maakt, geen spirituele prietpraat.
eerder een afrader voor verlichting.
Ik geloof dat je voor deze tocht wordt geroepen door het diepste wat er in je zit.
En zoals zoveel dingen, kun je pas doorzien wat er gebeurd zodra je erinzit.
Door deze schillen heenbreken kun je pas als je eraan toe bent.
Ik ben nog niet zover maar ben wel erg nieuwsgierig 🙂